Αυτός είναι ο πολύ δυνατός τίτλος που χρησιμοποίησε η Martha Gill στο άρθρο της στον Guardian, όπου σε μερικές εκατοντάδες λέξεις, επιχειρεί να υπογραμμίσει το αυτονόητο: ότι για φαινόμενα σαν τον επαγγελματία μισογύνη Andrew Tate και τη δημοτικότητά τους, δεν ευθύνεται ο φεμινισμός που το παρατράβηξε. Ο Tate, μια από τις δημόσιες φιγούρες με τις περισσότερες αναζητήσεις στο Google για το 2022, εξορίστηκε από το Facebook, το Instagram και το YouTube τον περασμένο Αύγουστο για τα μισογυνικά του σχόλια, όπου σύγκρινε τις γυναίκες με σκυλιά και παιδιά, ισχυριζόταν ότι πρέπει να αντιμετωπίζονται ως ιδιοκτησία και ότι τα θύματα βιασμού οφείλουν να αναλάβουν κάποιο μέρος της ευθύνης για το βιασμό τους. Οι υποστηρικτές του κατέκλυσαν τα σόσιαλ με τα πιο εξωφρενικά του βίντεο και λίγο πριν τη σύλληψή του, το hashtag του στο TikTok ξεπέρασε τα 400 εκατομμύρια views.
Αυτή η ανεκδιήγητη φιγούρα, που πιστεύει ότι σώζει τους νέους άνδρες από την “woke” κοινωνία και ότι ο φεμινισμός προσπαθεί να καταστρέψει τη φυσική τάξη των πραγμάτων (όπου ο άνδρας είναι κουβαλητής – αφέντης και η γυναίκα φροντιστής και κυρίως υποτακτική) συνελήφθη στις 29/12 μαζί με τον αδελφό του στη Ρουμανία, με κατηγορίες για συμμετοχή σε κύκλωμα εμπορίας ανθρώπων, αφού σύμφωνα με τον εισαγγελέα εξαπατούσαν και εξανάγκαζαν γυναίκες να δημιουργούν πορνογραφικό περιεχόμενο που ανέβαζαν σε σχετικά σάιτ, με το αζημίωτο. Πολύς κόσμος χάρηκε με τα νέα, αλλά δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έθεσαν το ερώτημα: πώς στο καλό ένας άνθρωπος σαν τον Τate έγινε τόσο δημοφιλής;
Πολλοί θεώρησαν ότι η απάντηση βρίσκεται στο φεμινισμό, και ότι οι Tate αυτού του κόσμου δεν θα υπήρχαν αν οι άνδρες δεν υποτιμούνταν και δεν μπερδεύονταν περί του τι είναι και τι δεν είναι αρρενωπότητα. “H απήχησή του, θα πρέπει να θεωρηθεί βασική ένδειξη του πραγματικού αποπροσανατολισμού που αισθάνονται εκατομμύρια αγόρια και άνδρες από τις εντυπωσιακές επιτυχίες του γυναικείου κινήματος”, έγραψε ο συγγραφέας Richard Reeves. “Σε μια εποχή όπου κάθε αρρενωπότητα είναι παθολογική, κάποια αγόρια και νέοι άνδρες θα βρουν το σωβινισμό του Tate ελκυστικό”, συνοψίζει το περιοδικό The Critic. Το αν η μισογυνική οργή μεταξύ τόσων νέων ανδρών οφείλεται στον αγώνα και τις όποιες κερδισμένες μάχες για ισότητα, είναι μια θεωρία όχι τελείως αβάσιμη, αν και δεν στέκεται και τόσο καλά, αν σκεφτούμε ότι σε χώρες όπου η πατριαρχία είναι νόμος, υπάρχει εξίσου μεγάλο μισογυνικό αφήγημα και πολλοί θυμωμένοι άνδρες που δεν θα έπρεπε να νιώθουν καμία απειλή. Στην Ινδία, για παράδειγμα, κανείς δεν αδικεί και δεν καταπιέζει τους άνδρες, αλλά το ανδρικό κίνημα γιγαντώθηκε μετά το 2000, όταν θεσπίστηκαν νόμοι που προστατεύουν τις γυναίκες από τη βία σε διαφωνίες περί προίκας. Όπως λέει η Gill, ίσως για τους Tate αυτού του κόσμου και τους οπαδούς του, δεν φταίει η αδικία που υφίστανται οι άνδρες, αλλά αυτό που αντιλαμβάνονται ως αδικία (και όχι, δεν είναι το ίδιο). Και ίσως για τη δημοφιλία απόψεων σαν του Tate, δεν ευθύνεται η ισότητα, αλλά τα κατάλοιπα του σεξισμού στη Δύση. Γιατί παρά τις νίκες του γυναικείου κινήματος, οι άνδρες συνεχίζουν να βρίσκονται σε καλύτερη θέση σε πολλούς τομείς, κοινωνικά αλλά και επαγγελματικά και ο μισογυνισμός όπως εκφράζεται μέσα από την επιτυχία σεξιστών influencers δεν είναι τίποτα άλλο από αντίδραση στην αλλαγή που δεν συμφέρει όποιον έχει να χάσει κάτι.
Γιατί παρά τις νίκες του γυναικείου κινήματος, οι άνδρες συνεχίζουν να βρίσκονται σε καλύτερη θέση σε πολλούς τομείς, κοινωνικά αλλά και επαγγελματικά και ο μισογυνισμός όπως εκφράζεται μέσα από την επιτυχία σεξιστών influencers δεν είναι τίποτα άλλο από αντίδραση στην αλλαγή που δεν συμφέρει όποιον έχει να χάσει κάτι.
Τον περασμένο Νοέμβριο, δημοσιεύτηκε η αναφορά του Global Boyhood Initiative με στόχο την προώθηση της θετικής αρρενωπότητας. Εύρημα της έρευνας ήταν ότι τα αγόρια υποφέρουν από την πατριαρχική αρρενωπότητα, που τους απομακρύνει από τα συναισθήματά τους και κανονικοποιεί τη βία – όχι πάντως από τον φεμινισμό και τις επιτυχίες του. Πάλι στον Guardian, γράφτηκε πόση σημασία έχει για την ψυχική υγεία και τις ακαδημαϊκές επιδόσεις των αγοριών, το να βλέπουν τις γυναίκες ως συμμάχους και να ενθαρρύνονται προς άλλου τύπου αρρενωπότητα. Ακόμα κι αν ο φεμινισμός είναι η αφορμή για φαινόμενα όπως ο Andrew Tate, προφανώς είναι και η αιτία που κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν.
