Μπορεί να είναι ιδιαίτερα νέα, αλλά έχει μεγάλο παρελθόν στη μουσική και την τέχνη. Μετά τη φοίτηση σε μουσικό σχολείο και μια παιδική ηλικία γεμάτη με νότες και μελωδίες, προέκυψαν αβίαστα για την Ερασμία Μαρκίδη οι σπουδές στη θεατρολογία, στο κλασικό τραγούδι (Εθνικό Ωδείο Αθηνών) και μια επαγγελματική διαδρομή ως τραγουδίστρια και δασκάλα φωνητικής. Αυτή η διαδρομή εφάπτεται συχνά με εκείνες σημαντικών δημιουργών (Φοίβος Δεληβοριάς, Γιώργος Νταλάρας, Στάθης Δρογώσης, Διονύσης Σαββόπουλος, Παύλος Παυλίδης, Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Καλαντζής, Μάρθα Φριντζήλα κ.ά.) αλλά έχει σταθερά στο επίκεντρό της τη συνεργασία με τη Μαρίνα Σάττι. Αλλά η φωνή της Ερασμίας ίσως μάς είναι γνώριμη και από τις μεταγλωττίσεις που κάνει, εδώ και δέκα περίπου χρόνια, για τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, π.χ. της Disney και του Netflix.
Αφορμή ωστόσο αυτής της συνέντευξης υπήρξε το πρώτο της προσωπικό single, «Φυλαχτό μου», που μας τη συστήνει και ως τραγουδοποιό. Παντρεύει διαφορετικά είδη μουσικής, ειδικά την παραδοσιακή και την ποπ, και μιλάει για το ταξίδι της, και του καθενός από εμάς, από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση.
Ποιες είναι οι μεγαλύτερες κατακτήσεις σας από τότε που ήσασταν μαθήτρια γυμνασίου με μεγάλη αγάπη για τη μουσική μέχρι σήμερα;
«Η σημαντικότερη κατάκτηση για μένα δεν είναι ένα πτυχίο ή οι επαγγελματικές επιτυχίες, αλλά η προσωπική εξέλιξή μου: Έμαθα να ακούω ουσιαστικά, να παραμένω ψύχραιμη και να μένω συνεπής σε αυτά που πιστεύω. Κατάφερα να κερδίσω τον σεβασμό και την εκτίμηση των γύρω μου, κάτι που θεωρώ εξαιρετικά δύσκολο, καθώς απαιτεί συνεχή προσωπική προσπάθεια, ξεκινώντας από τον σεβασμό μας προς τους άλλους. Αναγνωρίζω φυσικά τις σπουδές και τις γνώσεις που απέκτησα, αλλά για μένα η μεγαλύτερη αξία βρίσκεται στη διαδρομή και στους ανθρώπους που συνάντησα στην πορεία».
Ποιες μουσικές επιρροές καθόρισαν την ερμηνεία σας αλλά και το πρώτο δικό σας single;
«Πάντα άκουγα πολλή μουσική, υπήρξε αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου. Και όταν λέω “πολλή”, εννοώ όλα τα είδη και στυλ. Πιστεύω ότι κάθε καλλιτέχνης είναι σημαντικό να πειραματίζεται και να είναι ανοιχτός σε διαφορετικά ακούσματα. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ένιωσα ότι διαμορφώνεται σιγά σιγά ο προσωπικός μου ήχος. Οι επιρροές μου, στην ουσία, αντανακλούν τη διαδρομή μου. Η κάθε φάση ζωής μού έδωσε κάτι διαφορετικό. Υπήρξαν περίοδοι με έντονη ενασχόληση με την κλασική και την ελληνική μουσική, κυρίως λόγω Μουσικού Σχολείου και σπουδών, αλλά ταυτόχρονα μελετούσα και άκουγα ξένη pop, jazz και R&B.
»Μετά από αρκετά χρόνια δουλειάς στον χώρο, ένιωσα έτοιμη να κάνω το πρώτο μου προσωπικό βήμα. Το τραγούδι “Φυλαχτό μου” είναι, νομίζω, η απόπειρά μου να ενώσω τον σύγχρονο ήχο με την παράδοση, περισσότερο μια ανάγκη εσωτερική παρά στρατηγική επιλογή. Δεν λειτουργώ με καλούπια, αφήνω τον ήχο να προκύψει αυθόρμητα μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τον πειραματισμό. Η αισθητική μου δεν περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο είδος. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια του ήχου και το βίωμα που μεταφέρει. Ο ήχος είναι ζωντανός και εξελίσσεται καθώς εξελίσσομαι κι εγώ».
«Δεν λειτουργώ με καλούπια, αφήνω τον ήχο να προκύψει αυθόρμητα μέσα από τον αυτοσχεδιασμό και τον πειραματισμό. Η αισθητική μου δεν περιορίζεται σε ένα συγκεκριμένο είδος. Αυτό που με ενδιαφέρει είναι η αλήθεια του ήχου και το βίωμα που μεταφέρει».
