Για πολλές γυναίκες το ερώτημα είναι βασικό: Γιατί στην ευχή να θέλω να είμαι καλή πρώην; Δεδομένου ότι οι περισσότεροι χωρισμοί δεν αφήνουν όλα τα μέρη εξίσου χαρούμενα και δεν έχουν προκύψει απαραίτητα μέσα από διάλογο και ψηφοφορία, βγαίνοντας από μια σχέση στην οποία θα προτιμούσες να είχες παραμείνει δεν είναι σπάνιο το να είσαι καλή πρώην να βρίσκεται στη λίστα με τις προτεραιότητές σου πιο χαμηλά κι από το να μάθεις να παίζεις θέρεμιν. Ταυτόχρονα, δε, στην ίδια λίστα ανησυχητικά ψηλά βρίσκεται το να μη στέρξεις ήσυχα μέσα στη νύχτα, ήτοι να μην αποδεχτείς ουσιαστικά ότι αυτή η σχέση πάει και τελείωσε και να παραμείνεις συναισθηματικά κολλημένη σε αυτήν, θέλει δεν θέλει ο άλλος (99,9% φορές δεν θέλει).Με ό,τι κωμικοτραγικό αυτό συνεπάγεται.
Αναλόγως οπτικής γωνίας, όλες έχουμε γελάσει, κλάψει ή τρομοκρατηθεί από τις ιστορίες των τρελών πρώην στο σινεμά, γυναικών πληγωμένων που αντέδρασαν κάπως υπερβολικά, όπως ας πούμε η ηρωίδα του «Gone Girl», η οποία παγίδευσε τον παραλίγο πρώην άντρα της για τον δήθεν φόνο της και στο φινάλε τον υποχρέωσε να μείνει μαζί της για πάντα.Γιατί; Επειδή όλες έχουμε χάσει την ψυχραιμία μας -για να μην πούμε τα λογικά μας- μετά από έναν χωρισμό.Οπωσδήποτε, όμως, όσο δύσκολο κι αν είναι το τέλος μιας σχέσης, δεν χρειάζεται να επικυρώνουμε την μπακαλίστικη θεωρία που θέλει τρελές όλες τις πρώην, ή έστω με μια κάπως λασκαρισμένη βίδα.Στην πραγματικότητα, υπάρχει τρόπος να διαχειριστεί κανείς ένα ατυχές φινάλε με χάρη, και υπάρχουν και καλές πρώην, που ιδανικά το εννοούσαν και δεν έπαιξαν απλώς το χαρτί της ανωτερότητας με απώτερο σκοπό να καταλάβει ο ενδιαφερόμενος τι έχασε και να χτυπάει το κεφάλι του στον τοίχο.
Μια πολύ βασική παραδοχή για να αποκτήσουμε στάτους καλής πρώην και όχι αυτό της τρελής δίδυμης αδελφής της είναι ότι δεν γίνεται να είμαστε φίλοι με τον άνθρωπο με τον οποίο χωρίσαμε αμέσως μόλις χωρίσουμε – ενίοτε και ποτέ.Κάποια πρώην ζευγάρια παραμένουν αργότερα φίλοι, κάποια όχι.Αρχικά, όμως, καλή πρώην είναι η πρώην που κρατάει απόσταση. Η παγίδα είναι η οικειότητα: ήσαστε κοντά μέχρι χθες, περάσατ εένα σωρό πράγματα μαζί, πώς είναι δυνατόν να μη λέτε πλέον ούτε καλημέρα; Η απάντηση είναι: Εύκολα. Αν μια γυναίκα θέλει να προχωρήσει, δαγκώνει τη σφαίρα και κόβει τις σχέσεις με τον πρώην της. Δεν του στέλνει μηνύματα για να δει τι κάνει.Ή για καλημέρα, καληνύχτα, καλό μήνα. Δεν τον παίρνει τηλέφωνο επειδή είδε στον δρόμο μια γάτα ίδια με αυτή που ερχόταν στο δωμάτιό τους στις διακοπές στην Ανάφη. Ειδικά με τις μακροχρόνιες, σοβαρές σχέσεις, πολλοί νομίζουν ότι το πιο λογικό πράγμα του κόσμου είναι χωρίζοντας να παραμείνουν αυτομάτως φίλοι.Μοιάζει πολύ ώριμο και πολύ προχωρημένο και φυσικά δεν ισχύει καθόλου, διότι αν δεν χωρίσεις τελείως με κάποιον, τα πράγματα δεν ξεκαθαρίζουν ποτέ, ένας από τους δύο παρεξηγεί τη φιλική προσέγγιση ως ψίχουλα αγάπης και κάπως έτσι προκύπτουν πισωγυρίσματα και ειδήσεις σαν αυτή με την Κινέζα που πήγε στον γάμο του πρώην της ντυμένη νύφη.
