Ο γύρος του κόσμου με τα πόδια ήταν ένα ιδιαίτερα “σκληρό” project για τον Tom Turich. Άφησε το σπίτι του στο Νιου Τζέρσεϊ πριν από πέντε χρόνια και ξεκίνησε ένα ταξίδι 25.000 μιλίων διασχίζοντας επτά ηπείρους. Στους τέσσερις μήνες της νέα τους περιπέτειας κι ενώ βρισκόταν στο Τέξας υιοθέτησε ένα σκύλο που τον ονόμασε Savannah. Οι δυο τους κάλυψαν 16.000 μίλια σε 33 χώρες.

Τα πρώτα δύο χρόνια ο τολμηρός ταξιδιώτης περπάτησε από το Νιου Τζέρσεϊ μέχρι την Ουρουγουάη. Δεν ήταν μόνο τα εντυπωσιακά τοπία που συνάντησε στο ταξίδι του αλλά και οι πρακτικές δυσκολίες που εμπόδιζαν την ολοκλήρωση της ιδέας του. Στα τρία χρόνια και όσο βρισκόταν ακόμα στην Αμερική έπαθε μία μόλυνση από βακτήριο και χρειάστηκε περίπου επτά μήνες για να αναρρώσει.

Στη συνέχεια περπάτησε μέχρι την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, διέσχισε την Τουρκία αλλά και τη Γεωργία. Έκανε πεζοπορία στην Ισπανία, κρατήθηκε 24 ώρες από την αστυνομία στην Αλγερία, επισκέφτηκε το χωριό της οικογένειάς του στην Κροατία που ονομάζεται Turčić και έγινε ο πρώτος πολίτης που πήρε άδεια για να περάσει με τα πόδια την  γέφυρα του Βοσπόρου -η γέφυρα της Κωνσταντινούπολης ενώνει την Ευρώπη με την Ασία.

Η καραντίνα τον βρήκε στο Αζερμπαϊτζάν και συγκεκριμένα στο Μπακού. Στις 23 Απριλίου μοιράστηκε στο Reddit κάποιες πληροφορίες για την αυθόρμητη φύση του ταξιδιού.

“Είναι ένα από τα πιο υπέροχα πράγματα να ταξιδεύεις με αυτό τον τρόπο -είμαι συνεχώς ανοιχτός στις ευχάριστες εκπλήξεις. Είμαι έξω στον κόσμο πέφτοντας πάνω σε νέους ανθρώπους. Στη Σκωτία ένας αστυνομικός με βρήκε να κοιμάμαι στη στάση του λεωφορείου και το επόμενο πρωί πέρασε για να μου φέρει καφέ και γλυκό. Στην Τουρκία ένας φρουτέμπορος που με είδε στις ειδήσεις και προθυμοποιήθηκε να με φορτώσει με φρούτα. Στην καλοκαιρινή Αργεντινή περπάτησα για ώρες μέσα σε νεροποντή και βρήκα καταφύγιο σε μία εκκλησία όπου με καλωσόρισε ένας ιερέας που με πήγε στη συνοικία του και μου έδωσε ένα κρεβάτι για τη νύχτα. Πολλές υπέροχες στιγμές.”

Η πανδημία του κορωνοϊού επηρέασε τη συνέχεια του ταξιδιού με τον τετράποδο φίλο του. “Ο κορωνοϊός έβγαλε όλη τη χρονιά εκτός τροχιάς, αυτό είναι σίγουρο. Αλλά ήταν από την αρχή μια έντονη χρονιά και χρειάστηκα κάποια μεγάλης κλίμακας πράγματα για να συνεχίσω όπως το είχα σχεδιάσει.” Η πρωτεύουσα της Μογγολίας και το Ουζμπεκιστάν ήταν μέρος του αρχικού του προγραμματισμού αλλά εξαιτίας της καραντίνας και τα μέτρα στις ταξιδιωτικές μεταφορές αυτές οι δύο στάσεις μπαίνουν σε αναμονή.

“Γενικά κινούμαι ανάλογα με τις συνθήκες, όπως όλοι” εξηγεί. “Ελέγχω τακτικά τις σελίδες των πρεσβειών. Όταν οι χώρες ανοίξουν θα μετακινηθούμε λίγο ακόμα και θα σταματήσουμε αν χρειαστεί. Αλλά ο Say κι εγώ είμαστε καλά στην καραντίνα μας αυτή τη στιγμή.

Ο Turich κάνει λόγο για ένα ταξίδι ζωής που τον έκανε να δει τον κόσμο διαφορετικά. “Δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο αφελής ήμουν πριν ξεκινήσω. Το ταξίδι μου έδωσε πολύ καλύτερη εικόνα για τον κόσμο και πώς οι άνθρωποι υπάρχον σε αυτόν. Όταν διαβάζω για μία χώρα ξέρω πως να αξιοποιήσω τς πληροφορίες. Κάνει λιγότερες γενικεύσεις και δεν λέω πράγματα με βάση ποσοστά.”

