Η εποχή από τα τέλη των 90s έως και τις αρχές της δεκαετίας του 2010 ήταν ιδιαίτερα δύσκολη για τις γυναίκες σταρ, καθώς είχαν να αντιμετωπίσουν την υπερέκθεση στα media με όλα τα έμφυλα στερεότυπα που δεν είχαν αρχίσει ακόμα να αναθεωρούνται. Σε εκείνη την περίοδο εστίασε η Keira Knightley σε μια νέα συνέντευξή της στους Times, εξηγώντας πώς κατάφερε η ίδια να επιβιώσει, παρά τις προκλήσεις που αντιμετώπισε από την εφηβεία της ακόμα, όταν έγινε διεθνώς διάσημη από τους ρόλους της στις ταινίες «Καν’το όπως ο Μπέκαμ» (2022) και, την επόμενη χρονιά, «Οι Πειρατές της Καραϊβικής».
«Θυμάμαι να ξυπνάω μια μέρα και να υπάρχουν δέκα άντρες έξω από την πόρτα μου – δεν έφυγαν για τα επόμενα πέντε χρόνια» είπε. Σύντομα άρχισε να αναρωτιέται αν υπήρχε τρόπος να συνεχίσει να ασχολείται με την υποκριτική αλλά χωρίς όλη εκείνη την τρέλα που συνόδευε τη φήμη, ιδιαίτερα αν ήσουν γυναίκα. «Θυμάμαι να σκέφτομαι, για όλες εκείνες τις γυναίκες, τι στο δ***λο συμβαίνει εδώ; Τι έκαναν εκείνες οι γυναίκες; Το μόνο που έκανε η Britney [Spears] ήταν να σε κάνει να θέλεις να χορέψεις στην κουζίνα σου. Κόσμος πέθανε. Γυναίκες πέθαναν. Η Amy Winehouse πέθανε. Δεν σκόπευα να τους αφήσω να νικήσουν» πρόσθεσε, για τις επιθέσεις από τον Τύπο.
«Κόσμος πέθανε. Γυναίκες πέθαναν. Η Amy Winehouse πέθανε. Δεν σκόπευα να τους αφήσω να νικήσουν»
Θυμάται να την αποκαλούν «πόρνη», κάθε φορά που οι παπαράτσι την έπιαναν να συνοδεύεται από κάποιον άντρα, ακόμα και αν ήταν συγγενής της. «Το ήξερα όποτε με ακολουθούσαν. Το ένιωθα στο πετσί μου». Θυμάται να βλέπει στις εφημερίδες φωτογραφίες της, χωρίς να ξέρει καν ότι έχει φωτογραφηθεί.
Πολλές επώνυμες τότε αντιμετώπισαν προβλήματα ψυχικής υγείας και εθισμών και ούτε η ίδια έμεινε αλώβητη, όπως παραδέχεται σήμερα: «Πιστέψτε με, τρελάθηκα. Απλά κατάφερα να το κρύψω».
Τελικά, υιοθέτησε μια στάση «παθητικής αντίστασης»: φορούσε τα ίδια ρούχα ξανά και ξανά και αρνούταν να μετακινηθεί όποτε ένιωθε ότι την ακολουθούσαν. Μπορούσε να παραμείνει ακίνητη για ώρες, για να μη χαρίσει στους παπαράτσι ένα ακόμα «κλικ». Και μετά στράφηκε σε πιο μικρές κινηματογραφικές παραγωγές και στο θέατρο. Έτσι κατάφερε να συνεχίσει να κάνει ό,τι αγαπάει «αλλά σε μικρότερη κλίμακα».
