Από τη Βιβή Μωραΐτου, Φωτογράφος: Αλίνα Λέφα
Μόλις λίγες εβδομάδες μετά τη βράβευσή της με το πρώτο βραβείο στα Stelios Awards for Young Entrepreneurs in Greece 2023 του Stelios Philanhtropic Foundation, του οποίου ηγείται ο Στέλιος Χατζηιωάννου, η Δάφνη Μπεχτσή κάθε άλλο παρά επαναπαυμένη στις δάφνες της είναι. Ενώ ήταν ζήτημα ωρών να ανέβουν στην sVOD (subscription Video on Demand) πλατφόρμα Cinobo οι πρώτες επιλεγμένες σειρές που υπόσχονται ποιοτικό binge watching, με τον συγκρατημένο ενθουσιασμό και τη σταθερότητα του ανθρώπου που ξέρει πού ακριβώς στοχεύει μίλησε στο Marie Claire για την αιφνιδιαστικά ραγδαία ανάπτυξη του Cinobo, αλλά και για το τι σημαίνει γυναικείο επιχειρείν στην Ελλάδα σήμερα.
Οι παιδικές αναμνήσεις της έχουν φόντο τη χρυσή εποχή των video clubs, όπου δραστηριοποιούνταν οι γονείς της από το 1993. Για εκείνη, όπως και για πολλές χιλιάδες Αθηναίων που τότε ακόμα γέμιζαν τις αίθουσες, το σινεμά ήταν η αγαπημένη κυριακάτικη έξοδος. Η Δάφνη συνέχισε να πηγαίνει φανατικά στα φεστιβάλ μένοντας έτσι σε επαφή με «όλες αυτές τις φανταστικές ταινίες που υπάρχουν εκεί έξω, οι οποίες σπανίως φτάνουν στα μάτια του Έλληνα θεατή», λέει η 30χρονη CEO του Cinobo. «Ειδικά μετά τον επί της ουσίας θάνατο των video clubs και με τις ανεξάρτητες αίθουσες να μειώνονται ολοένα, έβλεπα ότι δυσκολεύει όλο και περισσότερο η πρόσβαση στα καταπληκτικά φιλμ που υπάρχουν διαθέσιμα παγκοσμίως. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να δώσω μια λύση σε αυτό πρώτα για μένα, για να μπορώ να βρω αυτές τις ταινίες και ύστερα να τις προτείνω. Και ήμουν σίγουρη πως θα είχαν κι άλλοι αυτή την ανάγκη».
«Ειδικά μετά τον επί της ουσίας θάνατο των video clubs και με τις ανεξάρτητες αίθουσες να μειώνονται ολοένα, έβλεπα ότι δυσκολεύει όλο και περισσότερο η πρόσβαση στα καταπληκτικά φιλμ που υπάρχουν διαθέσιμα παγκοσμίως. Σκέφτηκα ότι θα ήθελα να δώσω μια λύση σε αυτό πρώτα για μένα, για να μπορώ να βρω αυτές τις ταινίες και ύστερα να τις προτείνω».
Και εγένετο Cinobo
Χαρακτηρίζει το project και την ομάδα του διδακτορικού στη Βιολογία που έκανε στη Γλασκόβη εξαιρετικά, αλλά παραδέχεται ότι το μυαλό της ήταν αλλού. «Επειδή έχω την ανάγκη να δημιουργώ και να είμαι ενθουσιώδης γι’ αυτό που κάνω κατάλαβα ότι τελικά θα έκανα άλλη καριέρα», εξηγεί η Δάφνη. Το διδακτορικό εγκαταλείφθηκε μαζί με τον συννεφιασμένο ουρανό της Σκωτίας και η Δάφνη επέστρεψε στα πάτρια με Plan B – που μάλλον ήταν από την αρχή το Plan A και το 2019 τη βρήκε να σχεδιάζει τη δημιουργία μιας υπηρεσίας που έλειπε από την Ελλάδα και από πολλές χώρες του εξωτερικού.
Αν το στήσιμο της πλατφόρμας γινόταν ταινία, δεν θα έλειπε η κλασική σεκάνς με τον start up founder να δουλεύει νυχθημερόν σε ένα υπόγειο ή σε κάποιο γκαράζ. «Τότε ζούσα στο σπίτι της αδερφής μου στα Εξάρχεια, σε ένα από αυτά τα δωματιάκια που ήταν άλλοτε δωμάτια υπηρεσίας. Είχα αφήσει το σπίτι μου στη Γλασκόβη όπως ήταν και είχα έρθει με μια βαλίτσα. Είχα αδυνατίσει γιατί δούλευα τόσο που ξεχνούσα και να φάω. Δεν παρακολουθούσα ειδήσεις και δεν είχα καν καταλάβει ότι ερχόταν πανδημία. Ζούσα σε ένα άλλο σύμπαν εκείνη την περίοδο», διηγείται. «Τον Μάρτιο του 2020 μαζευτήκαμε για να λανσάρουμε την πλατφόρμα. Να πούμε: “Ελα, 3, 2, 1… Πάμε!” και την ίδια στιγμή λαμβάνουμε ενημέρωση ότι κλείνουν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα λόγω COVID». Αν και το συναίσθημα ήταν πάρα πολύ περίεργο και όσα συνέβαιναν στον κόσμο στενάχωρα και αποκαρδιωτικά, το εγχείρημα δεν φρέναρε. Ούτε το πολύ χαμηλού budget επικοινωνιακό πλάνο, που ήταν κυρίως digital, και ακολουθούσε την τακτική του sniper marketing.
«Τον Μάρτιο του 2020 μαζευτήκαμε για να λανσάρουμε την πλατφόρμα. Να πούμε: “Ελα, 3, 2, 1… Πάμε!” και την ίδια στιγμή λαμβάνουμε ενημέρωση ότι κλείνουν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα λόγω COVID».
Το Cinobo στόχευσε στο σινεφίλ κοινό που λατρεύει τον κινηματογράφο, τον χρειάζεται στη ζωή του και ψάχνει τι καινούριο θα έρθει, θέλει να έχει πρόσβαση στα εμβληματικά έργα που δημιούργησαν τάσεις στην ιστορία του σινεμά και ενδιαφέρεται για όσα προβάλλονται στα φεστιβάλ. «Αυτό το κοινό ήταν ο πυρήνας μας, το βρήκαμε πάρα πολύ γρήγορα και μας αγάπησε πάρα πολύ. Στείλαμε ένα δελτίο Τύπου και αμέσως υπήρξε πολύ έντονο ενδιαφέρον γιατί είχε να συμβεί χρόνια στον χώρο του σινεμά κάτι πραγματικά καινοτόμο στην Ελλάδα. Οπότε τα Μέσα αγκάλιασαν την προσπάθεια. Ακόμα συναντάω κόσμο που μου λέει “μας έσωσε το Cinobo στην καραντίνα! Ευχαριστούμε που ήσασταν εκεί εκείνη τη στιγμή”». Τα σύμπαντα είχαν συνωμοτήσει.
Επιστροφή στη σκοτεινή αίθουσα
Tο κοινό του Cinobo μεγαλώνει έκτοτε σταθερά στην Ελλάδα, ενώ έχει επεκταθεί και στην Κύπρο. Η μερίδα του λέοντος ανήκει στους 25-54 ετών, αλλά το εντυπωσιακό είναι πως αντίθετα με ό,τι θα υπέθετε κανείς για τη γενιά του TikTok, σεβαστή μερίδα του κοινού είναι 18-24. Αυτό ήταν και το όραμα της συμπεριληπτικής dream team του Cinobo, που σήμερα αριθμεί 19 άτομα με το ίδιο πάθος και όρεξη για δουλειά, το να μυήσει το νεαρό κοινό μέσα από το μέσο θέασης που προτιμά, δηλαδή τις πλατφόρμες, στον ποιοτικό κινηματογράφο και στην απόλαυση της σκοτεινής αίθουσας. Αυτός είναι και ο σκοπός του Cinobo Pass, που προσφέρει δωρεάν εισιτήρια στους συνδρομητές συχνά 3 και 4 φορές κάθε μήνα, στηρίζοντας παράλληλα αρκετές ανεξάρτητες αίθουσες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη.
Η οικογένεια Μπεχτσή τα τελευταία χρόνια έχει δώσει ζωή σε τρεις κινηματογραφικές αίθουσες στην Αθήνα, τα θερινά «Cine Αλεξάνδρα» και «Σινέ Φλερύ» και το χειμερινό «Αλεξάνδρα Europa Cinemas». Ακόμα, από τον Μάιο του 2024 θα επαναλειτουργήσει πλήρως ανακαινισμένος ο ιστορικός θερινός κινηματογράφος «Cine Paris» στην Πλάκα, ενώ την επιμέλεια του προγράμματος θα έχει η «ομάδαρα του Cinobo», όπως αποκαλεί η Δάφνη τους συνεργάτες της. Στον δεύτερο χρόνο λειτουργίας της πλατφόρμας εγκαινιάστηκε και τμήμα διανομής, το οποίο εξασφαλίζει τα δικαιώματα ταινιών και παρέχει αποκλειστικό περιεχόμενο σε κινηματογράφους, τηλεόραση, εκδηλώσεις κ.ά. Στα επόμενα τρία χρόνια, το Cinobo φιλοδοξεί να επεκταθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές αγορές. «Το σπίτι μας είναι το σινεμά. Από τα σινεμά αγαπήσαμε τον κινηματογράφο. Το λατρεύουμε και δεν το βλέπουμε σαν κάτι ανταγωνιστικό της πλατφόρμας. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Γι’ αυτό κάνουμε και διανομή και το πρόγραμμα για πολλές αίθουσες. Είναι μέρος της φιλοσοφίας μας το να είναι το καλό σινεμά προσβάσιμο, ειδικά όταν πρόκειται για σπουδαίες ταινίες που δεν είναι blockbusters, δεν διαφημίζονται, ούτε έχουν τον γνωστό ηθοποιό ή σκηνοθέτη», εξηγεί η Δάφνη. «Η πλατφόρμα καλλιεργεί το cinema loving ώστε να καταλήξουμε στο cinema going και τη σκοτεινή αίθουσα όλοι μαζί. Αυτό είναι το όραμα. Πώς θα αγαπήσει ένα νέο παιδί, π.χ., τον Κισλόφσκι αν δεν έχει πρόσβαση στις ταινίες του;».
«Το σπίτι μας είναι το σινεμά. Από τα σινεμά αγαπήσαμε τον κινηματογράφο. Το λατρεύουμε και δεν το βλέπουμε σαν κάτι ανταγωνιστικό της πλατφόρμας. Το ένα τροφοδοτεί το άλλο. Γι’ αυτό κάνουμε και διανομή και το πρόγραμμα για πολλές αίθουσες».
Στο μεταξύ, το Cinobo επέλεξε να μας προσφέρει λίγες, αλλά εξαιρετικές σειρές, για την επιλογή των οποίων η ομαδάρα είναι alert 24/7. «Για μας τα κύρια κριτήρια, πέρα από την ποιότητα της παραγωγής, είναι η ιστορία και το μήνυμα, όπως ακριβώς και με τις ταινίες. Το φορμά της αφήγησης είναι που διαφέρει. Επίσης, η διαφορετική οπτική, η πρωτότυπη προσέγγιση και η ευστροφία, είτε πρόκειται για αστυνομική, κοινωνική ή κωμική σειρά. Η φρέσκια καλλιτεχνική ματιά είναι το παν», συμπληρώνει.
