Μπορεί μια γυναίκα μέσης ηλικίας (σύζυγος και/ή μητέρα, στην καλύτερη περίπτωση ΜILF) να συνεχίζει να διεκδικεί το σεξ σαν έφηβος; Hταν πριν από έξι χρόνια, όταν η Αμερικανίδα κριτικός Κλερ Ντίντερερ διέγνωσε το «πρόβλημα». Ζούσε την απόλυτη οικόσιτη ευδαιμονία (ένας ευτυχισμένος και υγιής γάμος, ένας δοτικός σύζυγος, δύο υπέροχα παιδιά κ.ο.κ.), αλλά είχε αρχίσει πλέον να διαισθάνεται τα χαοτικά κενά στο σεξουαλικό αφήγημα που συνόδευε το «πακέτο».

Το «πρόβλημα» κατέγραψε αισίως στο βιβλίο της «Love and trouble: A midlife reckoning» (σε ελεύθερη απόδοση «Ερωτας και αδιέξοδο: Το ξεκαθάρισμα της μέσης ηλικίας») , ένα εξωτικό μείγμα αυτοβιογραφίας, αυτοανάλυσης και κοινωνικής ψυχολογίας που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες. Σε αυτό η Ντίντερερ αφηγείται την ιστορία μιας γυναίκας 40 και κάτι που κόβει μαχαίρι τις παροχές προς τους άλλους (σύζυγο, παιδιά κ.ο.κ.), σταματά να απωθεί τις δικές της επιθυμίες και αρχίζει να συμπεριφέρεται, φευ!, σαν άντρας. «Με τα σημερινά δεδομένα, η συμπεριφορά της συγγραφέως είναι ήπια», γράφει η Κιμ Μπρουκς στο «Cut» του «New York Magazine». «Δεν παραδίδεται σε κάποιο καταστροφικό του γάμου της affair. Αντίθετα, λαχταρά και φλερτάρει· ξενυχτάει και κάνει διακοπές με την κολλητή της αντί για τον άντρα της· διατηρεί μέσω email κάμποσες ακατάλληλες φιλίες με υποψήφιους μνηστήρες* το πιο παράτολμο που θα κάνει θα είναι να αφήσει έναν διάσημο συγγραφέα διηγημάτων να χώσει τη γλώσσα του μέσα στο στόμα της».

Η Ντίντερερ όμως δυσκολεύεται να δώσει όνομα στο «πρόβλημα». Αν ήταν άντρας βεβαίως θα επρόκειτο για μια τυπική κρίση μέσης ηλικίας αλά Μπιλ Κλίντον, αλά Τόνι Σοπράνο, αλά Ντον Ντρέιπερ (από το «Mad Men»). Αλλως ειπείν, τα τελευταία κοιτάσματα τεστοστερόνης προσπαθούν να βρουν απεγνωσμένα διέξοδο προτού επέλθει η αναπόδραστη ξηρασία. Η ανδρική κρίση μέσης ηλικίας είναι συχνή και κοινωνικώς θεμιτή (ο σύζυγος φυσικά και ονειρεύεται σεξ εκτός γάμου, γι’ αυτό και τυγχάνει συγχαρητηρίων όταν κατορθώνει και αντιστέκεται στις ποταπές ορέξεις του). Η ανδρική midlife crisis αντιμετωπίζεται κατά κανόνα με ένα από τα κάτωθι: συγκατάβαση, οργή, συνενοχή, παγερή ανωτερότητα (η Χίλαρι Κλίντον επέζησε της πιο πικάντικης πολιτικής σαπουνόπερας στην ιστορία των ΗΠΑ συνδυάζοντας και τα τέσσερα).

Αν είσαι γυναίκα, όμως, μιλάμε για σκανδαλωδώς αχαρτογράφητα νερά. Οπως σημειώνει η Ντίντερερ, «… στις σπάνιες περιπτώσεις που μια παντρεμένη γυναίκα απεικονίζεται ως επιθυμητή, είναι επειδή η ίδια είναι ασταθής ή επειδή ο σύζυγος είναι απαίσιος. Αυτό ισχύει στη λογοτεχνία και την ποπ κουλτούρα αλλά και στην αληθινή ζωή. Αν μια γυναίκα βιώνει πόθους ή σεξουαλικές επιθυμίες που εκτείνονται πέραν των ορίων του γάμου της, αυτό συνιστά αυτόματα ένα τελεσίγραφο γι’ αυτόν, μια ένδειξη ότι κάτι είναι που δεν παίρνει από τον άντρα δίπλα της. Η επιθυμία μας γυναίκας πρέπει να αφορά τον σύζυγό της». Λίαν ενδιαφέρον, συνεχίζει η Ντίντερερ, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι στα ανδρικά παραστρατήματα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Κανείς π.χ. δεν θα πει «η γυναίκα του είναι σκέτη μέγαιρα» επειδή εκείνος αποφάσισε να εγκαταλείψει για λίγο τον οπωρώνα έξω από το σπίτι και να πάει για κυνήγι στο δάσος.

