Τι θα έκανε ο Χρήστος Λούλης αν μπορούσε να κάνει κοπάνα από όλες του τις υποχεώσεις; Θα περνούσε τη μέρα του με τα παιδιά του.
“Θα ήμουν σπίτι και θα έπαιζα με τα παιδιά ή θα διάβαζα τον μικρό. Δεν έχω μάθει ακόμη να κάνω το διάβασμα παιχνίδι. Είναι πολύ δύσκολο να στριμώξεις μια ύπαρξη που το μυαλό της είναι σαν πεταλούδα και πετάει παντού, να της πεις «μπες τώρα στο τετραγωνάκι και μάθε».
Με αφορμή την παράσταση ο Χορός της Φωτιάς, μια μουσικοχορευτική παράσταση ενθύμησης για τον Πόντο σε κείμενα και σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη, ο Χρήστος Λούλης εξέφρασε το θαυμασμό του για τους Πόντιους. “Μελέτησα πολύ για τον Πόντο με αφορμή την παράσταση, αλλά όσα με εντυπωσιάζουν γι’ αυτούς τα ήξερα ήδη από δική μου περιέργεια: η γλώσσα τους είναι αριστούργημα, η μουσική τους είναι σαν βράχος σκληρός. Πιο πολύ όμως με συγκινούν οι άνθρωποι, βλέπω σε αυτούς μία ευγένεια φυσιογνωμική”.
Διαβάστε τη συνέντευξη με τον Χρήστο Λούλη στο Marie Claire που κυκλοφορεί την Κυριακή 20 Οκτωβρίου με το Πρώτο Θέμα.
