Το άρθρο αυτό ανέβηκε σήμερα και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Είναι αυτές οι “επικίνδυνες” μέρες, που όλο και θα μπούμε στον πειρασμό να απαντήσουμε σε ένα μήνυμα κάποιου πρώην ο οποίος μας φέρθηκε από άδικα έως και χυδαία και βρίσκει την αφορμή να μας στείλει τα “χρόνια πολλά” του, τα οποία συνήθως είναι ένα massive μήνυμα που στέλνει σε όλους, αλλά εμείς νομίζουμε πως απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο σε εμάς γιατί πραγματικά μας νοιάζεται και μπαίνουμε στη διαδικασία να σκεφτούμε μήπως πρέπει να ανταποδώσουμε. Η απάντηση είναι ΟΧΙ.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, όταν διαβάσουμε αυτό το μήνυμα με αποστολέα από το “σκοτεινό” μας παρελθόν, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι, να το διαβάσουμε, να αφήσουμε κάτω το τηλέφωνο, να πάρουμε μια βαθιά ανάσα και να θυμηθούμε…
Ξεκινήσαμε τη γνωριμία ενθουσιασμένες. Μας άρεσε, τον πιστεύαμε, τον εμπιστευτήκαμε, θέλαμε να πάνε όλα καλά, δώσαμε τον καλύτερό μας εαυτό και προσπαθήσαμε να γίνουμε όσο πιο όμορφες μπορούσαμε για εκείνον. Και το αποτέλεσμα; Μας ξενέρωσε. Για πολλούς λόγους. Διαφορετικούς. Και τότε τι; Για όλα τα κορίτσια που πήγαν να μπουν ξεκάθαρα σε μια νέα γνωριμία και ο τύπος απέναντι ήταν κάποιος ο οποίος τις έβλεπε σαν κάτι αναλώσιμο, ασήμαντο, περιστασιακό, τους έλεγε ψέμματα, αδιαφορούσε, φλέρταρε με άλλες, τις υποτιμούσε, τις απατούσε, δε μπορούσε να ανταπεξέλθει στις ανάγκες μιας σχέσης ή ακόμα χειρότερα διατηρούσε παράλληλο δεσμό και τελικά, εξαφανίστηκε σαν κλέφτης, σαν απατεώνας, σαν ένας κοινός εγκληματίας, αυτό είναι ένα άρθρο για να τους πει ότι δεν είναι μόνες τους. Είναι κι άλλες σαν εκείνες, πολλές. Είμαστε πολλές. Και το θέμα είναι όχι να μην το παραδεχόμαστε, αλλά να μάθαμε και να μην επιτρέψουμε να μας ξανασυμβεί.
Κι αν ξενέρωσες, από όλα αυτά ή από κάτι από όλα αυτά, τίμησέ το και μην τον συγχωρέσεις.
Δεν υπάρχει κανένας γυρισμός. Ο άνθρωπος που μας έχει φερθεί άσχημα μια φορά θα μας φερθεί και δεύτερη και τρίτη και εξακολουθητικά γιατί αυτό είναι, αυτό έχει μέσα του. Μη δώσουμε λοιπόν άλλη ευκαιρία, αλλά ας πάρουμε μια βαθιά ανάσα, ας χαμογελάσουμε και ας προχωρήσουμε μπροστά. Η ζωή μας είναι πολύτιμη και μικρή και πρέπει να αφήνουμε πίσω άτομα και καταστάσεις που δεν μας αξίζουν. Να μην απελπιζόμαστε και να έχουμε αυτοεκτίμηση. Να μας ενδιαφέρει να περνάμε όμορφα τις ημέρες και τις νύχτες μας με κάποιον ο οποίος θα μας αγαπάει και θα μας νοιάζεται.
Το ξενέρωμά μας να είναι οριστικό, να είναι ουσιαστικό και να είναι αμετανόητο. Να μη γίνει μίσος, αλλά να γίνει αδιαφορία. Να μη γίνει στεναχώρια αλλά να γίνει δύναμη. Να μην το θεωρούμε ένα λάθος μας, γιατί δε φταίγαμε εμείς, αλλά, να το θεωρούμε έναν αμυντικό μηχανισμό του οργανισμού μας για να μπορέσει να επιβιώσει. Ας μην προσπαθούμε άλλο άδικα για πράγματα που δεν αξίζουν. Γιατί η λέξη ξενέρα, είναι η πιο δυνατή συναισθηματικά λέξη. Είναι ακόμη πιο δυνατή κι από την αγάπη. Να τη σεβόμαστε. Και να χαρίσουμε τις ευχές μας σε ανθρώπους που τις αξίζουν πραγματικά.
