Έχει κονταροχτυπηθεί πολλές φορές με το αντίπαλο δέος, τον κουραμπιέ, ακόμα και σε παιδικό βιβλίο, και έχει βγει νικητής. Στην ίδια μάχη νικάει και στις προτιμήσεις όσων προσπαθούν να προσέξουν τη διατροφή τους και, ενώ δεν μπορούν να αντισταθούν σε ένα γιορτινό γλυκό, τουλάχιστον επιλέγουν εκείνο με τις λιγότερες θερμίδες. Τώρα τα μελομακάρονα φτάνουν στην κορυφή του κόσμου, σύμφωνα με μια νέα λίστα της διεθνούς γευστικής πλατφόρμας του Taste Atlas, αν και όχι ίσως στην κατηγορία που θα περιμέναμε: Τιτλοφορούνται τα «καλύτερα μπισκότα του κόσμου», ποζάροντας στο νούμερο ένα της λίστας με εκατό γλυκίσματα από ολόκληρο τον πλανήτη.
Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι παρόλο που τα έφεραν οι αρχαίοι Φοίνικες, σήμερα θεωρούνται παραδοσιακό ελληνικό χριστουγεννιάτικο γλυκό. Φτιαγμένα από σιμιγδάλι, παραδοσιακά νοστιμίζουν με μέλι, ξύσμα πορτοκαλιού, κανέλα και άλλα συστατικά, όπως ελαιόλαδο και κονιάκ. «Αμέσως μετά το ψήσιμο, περιχύνονται με σιρόπι μελιού και πασπαλίζονται με τριμμένο καρύδι. Παρόλο που κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα φοινίκια αναφέρονται σε ένα ελαφρώς διαφορετικό γλυκό, που μπορεί να τηγανίζεται και να σερβίρεται χωρίς καρύδια, συχνά χρησιμοποιούνται και τα δύο ονόματα εναλλάξ».
«Αμέσως μετά το ψήσιμο, περιχύνονται με σιρόπι μελιού και πασπαλίζονται με τριμμένο καρύδι. Παρόλο που κάποιοι υποστηρίζουν ότι τα φοινίκια αναφέρονται σε ένα ελαφρώς διαφορετικό γλυκό, που μπορεί να τηγανίζεται και να σερβίρεται χωρίς καρύδια, συχνά χρησιμοποιούνται και τα δύο ονόματα εναλλάξ».
Ακολουθούν τα γλυκίσματα που βρέθηκαν στις επόμενες τέσσερις θέσεις της λίστας του Taste Atlas:
Makroud el louse, Αλγερία: «Μπισκότα χωρίς αλεύρι, που αποτελούνται από αμύγδαλα, αυγά, ζάχαρη και νερό από άνθη πορτοκαλιάς. Ψήνονται μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς και μετά πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη, έως να καλυφθούν εντελώς».
Alfajores, Αργεντινή: Γεμιστά μπισκότα, με dulce de leche ανάμεσα, που κατόπιν καλύπτονται με μια στρώση σοκολάτας ή πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη. Άλλωστε και το όνομά τους, που προέρχεται από την αραβική λέξη al-hasú, σημαίνει «γεμιστός». Σήμερα είναι ιδιαίτερα δημοφιλή σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική, όπου όμως έφτασαν με τους Ισπανούς κονκισταδόρες.
Stroopwafel, Ολλανδία: «Αυτά τα νόστιμα μπισκότα περιλαμβάνουν μια πολύ λεπτή στρώση από σιρόπι, ζάχαρη, βούτυρο και κανέλα, ανάμεσα σε δύο λεπτές γκοφρέτες. Επινοήθηκαν στα τέλη του 18ου αιώνα στην πόλη Γκούντα. Παραδοσιακά, συνοδεύουν τον καφέ ή το τσάι – είναι μάλιστα έθιμο να τοποθετείς ένα στο χείλος του φλιτζανιού και να το αφήνεις για λίγα λεπτά πάνω από τον ατμό, ώστε να ζεσταθεί και να μαλακώσει το σιρόπι στο εσωτερικό».
Petticoat Tails, Σκωτία: Ονομάζονται «η ουρά του μισοφοριού» καθώς το σχήμα τους θυμίζει ένα κομμάτι ύφασμα που χρησιμοποιούσαν για να διακοσμήσουν το ένδυμα του 16ου αιώνα που αγαπούσε ιδιαίτερα η βασίλισσα Μαρία της Σκωτίας, όπως και τα εν λόγω βουτυράτα shortbreads. Σύμφωνα με μια άλλη, λιγότερο συναρπαστική εκδοχή ονομάστηκαν έτσι από τα μικρά γαλλικά μπισκότα petits cotés. Σε κάθε περίπτωση, σήμερα παραμένουν ιδιαίτερα δημοφιλή και, σε αντίθεση με άλλα shortbreads, προτού συνοδεύσουν το απογευματινό τσάι συχνά πασπαλίζονται με ζάχαρη άχνη.