Η οικογένεια και οι κολλητοί φίλοι του πρώην μας είναι επίσης μια κατηγορία ανθρώπων τους οποίους δεν ενοχλούμε, όσο καλή σχέση κι αν είχαμε μαζί τους. Μοιάζει άδικο να χάσεις ταυτόχρονα τόσα πολλά άτομα από τη ζωή σου ξαφνικά, αλλά το ζήτημα είναι μάλλον θέμα αρχής, διότι στην πραγματικότητα πόσες είναι πια αυτές οι γυναίκες που σταμάτησαν να έχουν φίλη στο Facebook την πρώην πεθερά τους και στενοχωρήθηκαν για την απώλεια; Οπωσδήποτε, αν τους μιλήσουμε, διότι δεν γίνεται να μπούμε και σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων επειδή χωρίσαμε, δεν τους ρωτάμε τι κάνει, με ποια βγαίνει και αν μας σκέφτεται ακόμα. Θα του το πουν, θα νομίζει ότι κάποια έχει ψύχωση μαζί του, θα έχει δίκιο.
Μια καλή πρώην είναι φυσικά ευγενική με την αντικαταστάτριά της, αν πρέπει σώνει και καλά να τη γνωρίσει, επειδή ας πούμε ανήκουν όλοι στον ίδιο κύκλο ή δουλεύουν μαζί και κανείς δεν θέλει να αλλάξει φίλους, δουλειά ή χώρα. Λίγη τυπική ευγένεια είναι αρκετή, οτιδήποτε περισσότερο ανήκει στο ρεπερτόριο της παλαβής πρώην που προσπαθεί να γίνει φίλη με τη νυν, είτε για να μαθαίνει νέα και να μαζοχίζεται, είτε για να της σκάψει το λάκκο, στον οποίο νομοτελειακά θα πέσει η ίδια με το κεφάλι πρώτα. Μπορεί η πολιτισμένη ευγένεια να μην αντικατοπτρίζει τα αληθινά αισθήματα κανενός εμπλεκόμενου και οι νοητές συγκρίσεις να γίνονται με ρυθμούς Χρηματιστηρίου της Νέας Υόρκης, αλλά μερικές φορές πρέπει να υποκριθείς ανωτερότητα προκειμένου να την κατακτήσεις.
Το να μη γίνεις μια τρελή πρώην είναι κάπως πιο δύσκολο βέβαια σήμερα λόγω των social media.Παλιά, για να γίνεις stalker έπρεπε κυριολεκτικά να βγεις από το σπίτι σου και να παρακολουθήσεις κάποιον που ειλικρινά μετά απορούσες γιατί σε χώρισε – ενώ προφανώς έπρεπε να σε φοβάται.Τώρα μια σύνδεση στο Ιντερνετ αρκεί για να περάσεις ατελείωτες ώρες παρακολουθώντας τη διαδικτυακή του δραστηριότητα και πατώντας κατάλάθος like σε αναρτήσεις που είχε κάνει μία καινούρια του φίλη τον Απρίλιο του 2014, ενέργεια που σε περνά κατευθείαν στον μεγάλο τελικό του διαγωνισμού για τη θέση της αρχηγού των τρελών πρώην, με πολύ καλές πιθανότητες για τον τίτλο. Ιδίως αν ταυτόχρονα ανεβάζεις αινιγματικά καταθλιπτικά ποστ στη δική σου σελίδα.
Ασφαλώς κανείς δεν είναι τέλειος και το άδοξο τέλος μιας σχέσης μπορεί να είναι δύσκολη δοκιμασία ακόμα και για τους πιο ψύχραιμους.Μεθυσμένα μηνύματα, μεταμεσονύχτια τηλεφωνήματα, λάθη, όλα είναι στο πρόγραμμα και θα γίνουν.Η καρικατούρα όμως της τρελής πρώην (το κλισέ του τρελού πρώην δεν είναι το ίδιο αστείο για την ποπ κουλτούρα) τρέφεται διαρκώς από το ίδιο βιβλίο συνταγών με λάθη, όχι μεμονωμένες ενέργειες, αλλά επαναλαμβανόμενες συμπεριφορές που κάνουν τη διαφορά.Ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον να την ταΐζουμε λιγότερο, δεν θα λείψει σε κανέναν.
