Το Le République, στη Μασσαλία, έχει πελάτες που μπορεί να μην έχουν επισκεφτεί ποτέ ξανά εστιατόριο. Σχεδόν οι μισοί από αυτούς θα πληρώσουν ένα ευρώ για ένα γεύμα υψηλής γαστρονομίας που αποτελείται από τρία πιάτα. Το Le République είναι ένα από τα περίπου δέκα κοινωνικά εστιατόρια της γαλλικής πόλης, που παρουσιάζει το BBC σε νέο ρεπορτάζ του. Ένα άλλο παράδειγμα είναι το L’Après M, πρώην McDonald’s που σερβίρει gourmet burgers τα οποία επιμελείται ένας σεφ βραβευμένος με τρία Michelin.
H ομάδα του BBC επισκέφτηκε τη νέα άφιξη σε αυτόν τον ενδιαφέροντα και κοινωνικά ωφέλιμο θεσμό της πόλης: το Chaleur, που άνοιξε τον Ιούνιο του 2025. Ένα πλήρες γεύμα μαζί με κρασί έχει το ούτως ή άλλως προσιτό κόστος των 25 ευρώ. Αλλά για τους πελάτες που ανήκουν σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, μπορεί να προσφερθεί στα 8 ευρώ. «Όταν το επισκέπτομαι, είναι γεμάτο με πελάτες που απολαμβάνουν πικάντικη σούπα αγγουριού γαρνιρισμένη με όστρακα, σύκα και καβουρδισμένους κολοκυθόσπορους» γράφει ο δημοσιογράφος Tristan Rutherford.
Το Chaleur άνοιξε τον Ιούνιο του 2025. Ένα πλήρες γεύμα μαζί με κρασί έχει το ούτως ή άλλως προσιτό κόστος των 25 ευρώ. Αλλά για τους πελάτες που ανήκουν σε κοινωνικά ευάλωτες ομάδες, μπορεί να προσφερθεί στα 8 ευρώ.
Τα εστιατόρια του δικτύου, για να καλύψουν τα επιπλέον έξοδα, συνεργάζονται με φιλανθρωπικές οργανώσεις. Πώς αποφάσισαν όμως οι ιδιοκτήτες τους να συμμετέχουν σε αυτό το εγχείρημα, ενώ θα μπορούσαν να κερδοφορούν από την υψηλή γαστρονομία; Όπως απαντάει ένας από τους ιδρυτές του Chaleur, ο Raphaël Raynard: «Η αγαθοεργία είναι ένας εγωιστικός τρόπος να λέω πως ό,τι κάνω θέλω να μου προσφέρει ικανοποίηση. Αυτό που μας κάνει πλούσιους είναι το να γνωρίζουμε ότι η δουλειά μας συνεισφέρει στη δημιουργία κοινωνικών επαφών και στη βοήθεια άλλων». Μάλιστα η ομάδα του συχνά προσφέρει καφέ σε αστέγους της πόλης, ενώ πρόσφατα δώρισε 300 γεύματα σε απεργούς εργάτες.
Η δεύτερη συνιδρύτρια του Chaleur, Nausicaa Roux, εστιάζει σε μια διαφορετική διάσταση του θέματος: η Μασσαλία ήταν ανέκαθεν τόπος υποδοχής μεταναστών – από τους Έλληνες αποίκους της αρχαιότητας μέχρι τους Αρμένιους του 20ου αιώνα, με αποτέλεσμα να εξελιχθεί σε μια από τις πιο ποικιλόμορφες και ανοιχτές στη διαφορετικότητα πόλεις. «Επομένως, υπάρχει ένας αυθεντικός τρόπος συνύπαρξης που δεν νομίζω ότι συναντάμε στο Παρίσι ή το Λονδίνο. Ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει έναν στους πέντε κατοίκους της Μασσαλίας που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Υπάρχει ένα ανοιχτό πνεύμα που δεν βρίσκουμε σε άλλες πόλεις της Γαλλίας».
«Υπάρχει ένας αυθεντικός τρόπος συνύπαρξης που δεν νομίζω ότι συναντάμε στο Παρίσι ή το Λονδίνο. Ο κόσμος νιώθει την ανάγκη να βοηθήσει έναν στους πέντε κατοίκους της Μασσαλίας που έχει γεννηθεί στο εξωτερικό. Υπάρχει ένα ανοιχτό πνεύμα που δεν βρίσκουμε σε άλλες πόλεις της Γαλλίας».
Στην πραγματικότητα, άλλωστε, η προσφορά είναι αμφίδρομη, κατά κάποιον τρόπο: οι μετανάστες της Μασσαλίας έχουν φέρει από τις χώρες τους στοιχεία που έχουν εμπλουτίσει την κουζίνα της πόλης, όπως το νερό από άνθη πορτοκαλιάς από τη Μέση Ανατολή, που χρησιμοποιείται πλέον στα εμβληματικά μπισκότα της πόλης (navette), ακόμα και οι ντομάτες και οι μπανάνες, που πιθανότατα επιβιβάστηκαν στην Ευρώπη από το αρχαίο λιμάνι της.
