Όχι έναν, αλλά επτά ρόλους υποδύεται η Λίνα Καλπαζίδου στη θεατρική παράσταση “Play it again, Sam”. H ηθοποιός που πέρυσι πρωταγωνιστούστε στην παιδική παράσταση «Οι περιπέτειες της κυρίας Παρτιτούρα: Η μεγάλη παρέα της ορχήστρας» και προσπαθούσε να περάσει στους μικρούς θεατές το μήνυμα για τις αξίες του σεβασμού και της αγάπης για τη μουσική, φέτος πρωταγωνιστεί σε ένα έργο για ενήλικες που εστιάζει στις προσωπικές σχέσεις και τον έρωτα.
Η παράσταση, σε σκηνοθεσία Γιώργου Ζαχαράκη, γνώρισε μεγάλη επιτυχία, πήρε παράταση και μπορείτε να την απολαύσετε μέχρι και τις 18 Απριλίου στο θέατρο Faust.
Η Λίνα Καλπαζίδου μίλησε στο Marie Claire με αφορμή το έργου του Woody Allen και απάντησε για το πώς προσεγγίζει ένα τόσο επιτυχημένο έργο, πώς καταφέρνει να εναλλάσσει προσωπικότητες τόσο γρήγορα, αλλά και τη ζωή της μεταξύ δουλειάς και μητρότητας.
Συστήστε μας συνοπτικά τις 7 γυναίκες που υποδύεστε στην παράσταση “Play it again, Sam”.
Υποδύομαι τις 7 γυναίκες με τις οποίες ο πρωταγωνιστής βγαίνει ραντεβού. Η πρώτη θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι ωδή στη Μέριλιν Μονρόε. Η δεύτερη, η Σάρον Λέικ, είναι βοηθός φωτογράφου ή αλλιώς το κορίτσι της διπλανής πόρτας. Η τρίτη μια καθολική, με ή χωρίς αφέλειες. Η Βανέσσα, η τέταρτη, πήγε με όλη τη φοιτητική λέσχη του Γέιλ σε τρεις ώρες και η πέμπτη είναι ένα κορίτσι που αγαπά τη ντίσκο και απενοχοποιεί τα πολύ σγουρά μαλλιά. Η έκτη θυμίζει κάποιο κορίτσι στη γκαλερί με αφορμή έναν πίνακα του Φράντς Κλάιν και η τελευταία είναι η «τέλεια γυναίκα» ή αλλιώς η Μπάρμπαρα Τάιλερ. Ωραία, μορφωμένη και σέξι.
Πώς προσεγγίσατε τους ρόλους σας και πόσο δύσκολο είναι το να αλλάζετε τόσες περσόνες μέσα στα 80s που διαρκεί η παράσταση;
Η συνολική μελέτη του κειμένου και τα “θέλω” της κάθε γυναίκας που υποδύομαι έγιναν η βάση για να χτιστεί εσωτερικά και να δομηθεί μια γερή σχέση ανάμεσα σε εμένα και εκείνες. Αργότερα, αφέθηκα εντελώς σε καθεμία, υπογραμμίζοντας παράλληλα τη διαφορετικότητά τους. Όταν ήρθε η «εξωτερική εικόνα» με τις εξαιρετικές περούκες από φυσική τρίχα που επέλεξε και επιμελήθηκε ο Ρένος Πολίτης και τα 70’s κοστούμια της Χρύσας Δαπόντε, όλο το δικό μου εγχείρημα, με τις υποδείξεις του σκηνοθέτη Γιώργου Ζαχαράκη, μεταλλάχθηκε σε μια performance- χορογραφία, η οποία απαιτεί ταχύτητα και απόλυτη ακρίβεια στην εκτέλεση.
Με ποια από τις ηρωίδες σας ταυτίζεστε περισσότερο και γιατί;
Ταυτίζομαι περισσότερο με την τελευταία γυναίκα που συναντά στο έργο ο πρωταγωνιστής Άλλαν Φέλιξ, καθώς είναι και η μόνη που εμπλέκεται μαζί του συναισθηματικά, κι εκεί αγγίζει ένα δικό μου τρυφερό κομμάτι.