Με αφορμή το όνομα του single, ποια βιώματα κουβαλάτε ως φυλαχτό; Και από ποιες απειλές σάς προστατεύουν;
«Τα παιδικά χρόνια ενός ανθρώπου θεωρώ ότι είναι τα πιο καθοριστικά. Τα δικά μου ήταν γεμάτα φως, χαρά και υγεία. Νιώθω απίστευτα τυχερή γι’ αυτό. Ήμουν πάντα ένα ελεύθερο παιδί, και αυτό με βοήθησε να παρατηρώ, να νιώθω και να ρουφάω κάθε στιγμή. Τα έξι χρόνια μου στο Μουσικό Σχολείο με καθόρισαν και με διαμόρφωσαν ουσιαστικά, όχι μόνο ως μουσικό αλλά και ως άνθρωπο. Το ίδιο καθοριστικά υπήρξαν αργότερα και τα χρόνια συνεργασίας μου με τη Μαρίνα Σάττι.
»Όλες αυτές οι εμπειρίες είναι για μένα πολύτιμες. Τις κρατάω μέσα μου σαν φυλαχτό. Το “Φυλαχτό μου” δεν είναι απλώς ένας τίτλος για μένα. Είναι ένα σύμβολο. Όλοι κουβαλάμε θησαυρούς, πρόσωπα, στιγμές, μνήμες και συναισθήματα που μας κρατάνε όρθιους. Δεν νιώθω σαν να απειλούμαι από κάτι, αλλά σίγουρα όλα αυτά με προστατεύουν από την αμφιβολία, την αποξένωση και τον φόβο μη χάσω τον εαυτό μου μέσα στον “θόρυβο”. Η ανάγκη για αποδοχή επίσης μπορεί να σε κάνει να προδώσεις την αλήθεια σου και έχει σημασία να ακουστείς αληθινά και όχι δυνατά».
Η παραδοσιακή μουσική αναβιώνει τα τελευταία χρόνια, έστω και «πειραγμένη», από τη νεότερη γενιά των δημιουργών; Γιατί, τελικά, η γοητεία της είναι διαχρονική;
«Δεν είναι θέμα είδους μόνο πιστεύω, αλλά το ότι μεγαλώσαμε με αυτήν. Δεν γίνεται να μη σε επηρεάσει και να μη σε συγκινήσει. Μου αρέσει που αναβιώνει τα τελευταία χρόνια αλλά και που αποκτά μια νέα δυναμική στους νεότερους που, πιστεύω, τη σέβονται. Οτιδήποτε γνήσιο είναι και διαχρονικό. Στο παραδοσιακό μπορείς να βρεις κάτι αληθινό. Αν και η ρίζα του είναι πολύ μακριά από εμάς, το να τολμάς να το ακουμπάς δείχνει αγάπη και όχι απόσταση».
Αν θα έπρεπε να επιλέξετε μία εμπειρία από τις ζωντανές εμφανίσεις σας με σημαντικούς τραγουδιστές και τραγουδοποιούς, ποια θα ήταν;
«Είναι πραγματικά πολλές οι στιγμές. Μια που ξεχωρίζω είναι η συνεργασία μας με το Φοίβο Δεληβοριά. Κάναμε και μια περιοδεία μαζί. Είναι τόσο ευγενής και γενναιόδωρος, πραγματικά σπάνιος αλλά και απίστευτα απλός. Μέσω του Φοίβου γνώρισα και τη Μάρθα Φριντζήλα, με την οποία συνεργαστήκαμε για την παράσταση “Προμηθέας Δεσμώτης” στη Μικρή Επίδαυρο, που ήταν επίσης μια από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες μου, για τις πολύμηνες πρόβες, τη συγκλονιστική μουσική του Βασίλη Μαντζούκη και φυσικά τη Μικρή Επίδαυρο: ένα μέρος μαγικό με τρομερή ενέργεια».
«Ξεχωρίζω τη συνεργασία μας με το Φοίβο Δεληβοριά. Είναι τόσο ευγενής και γενναιόδωρος, πραγματικά σπάνιος αλλά και απίστευτα απλός. Μέσω του Φοίβου γνώρισα και τη Μάρθα Φριντζήλα, με την οποία συνεργαστήκαμε για την παράσταση “Προμηθέας Δεσμώτης” στη Μικρή Επίδαυρο, που ήταν επίσης μια από τις πιο ξεχωριστές εμπειρίες μου, για τις πολύμηνες πρόβες, τη συγκλονιστική μουσική του Βασίλη Μαντζούκη και φυσικά τη Μικρή Επίδαυρο: ένα μέρος μαγικό με τρομερή ενέργεια».