Barbie & πραγματικότητα
Η δωρεάν θέαση είναι ο πιο σκληρός ανταγωνιστής κάθε συνδρομητικής πλατφόρμας. Δεν ήταν όμως αυτή η μεγαλύτερη δυσκολία που κλήθηκε να αντιμετωπίσει η Δάφνη Μπεχτσή ως τώρα. «Αυτό που βίωσα πιο έντονα ήταν η έλλειψη ευκαιριών για συνεργασία. Έχοντας ζήσει 9 χρόνια στο εξωτερικό έβλεπα ότι ο κόσμος λειτουργούσε συνεργατικά. Ήταν έτοιμος να βοηθήσει τον διπλανό, να προτείνει ο ένας τον άλλο και να συνεργάζεται, κάτι που φανταζόμουν ότι θα συνέβαινε και εδώ, καθώς είμαστε μια μικρή χώρα και αγορά. Επειδή ήμουν πιο νέα και αφελής, πληγωνόμουν συχνά στο ξεκίνημα. Αυτοί που δεν μ’ έχουν προδώσει πάντως ποτέ είναι οι δημιουργοί, οι περισσότεροι αντιλαμβάνονται αυτό που λέω». Κάποια άλλη ίσως να είχε απογοητευτεί. Αντίθετα εκείνη πείσμωσε και συνέχισε την προσπάθεια. Τι έφταιγε, όμως, για τις πόρτες που δεν άνοιγαν; «Ο χώρος του κινηματογράφου από επιχειρηματικής πάντα άποψης είναι ανδροκρατούμενος – στη διανομή υπάρχουν μόνο δύο γυναίκες CEO, και είναι μόνο δύο εκείνες, που γνωρίζω, που έχουν αίθουσα προβολής. Το 99% των αιθουσαρχών είναι άνδρες. Επίσης λείπει ο πιο νέος κόσμος. Από την άλλη, βλέπουμε αλλαγή – και μάλιστα προς τη θετική κατεύθυνση. Ας πούμε, το Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου απαρτίζεται από αρκετές γυναίκες και το Κέντρο έχει γενική διευθύντρια».
«Το 99% των αιθουσαρχών είναι άνδρες. Επίσης λείπει ο πιο νέος κόσμος. Από την άλλη, βλέπουμε αλλαγή – και μάλιστα προς τη θετική κατεύθυνση. Ας πούμε, το Δ.Σ. του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου απαρτίζεται από αρκετές γυναίκες και το Κέντρο έχει γενική διευθύντρια»
Ως γυναίκα CEO και founder, η Δάφνη εισέπραξε πως δεν είχε ακριβώς τις ίδιες ευκαιρίες στην επαγγελματική και προσωπική ζωή με κάποιον άνδρα στην ίδια ηλικία με εκείνη. «Αυτό που έλεγε η Barbie στην ταινία το έχω βιώσει στο πετσί μου. Το πώς θα καταφέρω εγώ να είμαι αυτό που η κοινωνία απαιτεί. Δηλαδή, πώς μια γυναίκα θα είναι ταυτόχρονα καλή νοικοκυρά, καλή σύντροφος, καλή μάνα, καλή επαγγελματίας, καλό αφεντικό… Είναι πολλά που απαιτούνται, τα οποία δεν είναι κοινά με όσα απαιτούνται από ένα αγόρι στην ηλικία μου που κάνει το ίδιο πράγμα μ’ εμένα. Γι’ αυτό και στην Ελλάδα μεταξύ των start up founders γυναίκες είναι 2 στους 10». Δικαίως θεωρεί πως οι γυναίκες πρέπει να δώσουμε τη μάχη μας διεκδικώντας ουσιαστική ισοτιμία στη ζωή και στη δουλειά. «Αρκεί να σκεφτείς ότι οι γυναίκες είναι συνήθως 20% λιγότερο αμειβόμενες και για την ίδια θέση εργασίας ένας άνδρας θεωρείται επαρκής κι ας κατέχει μόνο το 70% της γνώσης επί του αντικειμένου ενώ μια γυναίκα το 100%».
Ευτυχώς στον χώρο του κινηματογράφου διαπιστώνει ότι σταδιακά δραστηριοποιούνται όλο και περισσότερες γυναίκες δημιουργοί και κυρίως παραγωγοί – «άλλωστε είμαστε φύσει σαφώς πιο οργανωτικές και καθώς το σινεμά επηρεάζει τους ανθρώπους και δείχνει τάσεις, η γυναικεία ματιά οφείλει να φανεί», λέει. «Στην Αγγλία, για παράδειγμα, υπάρχει ένα τεράστιο κύμα νέων γυναικών που κάνουν φανταστικές δουλειές. Αυτό έχει ανθήσει πολύ αυτή την περίοδο. Τα πατριαρχικά στερεότυπα είναι βαθιά ριζωμένα, αλλά πιστεύω ότι έρχεται σταδιακά η αλλαγή και όσο πιο αφυπνισμένες είμαστε και επιδιώκουμε την αλλαγή τόσο πιο γρήγορα θα έρθει».