View this post on Instagram

Day 1297 – How brief our time. Soon we will be dead and those who remembered us forgotten. And look at how we spend our time. Concerned with ego. Fretting about such and such a thing. But no matter the amount of wealth and power every man meets the same end. The universe will submerge the whole of his life and he will have not even scratched it. On a universal scale he is nothing. How then is man to find meaning? We must look at it this way, that we are on an island of time. We've been stranded here together. No ship will see us across the great dark void, but we're here together. Together is what matters. Not time or power, not ego or influence, only that we care for one another. That is your purpose; to make this as nice an island to live on as possible. #Turkey #TeamPixel

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

Επίσης, είναι συγκινημένος από τους δεσμούς που απέκτησε στη διάρκεια του ταξιδιού. “Οι ποικιλία των ανθρώπων που συνάντησε στη διάρκεια αυτής της πεζοπορίας ήταν καταπληκτική. Έχω φίλους σε όλο τον κόσμο που ζουν εντελώς διαφορετικές ζωές. Είναι σπουδαίο πράγμα.”

Φυσικά, πέρασε και από τη χώρα μας και παρακάτω είναι όλες οι φωτογραφίες που μοιράστηκε με τους 68 χιλιάδες ακολούθους του στο instagram.

View this post on Instagram

Day 1227 – If you were someone who looked forward to my blogs I'm sure you noticed I haven't posted a new one in months. It's not that I'm done writing, but Europe is calm and I have no internal turmoil from which to drum up drama. During my ten thousand mile walk from New Jersey to Uruguay I turned over every thought and memory so many times that any angst attached to them just sort of faded away. So a few months back when Smartwool asked me to write a piece for them, and with their motto being "Go Far Feel Good," this experience of resolution through walking immediately came to mind. In the piece I dive into the most important lesson I took from those ten thousand miles and how I apply it to my life today. If you'd like to read it you can click the link in my bio! #GoFarFeelGood

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

View this post on Instagram

Day 1231 – I've never had doubts about why I'm out here, but there are times this walk can feel like a slog. There are weeks I only want shelter from the elements, when I feel perpetually pushed to my breaking point. There are days my feet feel like lead and the miles move as easily as a boulder. Thankfully, now is not one of those times. I can't pin down why, but since entering Greece I've been in a great rhythym. The land is scorching. I finish each day exhausted. But mentally and emotionally I feel phenomenal. I'm loving being outside, and camping each night. The days are flowing seamlessly from one to the next. It feels as though Greece is passing under my feet without much effort at all. (Pictured is a tobacco field being watered) #Greece

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

View this post on Instagram

Day 1233 – The temperature dropped a full ten degrees from what we were walking through a couple days ago. The difference is remarkable. It's still hot, but not so hot that I'm sweating in the shade. Still, we rested midday to avoid the worst of the heat. We stopped at a small church with some shaded benches and when a neighbor saw me lying down she came out with lunch for me – just one more example of peoples generosity. I'm hoping the new format of photos I'm using will help give you a fuller understanding of my daily interactions and how the world really is. I want my photos to bring you with me, be it along stunning mountain ridges, historic cities or miles of farmland. I cover a little ground each day, but it's amazing how the world changes. #Greece

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

View this post on Instagram

Day 1234 – It never stops amazing me how tough Savannah is. Her paw pads are like stones. Her muscles bulge like a bodybuilder. She suffers through the heat while wearing a jacket of hair. She deals with territorial dogs on a daily basis. And she's protected camp from wild animals on more than one occasion. Yet what's most impressive is that despite all her trials she remains mild and kind. Before she received all her vaccinations and wasn't allowed on the ground I would carry her into the vet and she'd rest her head on my shoulder and peer at everyone by shifting her eyes. "Has she always been this calm?" a veterinarian asked. She has been, and she still is. Over the past few years I've reached lake-like tranquility. I thought it was the years of walking which calmed me, but maybe it was Savannah. #Greece

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

View this post on Instagram

Day 1235 – The great advantage of this five year walk compared to a living in a single place is that my problems take clear external forms rather than ambiguous ones. My challenges are to get through a hot day, push over a mountain, walk through a storm, fix my cart, buy food, find water, find a safe place to sleep. Enough time living with clearly defined problems and eventually you understand deep in your bones that there will be no end to them. You begin to see them as an ongoing obstacle course; something you must be prepared to weave, duck and use your wits to get through. Oddly, living in one place with all your needs met is in some ways more difficult. Rather than having clearly defined problems, the brain invents them, or they're convoluted and bureaucratic, without clear resolution. Out here it's obvious when you've conquered each problem; you're at the summit or through the rain. And out here the good times are obvious too. A cool cloudy day will break the heat and you'll meet some kind people who invite me for coffee and load you down with fresh veggies. The contrast between those days and the tough ones is obvious so you appreciate it that much more. (Pictured is: Savannah shaking herself dry, the beautiful Saint Nicholas Monastery, very kind people, the veggies they gave me and a fisherman) #Greece

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

View this post on Instagram

Day 1236 – Solitary day along the northern Greek coast. I was able to find coffee at a couple beach bars in the morning, but after that Sav and I walked an isolated dirt road. The road took us through the most stunning olive trees I've ever seen and to a theater built in the fourth century b.c. The Theatre of Maroneia sits overlooking the Thracian Sea and was at one point converted into a stadium for gladiatorial and wild animal contests. In the second photo of the theater you can see a wall in front of the seats. That space was originally occupied with seats of honor, but was modified by the Romans to accommodate the fights. Tomorrow Sav and I will reach the city of Alexandroupoli and take a few days off to get her paperwork prepared for Turkey. After that it's just a brief two day walk to the border. #Greece

A post shared by Tom Turcich (@theworldwalk) on

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below
Related Story
Επιτρέπονται ξανά οι θρησκευτικοί γάμοι και οι βαφτίσεις