Η Άδα Σταματάτου είναι η δημιουργός της σελίδας του Facebook «Η ζωή μου με τον Γιάννη» και συγγραφέας του ομώνυμου βιβλίου. Μέσα από τις αφηγήσεις της καθημερινότητάς της με τον ενήλικα αυτιστικό γιο της έχει χτίσει μια διαδικτυακή κοινότητα υποστήριξης και ενημέρωσης για οικογένειες νευροδιαφορετικών παιδιών όπου θίγει θέματα αυτισμού, αναπηρίας και γενικά συμπερίληψης.
Σε μια πρόσφατη ανάρτησή της μοιράζεται τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει αυτή την περίοδο, παρακινώντας τους αναγνώστες να δείχνουν σεβασμό προς τις οικογένειες των αυτιστικών και ειδικά τις μονογονεϊκές, όπως η δική της. Το κείμενό της συνοδεύει μια φωτογραφία με τον Γιάννη στη διάρκεια της αγαπημένης του δραστηριότητας, που είναι η κολύμβηση στην πισίνα.
Η Άδα Σταματάτου έγραψε:
«Περνάμε μια πολύ δύσκολη περίοδο με τον Γιάννη. Είναι και ο ίδιος σε μια δύσκολη εποχή. Αν έχετε διαβάσει το βιβλίο μου στην εισαγωγή παρομοιάζω τον αυτισμό με τη γραμμή ζιγκ ζαγκ.
»Ο αυτισμός έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Θέλει συνεχή παρακολούθηση από τους γονείς και τους επιστήμονες που είναι κοντά στον κάθε ξεχωριστό αυτιστικό άνθρωπο.
»Όταν προστίθενται και άλλα προβλήματα υγείας στον ίδιο αλλά και σε μένα τότε η κατάσταση είναι ένα ρόλερ κόστερ.
»Το φοβιστικό τρένο που τρέχει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και εσύ νιώθεις ανήμπορος μέσα σε αυτό.
«Ο αυτισμός έχει τα πάνω του και τα κάτω του. Θέλει συνεχή παρακολούθηση από τους γονείς και τους επιστήμονες που είναι κοντά στον κάθε ξεχωριστό αυτιστικό άνθρωπο».
»Γιατί δεν έχεις χρόνο να ασχοληθείς με τη δική σου υγεία. Ο αυτισμός σου καταναλώνει όλη την ενέργεια και τον χρόνο.
»Σήμερα καταφέραμε να έρθουμε κολυμβητήριο γιατί τον είδα να είναι καλά το μεσημέρι και το τόλμησα γιατί ξέρω ότι ίσως μας βγει σε καλό. Και έτυχε να είμαι και εγώ καλά στην υγεία μου.
»Γιατί τα γράφω αυτά; Γιατί θέλω να σας τονίσω ότι αυτό που βλέπετε στον Γιάννη και σε μένα, αυτό δηλαδή που σας αφήνω να δείτε, είναι η ορατή κορυφή ενός παγόβουνου στην επιφάνεια της θάλασσας.
»Από κάτω γίνεται ένας πόλεμος.
»Δείξτε λίγο σεβασμό στις οικογένειες αυτιστικών και ειδικά στις μονογονεϊκές οικογένειες αυτιστικών.
»Είμαστε αξιοπρεπείς άνθρωποι.
»Δεν κλαιγόμαστε. Δεν έχουμε χρόνο για κλάψες γιατί είμαστε στα όπλα 24/7.
»Αναρωτηθείτε τι γίνεται κάτω από την ήρεμη επιφάνεια του νερού.
»Και για να το πω πιο λαϊκά: “Μη ζείτε μόνο στην κοσμάρα σας”».
Δείτε την ανάρτηση:
