«Έλληνες συνθέτες, Γάλλοι ποιητές – Παρίσι, αρχές 20ού αιώνα»: Μια μοναδική μουσική συνάντηση στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Μια πρωτοβουλία του Ιστορικού Μουσείο Αλεξανδρούπολης.

από την mcteam

31/10/2025

Μια ξεχωριστή μουσική βραδιά με ιστορική και καλλιτεχνική αξία έρχεται το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025, στις 20:00, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (Αίθουσα Γιάννης Μαρίνος). Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης παρουσιάζει το ρεσιτάλ «Έλληνες συνθέτες, Γάλλοι ποιητές – Παρίσι, αρχές 20ού αι.», με την υψίφωνο Μαριμέλ Χρύση και τον πιανίστα Θανάση Τρικούπη.

Η εκδήλωση είναι αφιερωμένη στη μελοποίηση γαλλικής ποίησης από Έλληνες συνθέτες που έζησαν και δημιούργησαν στο Παρίσι στις αρχές του 20ού αιώνα – μια εποχή κατά την οποία η γαλλική μουσική και λογοτεχνία επηρέασαν καθοριστικά τη σύγχρονη ελληνική δημιουργία.

Στο πρόγραμμα περιλαμβάνονται έργα των Σπύρου Σαμάρα, Αιμίλιου Ριάδη, Λαυρέντιου Καμηλιέρη, Κλέωνος Τριανταφύλλου (Αττίκ), Δημήτριου Λεβίδη και Θεόδωρου Σπάθη, σε ποίηση των Comtesse Anna de Noailles, Gustave Rivet, Jeanne Valcler, François Coppée, André Hugot, Albert Samain και Pierre Reyniel.

Στο πλαίσιο της εκδήλωσης θα παρουσιαστεί και το νέο CD Impressions and Echoings, που κυκλοφορεί από τον Σύλλογο Αγχιαλιτών της Αθήνας και το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης. Ο δίσκος περιλαμβάνει σε πρώτη παγκόσμια ηχογράφηση τα έργα των συνθετών αυτών, τα οποία είχαν παραμείνει έως σήμερα άγνωστα, παρότι κάποτε εκδόθηκαν από σημαντικούς γαλλικούς μουσικούς οίκους.

Μέσα από τη συνεργασία της ελληνικής μουσικής με τη γαλλική ποίηση, το ρεσιτάλ επιχειρεί να αναδείξει μια ξεχασμένη πτυχή του πολιτισμικού διαλόγου ανάμεσα στις δύο χώρες – μια συνάντηση ευαισθησίας, λυρισμού και ιστορικής μνήμης που αξίζει να ακουστεί ξανά.

Λίγα λόγια για την εκδήλωση και το πρόγραμμα

Παρόλο που πλειάδα σημαντικών Ελλήνων συνθετών σπούδασαν στο Παρίσι και επηρεάστηκαν από τη γαλλική μουσική δεν έχει μελετηθεί η ιδιαίτερη πτυχή που αφορά τη σχέση που ανέπτυξαν με τη γαλλική γλώσσα και τη γαλλική ποίηση μέσα από το έργο τους. Οι περισσότερες από τις μελοποιήσεις τους στα γαλλικά παραμένουν άγνωστες σήμερα, ενώ στις αρχές του 20ού αιώνα είχαν αναδειχθεί στη Γαλλία μέσα από εκδόσεις σημαντικών μουσικών οίκων της εποχής (Éditions Maurice Senart, Éditions Hamelle, Quinzard κ.ά.). Η συνέργεια αυτή της ελληνικής μουσικής έμπνευσης και της γαλλικής λογοτεχνίας, πέρα από την μεγάλη καλλιτεχνική και επιστημονική της αξία εκφράζει, με πολύ ζωντανό τρόπο την ιστορία της Αλεξανδρούπολης από τη μια πλευρά και την μουσική της παράδοση από την άλλη.

Ο Σπύρος Σαμάρας (Spiro Samara, 1861-1917) που έγινε γνωστός για τις ιταλικές όπερές του και τον Ολυμπιακό Ύμνο, ο Αιμίλιος Ριάδης (Emilios Riadis, 1880-1935), μετέπειτα υποδιευθυντής του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, που γνώρισε τον Maurice Ravel στο Παρίσι και του αφιέρωσε έργο του γράφοντας αυτολεξεί: “Au grand coordinateur des sons modernes, à Maurice Ravel”, ο Θεόδωρος Σπάθης (Theodore Spathy, 1883-1943) που συνεργάστηκε ως βιολονίστας με την Όπερα των Παρισίων, ο Δημήτριος Λεβίδης (Dimitry Lévidis, 1886-1951), του οποίου το πρωτοποριακό για την εποχή έργο Poème symphonique pour solo d’Ondes Musicales et Orchestre ερμηνεύτηκε από τη Philadelphia Orchestra υπό τη διεύθυνση του Leopold Stokowski το 1930, ο Κλέων Τριανταφύλλου (Clon Triandafyl, 1885-1944) που έγινε γνωστός με το ψευδώνυμο Αττίκ ως ένας από τους σημαντικότερους συνθέτες του ελληνικού τραγουδιού και ο Λαυρέντιος Καμηλιέρης (Lorenzo Camilieri, 1874-1956) που σταδιοδρόμησε ως αρχιμουσικός διευθύνοντας στο Carnegie Hall, Covent Garden, Queen’s Hall, Royal Albert Hall, Théâtre des Champs Elysées κ.α. αποτελούν μερικές αντιπροσωπευτικές περιπτώσεις αυτών των μουσουργών.