Ο Γιάννης Κουνέλλης ήταν ένας σπουδαίος Έλληνας καλλιτέχνης και βασικός εκπρόσωπος του κινήματος Arte Povera. Το κίνημα αυτό είναι ένα από τα πλέον σημαντικά ρεύματα της σύγχρονης τέχνης και αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 60 με κέντρο την Ιταλία. Η Arte Povera, η Φτωχή Τέχνη, δομείται με ακατέργαστα, απλά, φυσικά, «ασήμαντα» υλικά όπως το ξύλο, η πέτρα, το χαρτί και καταφέρνει να δημιουργήσει μία δυναμική εγκατάσταση. Στρέφεται στο πρωτόγονο και το καθημερινό, στην άμεση επαφή με το φυσικό, με τα υλικά και τη ζωή. Έρχεται ως απάντηση στην τυποποιημένη, μαζική, συντηρητική τέχνη του μοντερνισμού που στόχευε στο απόλυτο, το τέλειο και το εξελιγμένο.
Στα πλαίσια τη φετινής Biennale της Βενετίας, το ίδρυμα Fondazione Prada ανέλαβε να διοργανώσει μία μεγάλη αναδρομική έκθεση για το έργο του σπουδαίου καλλιτέχνη που απεβίωσε το 2017 σε ηλικία 81 ετών. Την έκθεση έχει επιμεληθεί ο Germano Celant, ο οποίος σε συνεργασία με το Archivio Kounellis κατάφερε να συλλέξει 60 έργα του καλλιτέχνη από το 1959 έως το 2015, από μουσεία σε όλο τον κόσμο. Η ρετροσπεκτίβα θα είναι ανοιχτή για το κοινό από τις 11 Μαΐου μέχρι τις 24 Νοεμβρίου στο pallazzo Ca’ Corner Della Regina της Βενετίας.
Η έκθεση σου επιτρέπει να δεις την εξέλιξη του καλλιτέχνη και τα διαφορετικά μέσα που χρησιμοποίησε για να εκφραστεί ανάλογα με την περίοδο. Στo ξεκίνημα του και μέχρι το 1966 ασχολήθηκε με την αστική γλώσσα, μέσα από εικαστικά έργα που αναπαράγουν σύμβολα και εικόνες της πόλης. Στη συνέχεια στράφηκε περισσότερο στη φύση και πειραματίστηκε με πιο απρόσιτα υλικά όπως το μπετό, το μαλλί, το βαμβάκι, η άμμος και η φωτιά.
Το έργο του εξελίχθηκε σε μία ενσώματη εμπειρία, μια πολυαισθητηριακή αφύπνιση. Χρησιμοποίησε κάθε οργανικό και μη μέσο για να μεταμορφώσει την δημιουργία του σε βίωμα. Μάλιστα, το 1970 συνόδεψε τα έργα του με μία performance μουσικού και χορευτή για να τα ολοκληρώσει. Έπαιξε με τις αντιθέσεις τον υλικών, το φως, την αστάθεια και το προσωρινό στοιχείο της φύσης σε συνδυασμό με το βάρος και την αυστηρότητα του τεχνητού.
Στην έκθεση υπάρχουν ακόμα μεγάλες εγκαταστάσεις τις οποίες ο καλλιτέχνης πραγματοποίησε στα τέλη του 1980. Εδώ παρατηρούμε την μελέτη του Κουνέλλη σχετικά με το χώρο και την μεγαλύτερη κλίμακα της εμπειρίας. Πρόκειται για μνημειώδεις εγκαταστάσεις οι οποίες τοποθετήθηκαν στα κεντρικά δωμάτια της έκθεσης και αποτελούνται από ογκώδεις κατασκευές.
Μπορείτε να δείτε περισσότερες πληροφορίες και εικόνες στην ιστοσελίδα της έκθεσης εδώ.