Στη γυναικεία μέση ηλικία, όμως, η ερωτική αυτή αφύπνιση δεν θα μπορούσε να εξαντληθεί σε κάτι τόσο κοινότοπο όσο μια απλή απιστία. To θέμα είναι πολύ πιο βαθύ και σύνθετο. Δεν είναι μόνο ότι η 40 και κάτι γυναίκα (κατά κανόνα σε μόνιμη σχέση και/ή μητέρα) «ψάχνεται», ότι το θέμα θα λυθεί έτσι εύκολα με ένα one night stand ή μια αθυρόστομη «φιλία» στο Facebook. Είναι ότι έχει βαρεθεί το προδιαγεγραμμένο σεξουαλικό σενάριο του γάμου, τη χειμερία νάρκη της επιθυμίας της, τo αποχαυνωτκό cocooning της μητρότητας. Θέλει να επαναπροσδιορίσει τη σχέση με το σώμα της και την ηδονή. Θέλει να νιώσει ότι μετά από ένα asexual διάλειμμα (με μάρσιπο ring sling, παιδότοπους και εφηβικές κρίσεις οργής) ξαναγύρισε πιο έμπειρη και πιο αθώα από ποτέ στην «πιάτσα».

Σημειωτέον ότι αυτή η ανεξερεύνητη επιθυμία σε γυναίκες μιας ηλικίας, σε σταθερές και μακροχρόνιες σχέσεις, μόλις τα τελευταία χρόνια αποστιγματίστηκε και έχει αρχίσει να χαρτογραφείται (άλλωστε σε ποια άλλη περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας θα τύγχανε τέτοιας υποδοχής η κυρία Μακρόν;). Ενδεικτικό το βιβλίο «What do women want? Adventures in the science of female desire» («Τι θέλουν οι γυναίκες; Περιπέτειες στην επιστήμη της γυναικείας επιθυμίας») του Αμερικανού συγγραφέα Ντάνιελ Μπέργκνερ (2013). O Μπέργκνερ σόκαρε αποκαλύπτοντας όχι μόνο ότι οι γυναίκες πλήττουν πιο εύκολα με το σεξ της σταθερής σχέσης («Tο σώμα μου ανταποκρινόταν αλλά αντλούσα την ικανοποίηση που παίρνεις όταν επιστρέφεις τόμους στη βιβλιοθήκη…» θα του αποκαλύψει στο πλαίσιο της έρευνας μια MILF), αλλά ότι είναι πιο ακόρεστες και πιο επιθετικές σεξουαλικά. «Ο γάμος δεν έχει κατ’ ουσίαν πλοκή, όμως ένα πέος έχει πλοκή», συνοψίζει η Ντίντερερ. «Κάτι συμβαίνει ή δεν συμβαίνει και ξαφνικά είσαι μέρος μιας ιστορίας».

Ολo και περισσότερα στοιχεία συγκλίνουν στο ότι η αχαρτογράφητη σεξουαλική επιθυμία της γυναίκας στη μέση ηλικία είναι πολύ πιο αδιαφανής, πολύ πιο εσωτερική, πολύ πιο αχαλίνωτη από αυτήν που της υπαγορεύουν αιώνες τώρα τα στεγανά της ηθικής και της κοινωνικής της ταυτότητας. Στο διήγημά του «Ηλιος» (από τις «Τρεις ιστορίες», εκδ. Κουκούτσι), ο Ντέιβιντ Χ. Λόρενς περιγράφει μια μεσοαστή Νεοϋρκέζα MILF που ανακαλύπτει τον χαμένο ερωτισμό της μέσα από τον ήλιο και έναν σέξι χωρικό κάπου στη Σικελία. Γίνεται σχεδόν αγνώριστη: «Ο σύζυγός της ακολουθούσε κοιτάζοντας τους ρόδινους, γλιστερούς γοφούς της να ανεβοκατεβαίνουν γρήγορα καθώς λικνιζόταν ελαφρά το κοίλωμα της μέσης της. Τον κατέλαβε θαυμασμός, μα συγχρόνως ένιωσε να χάνεται επικίνδυνα. Την είχε συνηθίσει ως άτομο. Και αυτό δεν ήταν πια ένα άτομο, αλλά ένα σώμα γλιστερό και δυναμωμένο από τον ήλιο, ανάλγητο και θελκτικό σαν νύμφη, που κουνούσε τα λαγόνια του».

 

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below