Ο Λουκάς Καρυτινός στο πόντιουμ, οι διεθνείς σταρ της όπερας Λιζέτ Οροπέσα (Τραβιάτα), Σαϊμίρ Πίργκου (Αλφρέντο) και Δημήτρης Πλατανιάς (Τζόρτζο Ζερμόν, πατέρας του Αλφρέντο) στους πρωταγωνιστικούς ρόλους,
οι σολίστ και οι ερμηνευτές της Όπερας και του μπαλέτου της ΕΛΣ και βέβαια το πάθος και η φαντασία του Κωνσταντίνου Ρήγου οδήγησαν αυτό το ανέβασμα της Τραβιάτα του Τζουζέπε Βέρντι στον απόλυτο θρίαμβο το Σαββατοκύριακο 27-28 Ιουλίου (την Κυριακή στους πρωταγωνιστικούς ρόλους είδαμε τους Μαρία Μούντρυακ (σε αντικατάσταση της Εκατερίνα Σούρινα), Αλεξέι Ντόλγκοφ, Τάση Χριστογιαννόπουλο, αντίστοιχα) σε ένα κατάμεστο Ηρώδειο που χειροκρότησε και αποθέωσε όλους τους συντελεστές. Η όπερα, το ποιητικό κείμενο της οποίας υπογράφει ο Φραντσέσκο Μαρία Πιάβε, βασίστηκε στην “Κυρία με τις καμέλιες” του Αλέξανδρου Δουμά γιου και συμβαίνει με φόντο έναν κόσμο θεάματος και ηδονής.
Από την πρώτη σκηνή της παράστασης με την εξαίσια σολίστ του Μπαλέτου της ΕΛΣ, Έλενα Κέκκου να υποδύεται (το Σάββατο) το alter ego της Βιολέτας πάνω σε ένα κρεββάτι, σε αυτό το ατμοσφαιρικό σκηνικό που χώρισε τη ζωή της Βιολέττας στα δύο (τα κλειστά δωμάτια και το δημόσιο χώρο της γιορτής) έτσι ώστε να παρακολουθούμε όσα συμβαίνουν στον ψυχικό κόσμο της ηρωίδας και στον λαμπερό κόσμο της “καταναγκαστικής ηδονής” (όπως τη χαρακτηρίζει ο Κωνσταντίνος Ρήγος), καταλάβαμε ότι θα δούμε μια παράσταση που μιλάει στην ψυχή. Ο Ρήγος θέλησε να αποτυπώσει την εσωτερική διχοτομία της παραστρατημένης Βιολέττας/Τραβιάτα. Μία από τις πιο τρυφερές και αξέχαστες στιγμές της παράστασης ήταν εξάλλου και η εστίαση στην αποτύπωση των συναισθημάτων της που προβάλλονταν κάθε φορά μεγεθυμένα στον φθαρμένο από το χρόνο τοίχο του Ηρωδείου.
Με εντυπωσιακές σκηνές στο ρυθμό του βαλς από τον κόσμο των διασκεδάσεων, όπου όλα περιστρέφονται γύρω από ένα εντυπωσιακό τραπέζι, οι σολίστ και οι χορευτές της ΕΛΣ έδωσαν το δικό τους χρώμα στην Τραβιάτα του Ρήγου.
Συνηθισμένος να κλέβει την παράσταση ο Στέλιος Κατωπόδης άστραψε επί σκηνής στην 1η πράξη καθώς οδηγούσε το ξεφάντωμα στη θριαμβευτική πορεία του γύρω από το μεγάλο τραπέζι της γιορτής, εκεί που στην 2η σκηνή της δεύτερης πράξης καταφθάνουν οι τσιγγάνες και οι ταυρομάχοι. Τότε το θέατρο υποκλίθηκε στο ρυθμό της πρώτης χορεύτριας Ελεάνας Ανδρεούδη που (το Σάββατο πάντα) ήταν η καρδιά που ζάλισε με τους χτύπους της κοινό, ταύρο (Ίγκορ Σιάτζκο) και ταυρομάχο (Ντανίλο Ζέκα).
Η χορωδία και η ορχήστρα της ΕΛΣ με τη συμβολή έκτακτων χορωδών και μουσικών, κομπάρσων, αλλά και της μπάντας που έδωσε το δικό της “χρώμα” σχεδόν από τα παρασκήνια (οι μουσικοί βρίσκονταν εκτός ορχήστρας, στην αριστερή είσοδο για το κοινό), συμπλήρωσαν και ανέδειξαν τις εξαίσιες ερμηνείες και βοήθησαν να απογειωθεί αυτή η παράσταση-όνειρο που θα συζητάμε για καιρό.
Απολαύστε εδώ μερικά δευτερόλεπτα μαγείας από την προετοιμασία και τη γενική πρόβα της παράστασης
