Ποινή φυλάκισης 20 μηνών με αναστολή και πρόστιμο 3.000 ευρώ επιβλήθηκε στον Γιώργο Κιμούλη για αυτουργία σε ψευδή κατάθεση από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, μετά τη μήνυση που είχε καταθέσει σε βάρος του η Ζέτα Δούκα.
Η δικαστική αντιπαράθεση μεταξύ των δύο ηθοποιών ξεκίνησε το 2021, όταν η Ζέτα Δούκα, σε συνέντευξή της, υποστήριξε ότι είχε υποστεί ψυχολογική, λεκτική και σωματική βία από τον Γιώργο Κιμούλη κατά τη διάρκεια συνεργασίας τους στο θέατρο. Η ηθοποιός είχε τη στήριξη των συναδέλφων της, Δώρας Χρυσικού και Νίκου Ψαρρά, οι οποίοι συμμετείχαν στην παράσταση, στην οποία φέρεται να συνέβησαν τα καταγγελλόμενα περιστατικά.
Στη δική του νομική ενέργεια ο Γιώργος Κιμούλης είχε συμπαραστάτη έναν τεχνικό του θεάτρου, ο οποίος είχε κληθεί να καταθέσει υπέρ του ηθοποιού. Στη συνέχεια, η Ζέτα Δούκα είχε υποβάλει μήνυση και κατά του τεχνικού, του μοναδικού μάρτυρά του, αναφέροντας πως η κατάθεσή του είναι ψευδής.
Λίγες ημέρες πριν από την τελεσίδικη απόφαση η Ζέτα Δούκα είχε μιλήσει στο vidcast του Marie Claire, Γυναίκες, με την Εβίτα Τσιλοχρήστου και είχε δηλώσει σχετικά: «Ελπίζω να δικαιωθούμε και να τελειώσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα — όχι μόνο η δική μας υπόθεση, αλλά και όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στην ίδια θέση. Είναι μια πολύ δύσκολη διαδικασία. Ψυχοφθόρα και κοστοβόρα. Δεν μετάνιωσα που μίλησα. Το όφειλα στον εαυτό μου, το όφειλα στον καλλιτεχνικό χώρο που τόσο αγαπώ, έναν χώρο γεμάτο λαμπερούς, καταπληκτικούς ανθρώπους με όραμα. Το όφειλα στους νέους ανθρώπους που έρχονται ή βρίσκονται ήδη σε αυτό τον χώρο, ώστε να τον βρουν όσο το δυνατόν καλύτερο. Και, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, το όφειλα και σε όλους όσους βρήκαν το κουράγιο να καταγγείλουν τη δική τους ιστορία, αλλά και σε εκείνους που θα το κάνουν στο μέλλον, έχοντας μπροστά τους ένα πιο έτοιμο νομικό και κοινωνικό σύστημα».
Μέσα τον δικό της τριετή δικαστικό αγώνα, αναδεικνύει τη δύναμη της φωνής και την ανάγκη για ένα πιο δίκαιο και υποστηρικτικό σύστημα για όσους τολμούν να μιλήσουν: «Αν δεν έχεις μία σωστή εκπαιδευτική βάση και μία βάση δικαιοσύνης — έτσι όπως την καταλαβαίνει και την περιμένει ο άνθρωπος που έχει αδικηθεί, αλλά και η ίδια η κοινωνία — και αν δεν απονέμεται τη στιγμή που χρειάζεται, αλλά καθυστερεί για χρόνια και χάνεται το νόημα, τότε δεν έχεις τίποτα. Όλα χάνονται…».
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη εδώ.
