Είναι η περίοδος που όσοι δεν έχουμε φύγει ακόμα διακοπές και έχουμε σκύλο, ίσως βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα δίλημμα: να τον πάρουμε μαζί μας ή να τον αφήσουμε σε κάποιο έμπιστο πρόσωπο όσο θα λείπουμε, αν πιστεύουμε ότι κι εκείνος θα ταλαιπωρηθεί και εμείς από τις μετακινήσεις και την αλλαγή περιβάλλοντος;
Αν δεν μας αρέσει ιδιαίτερα η ιδέα να τον αφήσουμε πίσω, θα μας φανεί ακόμα λιγότερο ελκυστική αν λάβουμε υπόψη μας μια έρευνα (Current Biology) που δείχνει ότι τα σκυλιά δένονται περισσότερο με τους κηδεμόνες τους από όσο ίσως νομίζουμε.
Οι ερευνητές έκαναν ένα πείραμα με 22 ζεύγη σκύλων-κηδεμόνων. Όπως διαπίστωσαν, όταν οι κηδεμόνες λείπουν για ώρες, την ώρα που επιστρέφουν οι σκύλοι δακρύζουν – μια αντίδραση που οι ειδικοί συνδέουν με την ωκυτοκίνη, γνωστή και ως η ορμόνη της αγάπης.
Οι ερευνητές έκαναν ένα πείραμα με 22 ζεύγη σκύλων-κηδεμόνων. Όπως διαπίστωσαν, όταν οι κηδεμόνες λείπουν για ώρες, την ώρα που επιστρέφουν οι σκύλοι δακρύζουν – μια αντίδραση που οι ειδικοί συνδέουν με την ορμόνη ωκυτοκίνη, γνωστή και ως η ορμόνη της αγάπης.
Αυτό το δάκρυσμα «ευνοεί τη φροντίδα των σκύλων από τους ανθρώπους» όπως σχολιάζει ένας από τους συγγραφείς της μελέτης, ο Dr. Takefumi Kikusui από την Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Azabu στην Ιαπωνία. Μάλιστα η ιδέα για το πείραμα γεννήθηκε όταν ο ίδιος είδε ένα από τα σκυλιά του να δακρύζει.
Για τις ανάγκες του πειράματος τα σκυλιά πέρασαν πέντε με επτά ώρες μακριά από τους κηδεμόνες τους σε ξενώνα για σκύλους. Μετά την επανασύνδεση, οι ερευνητές παρατήρησαν ότι αυξήθηκαν τα δάκρυα που έχουν συνήθως στα μάτια τους. Επαναλαμβάνοντας το πείραμα αλλά με έναν άλλο άνθρωπο στη θέση του κηδεμόνα (αν και οικείο για τα σκυλιά), είδαν ότι τα ζώα δεν παρήγαν την ίδια ποσότητα δακρύων όταν τον συναντούσαν.
Πώς γίνεται όμως να μην έχουμε παρατηρήσει, ίσως, μέχρι τώρα αυτή την αντίδραση του σκύλου μας; Πιθανόν επειδή, όπως υποθέτει ο Dr. Nicholas Dodman, επίκουρος καθηγητής στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Tufts, την επισκιάζουν πιο έντονες αντιδράσεις που έχει όταν μας υποδέχεται, όπως το κούνημα της ουράς, το λίκνισμα του κορμού και τα άλματα.
Η έρευνα αυτή δείχνει ότι «οι σκύλοι είναι πιο δεμένοι με τους κηδεμόνες τους από όσο πιστεύαμε στο παρελθόν» όπως το συνοψίζει η Dr. Katherine Houpt, επίκουρος καθηγήτρια στην Κτηνιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Κορνέλ.
Άλλες μελέτες μάλιστα έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν ένας σκύλος είναι μακριά από τον κηδεμόνα του συμπεριφέρεται περίπου όπως ένα παιδί που αποχωρίζεται τη μητέρα του. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκε και στους σκύλους και στα παιδιά ένα κοινό τεστ αξιολόγησης της συμπεριφοράς τους (Ainsworth Separation Test).
Άλλες μελέτες έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όταν ένας σκύλος είναι μακριά από τον κηδεμόνα του συμπεριφέρεται περίπου όπως ένα παιδί που αποχωρίζεται τη μητέρα του. Σε αυτή την περίπτωση χρησιμοποιήθηκε και στους σκύλους και στα παιδιά ένα κοινό τεστ αξιολόγησης της συμπεριφοράς τους (Ainsworth Separation Test).
Στο συγκεκριμένο πείραμα, αρχικά ένα παιδί βρίσκεται στο ίδιο δωμάτιο με τη μητέρα του και έναν άγνωστο άνθρωπο. Όταν εκείνη βγαίνει από το δωμάτιο, το παιδί αναστατώνεται και δεν πλησιάζει τον άγνωστο. Μόλις επιστρέφει η μητέρα του, νιώθει πιο ασφαλές και γενναίο και τον πλησιάζει.
Στην επανάληψη του πειράματος με σκυλιά, τα τελευταία «αντιδρούν όπως τα παιδιά και περιμένουν στην πόρτα να επιστρέψει ο κηδεμόνας τους. Μόνο τότε είναι πρόθυμα να αλληλεπιδράσουν με τον άγνωστο».