Πρόσφατα, με αφορμή τη συμμετοχή της Κλαυδίας στη Eurovision, πυροδοτήθηκαν συγκρίσεις με τη Μαρίνα Σάττι και ξεκίνησε μια δημόσια συζήτηση για το πώς «πρέπει» ή «δεν πρέπει» να είναι μια καλλιτέχνιδα και πώς «πρέπει» ή δεν «πρέπει» να τραγουδάει. Τι θα σχολιάζατε σχετικά με αυτό;
«Για μένα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης και γενικά δεν μπαίνω στη διαδικασία να συγκρίνω ανθρώπους. Οπότε διαφωνώ με αυτό το σκεπτικό. Τυχαίνει να γνωρίζω και τις δύο. Με τη Μαρίνα συνεργαζόμαστε εδώ και δέκα χρόνια, ενώ την Κλαυδία τη γνωρίζω μέσα από τον χώρο. Είναι και οι δύο ξεχωριστές σε αυτό που κάνουν και εκφράζουν τη δική τους, μοναδική ταυτότητα. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο, το προσωπικό του στυλ και ειδικά στην τέχνη δεν υπάρχουν “πρέπει”. Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον και βαθιά εμπνευστικό το να βλέπω καλλιτέχνες να εκφράζονται ελεύθερα, με συνέπεια προς τον εαυτό τους και χωρίς να ακολουθούν κανόνες. Επίσης αυτό, θα έλεγα, δεν δημιουργεί ανταγωνισμό – αντίθετα, γεννά χαρά και εκτίμηση. Είναι σημαντικό να αφήνουμε τον κάθε άνθρωπο ελεύθερο να δημιουργεί όπως νιώθει. Τo χρειαζόμαστε».
Ένα άλλο κομμάτι της διαδρομής σας είναι οι μεταγλωττίσεις για παιδικές παραγωγές. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις και τι απολαμβάνετε περισσότερο;
«Κάθε φορά στο στούντιο είναι για μένα μια πρόκληση και ταυτόχρονα μια ευκαιρία να ανακαλύπτω συνεχώς νέες πτυχές του εαυτού μου. Η διαδικασία είναι γρήγορη, απαιτητική και απαιτεί απόλυτη συγκέντρωση και ευελιξία. Μέσα από αυτή τη συνθήκη έχω αναπτύξει έντονα αντανακλαστικά και έχω μάθει να ανταποκρίνομαι άμεσα, τόσο τεχνικά όσο και ερμηνευτικά. Στη μεταγλώττιση είχα την ευκαιρία να τραγουδήσω τα πιο απαιτητικά τραγούδια που έχω τραγουδήσει.
»Έχω αγαπήσει βαθιά αυτή τη δουλειά. Ίσως γιατί νιώθω πως με εκφράζει απόλυτα και μου ταιριάζει. Είναι συναρπαστική η δυνατότητα που μου δίνει, να συνδυάσω τη φωνητική ερμηνεία με την υποκριτική. Αυτό όμως που απολαμβάνω περισσότερο είναι το αποτύπωμα που αφήνει. Η σκέψη ότι μέσα από τη φωνή μου δίνω χαρά σε μικρά παιδιά, ότι συμμετέχω σε μια εμπειρία που μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη τους, είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή».
«Η σκέψη ότι μέσα από τη φωνή μου δίνω χαρά σε μικρά παιδιά, ότι συμμετέχω σε μια εμπειρία που μένει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη τους, είναι για μένα η μεγαλύτερη ανταμοιβή»
Μετά το «Φυλαχτό» τι ακολουθεί; Ετοιμάζετε π.χ. κάποιο νέο single ή ζωντανές καλοκαιρινές εμφανίσεις;
«Αυτή την περίοδο δουλεύω πάνω σε ένα EP που θα περιλαμβάνει πέντε τραγούδια. Είναι το πρώτο μου προσωπικό υλικό και αποτελεί για μένα ένα σημαντικό βήμα, όχι μόνο καλλιτεχνικά αλλά και εσωτερικά. Θα ήθελα μέσα από αυτά τα τραγούδια να αρχίσω να χτίζω έναν δικό μου ήχο, μια μουσική ταυτότητα που να μπορώ σταδιακά να παρουσιάσω και ζωντανά. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς μου στόχους, αλλά προς το παρόν επιλέγω να μείνω συγκεντρωμένη στη δημιουργική διαδικασία, χωρίς να βιάζομαι. Θέλω να προκύψει οργανικά, με ουσία και αλήθεια. Παράλληλα το καλοκαίρι με βρίσκει, όπως τα τελευταία δέκα χρόνια, στην περιοδεία με τη Μαρίνα Σάττι. Είναι μια συνεργασία που με γεμίζει και με εξελίσσει διαρκώς. Η σκηνή, η επαφή με τον κόσμο και η συλλογική δημιουργία είναι πηγές έμπνευσης».
Παρακολουθήστε το μουσικό βίντεο του τραγουδιού «Φυλαχτό μου»:
Info
Το single «Φυλαχτό μου» είναι διαθέσιμο σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες
Συντελεστές
Μουσική: Ερασμία Μαρκίδη, Χρήστος Ζαντιώτης. Στίχοι: Ερασμία Μαρκίδη. Παραγωγή, Ηχογράφηση, Μίξη, Ενορχήστρωση, Κιθάρες: Χρήστος Ζανιώτης. Κλαρίνο: Δημήτρης Μπρέντας. Mastering: Απόστολος Σιώπης. Τραγούδι: Ερασμία Μαρκίδη. Σκηνοθέτης: Άντι Τζούμα
