Οι θαυμαστές του Sex and the City αντιμετωπίζουν ένα παράδοξο προβληματισμό: γιατί συνεχίζουν να παρακολουθούν τη σειρά And Just Like That, παρότι την απορρίπτουν σχεδόν σε κάθε επίπεδο;
Η πολύ δημοφιλής — και πλέον πολυσυζητημένη — σειρά And Just Like That… χαρακτηρίζεται από πολλούς ως καθαρό “hate-watch”: την παρακολουθούν δηλαδή απλώς για να την κριτικάρουν, να την αποδομήσουν ή απλώς για να νιώσουν τη δυσάρεστη απόλαυση του να βλέπεις κάτι που σε εξοργίζει. Η Ida Giancola, fashion influencer από το Σικάγο, την περιγράφει ως «απεχθές τηλεοπτικό πρόγραμμα» με αδέξιους διαλόγους, υπερβολές και ιστορίες που δεν οδηγούν πουθενά. Κι όμως, δεν χάνει ούτε επεισόδιο.
@dionysian.girl AJLT is an A24 horror movie #ajlt #carriebradshaw ♬ original sound – Ida Giancola
Η σχέση αυτή θυμίζει τοξική επανασύνδεση: οι φαν παρακολουθούν από περιέργεια, οργή ή και ελπίδα πως κάτι από τη μαγεία του παρελθόντος θα επιστρέψει. Ταυτόχρονα, σχολιάζουν φανατικά κάθε σκηνή — σε podcasts, στα social media, σε ομαδικές συνομιλίες, memes και κοινότητες τύπου Reddit. Το hate-watch έχει γίνει συλλογική τελετουργία.
Κοινωνικό πείραμα ή προβοκάτσια της νοσταλγίας;
Η νέα εκδοχή της σειράς φαντάζει σχεδόν σκόπιμα αποσυντονιστική. Οι θεατές αναρωτιούνται: μήπως όλο αυτό είναι ένα πείραμα; Τι γίνεται όταν κάποιος έχει πάρει ένα «τηλεοπτικό φαινόμενο» και το έχει μετατρέψει σε κάτι αλλοπρόσαλλο, αμήχανο ή και αυτοσαρκαστικό; Θα συνεχίσουν να το βλέπουν οι φανατικοί; Η απάντηση, για την ώρα, είναι καταφατική.
Σκηνές με γυμνούς άντρες, φαινομενικά άσχετα υποπλοκάκια, και χαρακτήρες που μοιάζουν εντελώς αποσυνδεδεμένοι από το ποιοι ήταν κάποτε, καθιστούν τη σειρά κάτι περισσότερο από μια απλή συνέχεια. Ορισμένοι αναρωτιούνται αν οι δημιουργοί “τρολάρουν” το κοινό ή απλώς δοκιμάζουν πόσο μακριά μπορεί να πάει ένα franchise χάρη στη νοσταλγία και τον συναισθηματικό δεσμό.
Πέρα από το ίδιο το περιεχόμενο, η σειρά έχει εξελιχθεί σε ένα φαινόμενο κοινωνικής παρακολούθησης. Οι θεατές συμμετέχουν σε έναν συλλογικό σχολιασμό, που θυμίζει ψυχοθεραπεία: μοιράζονται αστείες ατάκες, οργισμένες αναλύσεις, συναισθηματικές εξομολογήσεις. Κάποιοι λένε: «είμαι σε τοξική σχέση με αυτή τη σειρά», ή «είναι σαν να επέστρεψε το SATC ως ζόμπι».
@jennlahmers “And Just Like That..” we are all collectively hate watching the Sex and the City sequel. You too? #AJLT #andjustlikethat #satc @Amanda Salas ♬ original sound – Jennifer Lahmers
Αντιδράσεις και υπερασπιστές
Όπως σε κάθε φαινόμενο, δεν λείπουν και οι υπερασπιστές της σειράς. Η Dianne Gauthier από το Κεμπέκ δηλώνει sto Facebook ότι πλέον «βλέπουμε πιο ώριμους, πολυδιάστατους χαρακτήρες που εκφράζουν σταθερές αξίες και αληθινές δυσκολίες της ζωής». Για πολλούς, η νέα σειρά δεν είναι αποτυχία — είναι απλώς ρεαλιστική.
Η προσπάθεια της σειράς να ενσωματώσει πιο ποικιλόμορφους χαρακτήρες, να θίξει ζητήματα όπως η ταυτότητα φύλου, η ψυχική υγεία, η απώλεια, η μοναξιά και η αμφισβήτηση της επιτυχίας στη μέση ηλικία, δείχνει μια πρόθεση να εξελιχθεί. Ναι, ίσως με αδέξιο τρόπο — αλλά σίγουρα με πρόθεση.
Το And Just Like That… δεν είναι απλώς μια αποτυχημένη συνέχεια. Είναι κάτι πιο πολύπλοκο: μια εξερεύνηση των ορίων της νοσταλγίας, της κριτικής, και της συναισθηματικής ταύτισης. Είναι και hate-watch, και κοινωνικό πείραμα. Είναι προϊόν της pop κουλτούρας σε μια εποχή υπερπληροφόρησης και αναπόφευκτου σχολιασμού.
