Τα κομπλιμέντα στη δουλειά δεν είναι πάντα ευπρόσδεκτα

Να είσαι ευγενική και να λες ευχαριστώ όταν σου κάνουν μια φιλοφρόνηση – αυτό μας μαθαίνουν από μικρές οι μαμάδες μας και γενικά πρόκειται για μια καλή συμβουλή, πολύ καλύτερη από να κοκκινίζουμε και να κοιτάμε τα παπούτσια μας αμήχανα. Μόνο που στον ίδιο κύκλο μαθημάτων κοινωνικής συμπεριφοράς, δεν μας έμαθαν πώς υποτίθεται ότι πρέπει να αντιδρούμε όταν το σχόλιο μοιάζει με φιλοφρόνηση αλλά στην πραγματικότητα είναι μια καραμπινάτη προσβολή ή, στην καλύτερη περίπτωση, εντελώς απρεπές και μάλιστα γίνεται στο εργασιακό μας περιβάλλον.
Ο καθημερινός σεξισμός έχει πολλά πρόσωπα και ένα από αυτά είναι τα σχόλια που μοιάζουν με κομπλιμέντα αλλά δεν είναι ακριβώς και δεν θα γίνονταν ποτέ σε έναν άνδρα. Από το λογοπαίγνιο που άκουσε στον τηλεοπτικό αέρα η δημοσιογράφος τις προάλλες ότι ο συνεντευξιαζόμενος θα προτιμούσε “να ολοκληρώσει μαζί της” αντί με τον συνάδελφο που καθόταν δίπλα της, μέχρι τον προϊστάμενο που αποκαλεί χωρίς κανέναν λόγο μια νέα και εμφανίσιμη υπάλληλο γραφείου “αγάπη μου” και την επαινεί για το πόσο ωραίο καφέ (τη στέλνει να) του φτιάχνει, τα δείγματα είναι άπειρα, όρεξη να έχει κανείς να του ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Και όχι, δεν χρειάζεται κανείς να είναι δεμένος στο άρμα των κοινωνικά υπερευαίσθητων που βρίσκουν όλα ανεξαιρέτως τα κομπλιμέντα περιττά και ύπουλες εκδηλώσεις της κακιάς πατριαρχίας. Διότι κομπλιμέντα και λογοπαίγνια μπορούμε να κάνουμε όλοι, το ζήτημα είναι να μην το κάνουμε καλύπτοντας στην ουσία μια προσβολή.
Πολλοί ίσως να μην το αντιλαμβάνονται, αλλά τα σχόλια για την εμφάνιση μιας γυναίκας στο γραφείο, κολακευτικά ή όχι, είναι πολλές φορές ενοχλητικά, διότι δεν είμαστε στην εποχή του Mad Men. Οι περισσότερες εργαζόμαστε χωρίς ατζέντα του φύλου μας και δεν επιθυμούμε να πρέπει να κάνουμε κανονικά τη δουλειά μας όπως όλοι και να συμμετέχουμε ταυτόχρονα στα ανεπίσημα καλλιστεία που διοργανώνει ο καθένας στο κεφάλι του. Παρόλα αυτά, στη δουλειά δημιουργούμε σχέσεις με τους ανθρώπους και οι φιλοφρονήσεις είναι όχι απλά μέρος της ζωής, αλλά έχουν τη σημασία τους, αφού όταν δεν είναι απρεπείς μπορούν να ανεβάσουν την αυτοπεποίθηση και να μας κάνουν να νιώσουμε καλύτερα μεταξύ μας. Είναι απαραίτητο να έχουν να κάνουν με την εμφάνιση; Όχι, αλλά κι αυτά δεν έχουν σώνει και καλά σεξουαλική φόρτιση, μερικές φορές απλά κάποιος θεωρεί όντως ότι το φόρεμά σου είναι ωραίο. Δεν τον εξισώνει με τον βλάκα συνάδελφο που σου λέει ότι έχεις τα ωραιότερα πόδια του γραφείου και περιμένει να του πεις κι ευχαριστώ για τα καλά του λόγια.
Και τα κομπλιμέντα είναι αγνά σαν το απάτητο χιόνι μπροστά σε άλλα φάουλ στη δουλειά, όπως τα χοντρά δήθεν ανάλαφρα καλαμπούρια για το (πολύ μικρό ή πολύ μεγάλο, τα μεσαία μεγέθη δεν τα πειράζουν) ντεκολτέ σου, τα υπονοούμενα για την ερωτική σου ζωή, τα μπαγιάτικα σεξιστικά ανέκδοτα και τόσα άλλα, που φυσικά σηκώνουν κόκκινη κάρτα και πλέον δεν πρέπει να περνάνε ατιμώρητα, κι ας παραπονούνται κάποιοι ότι μας έφαγε η πολλή πολιτική ορθότητα. Στο κάτω – κάτω, δεν μας έφαγε όλους, μόνο εκείνους που μοιράζουν τις προσβολές με το χαμόγελο. Αν μόνο έτσι γινόταν να αντιληφθούν τι επιτρέπεται και τι όχι, καλά τους έκανε.