Η ιστορία της παράστασης εκτυλίσσεται στην Νέα Υόρκη το 1969. Υπάρχουν συνδέσεις με το σήμερα;
Δεν έχω πλήρη εικόνα για τη Νέα Υόρκη του 1969, αντλώντας όμως από το κείμενο είναι αξιοσημείωτο ότι αυτά που απασχολούσαν τότε τους ήρωες: οι φόβοι, οι νευρώσεις, οι ερωτικές απογοητεύσεις μάς απασχολούν -με πολύ παρόμοιο τρόπο- μέχρι και σήμερα και ίσως να μας απασχολούν για όσο θα υπάρχει ο άνθρωπος.
Έχει ο κόσμος ανάγκη την κωμωδία; Τι εισπράττετε από το κοινό;
Ο κόσμος γελάει. Γελάει δυνατά. Κι αυτό είναι τόσο παρηγορητικό…
Είναι η πρώτη παράσταση-με εξαίρεση τις «Περιπέτειες της Κυρίας Παρτιτούρας»- στην οποία συμμετέχετε μετά την απόκτηση του μωρού σας. Τι συναισθήματα επικρατούν;
Για εννέα μήνες έμεινα μαζί με το μωρό μου και έζησα στο εκατό τοις εκατό όλη την εμπειρία της μητρότητας – κάτι πρωτόγνωρο για μένα. Όταν θέλησα να επιστρέψω στη δουλειά τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα: φόβος και ενοχές από τη μία, λαχτάρα για να βρω ποια είμαι από την άλλη. Γνωριστήκαμε με τον εαυτό μου απ’ την αρχή για να μπορέσω να με συστήσω αργότερα και στο παιδί μου. Επέστρεψα στη σκηνή πιο απενοχοποιημένη από ποτέ όταν με είδα μέσα από τα μάτια του γιου μου που αντιδρούσε, και πολύ περισσότερο γελούσε, με ό,τι χαζομάρα έκανα… Ο μικρός αναγνωρίζει ατάκες και μελωδίες και από την Κυρία Παρτιτούρα και από το Play it again, Sam!
Και πώς ισορροπείτε ανάμεσα στην επαγγελματική ζωή και τον νέο σας ρόλο, αυτόν της μητρότητας;
Ισορροπώ σε ένα τεντωμένο σχοινί. Δεν ήταν λίγες οι φορές που γυρνούσα από πεντάωρη πρόβα και πριν προλάβω να κάνω οτιδήποτε έπρεπε να τρέξω να θηλάσω. Επέστρεψα στη δουλειά χωρίς να θυσιάσω τον πολύτιμο, για τον δεσμό με το παιδί μου, θηλασμό, χάρη στην αμέριστη κατανόηση του σκηνοθέτη μας, αλλά και όλων των ηθοποιών της παράστασης και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό. Με νεύρα, ματαιώσεις και πόνο κυλούν οι μέρες μας, αλλά και με πολλή αγάπη. Ακόμα και αυτή τη στιγμή από τη μια θηλάζω και από την άλλη απαντάω στις ερωτήσεις.
Πληροφορίες παράστασης
- Σκηνοθεσία / Μετάφραση: Γιώργος Ζαχαράκης
- Επιμέλεια Μετάφρασης: Μαρία Παπαγιάννη
- Σκηνικά – κοστούμια: Χρύσα Δαπόντε
- Πρωταγωνιστούν (αλφαβητικά): Νικόλας Βασιλειάδης (Ντικ), Θάνος Δεσποτόπουλος (Μπόγκαρτ), Νόνη Ζαννή (Νάνσυ), Λίνα Καλπαζίδου (7 γυναίκες), Σοφία Κικιλίντζια (Λίντα), Παναγιώτης Λέκκας (Άλλαν)
- Φιλική συμμετοχή: Άρης Δημοκίδης
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 20:00 έως 18 Απριλίου
FAUST Bar-Theatre-Arts, Καλαμιώτου 11, Τ.Κ: 150 60, Αθήνα, τηλ.: 210 3234095
Εισιτήρια βρείτε εδώ.
