Ο Luke Parkhurst στα 34 χρόνια του δεν εργάζεται ούτε πληρώνει νοίκι. Το life hack του; Ζει με τη μητέρα του. Είναι ένας από τους άντρες που είτε εγκατέλειψαν ποτέ το πατρικό τους είτε επέστρεψαν σε αυτό αποκαλούνται trad sons (από το trad wives, τις σύγχρονες γυναίκες που επιστρέφουν στους παραδοσιακούς έμφυλους ρόλους της συζύγου, μητέρας και νοικοκυράς). Η Ελλάδα θα μπορούσε φυσικά να διεκδικήσει τα εύσημα αυτής της τάσης, που έχει αρχίσει να παίρνει τέτοιες διαστάσεις διεθνώς ώστε η New York Post τής αφιερώνει ένα νέο άρθρο.
«Είμαι ένας stay-at-home son» λέει ο Luke, από το Λας Βέγκας. «Κάνω τα ψώνια, ψήνω μπριζόλες για δείπνο, καθαρίζω την πισίνα και κάνω επισκευές στο σπίτι». Σύμφωνα με το άρθρο, υπάρχουν πολλοί ακόμα άντρες από τη γενιά Ζ αλλά και τους millennials που ακολουθούν το ίδιο μοντέλο ζωής.
«Είμαι ένας stay-at-home son» λέει ο Luke, από το Λας Βέγκας. «Κάνω τα ψώνια, ψήνω μπριζόλες για δείπνο, καθαρίζω την πισίνα και κάνω επισκευές στο σπίτι». Υπάρχουν πολλοί ακόμα άντρες από τη γενιά Ζ αλλά και τους millennials που ακολουθούν το ίδιο μοντέλο ζωής.
Με τις δουλειές που κάνει στο σπίτι -αφού εγκατέλειψε την εργασία του ως πλασιέ, για την οποία αμειβόταν με 170.000 δολάρια τον χρόνο- ο Luke θεωρεί ότι συνεισφέρει με τον δικό του τρόπο στο νοικοκυριό. Είναι ένας τρόπος ζωής που δεν ταιριάζει σε όλους, φυσικά, αλλά ο Luke βρίσκεται στο στοιχείο του. «Αυτή είναι η δουλειά των ονείρων μου από τότε που ήμουν παιδί. Η μαμά μου βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη δουλειά. Καλύπτει όλα τα έξοδα του σπιτιού» προσθέτει.
Σήμερα στις ΗΠΑ περίπου ένας τους τρεις ενήλικες 18-34 ετών ζουν με τους γονείς τους (US Census Bureau data), περισσότερο άντρες παρά γυναίκες. Όπως επισημαίνει, ωστόσο, η οικογενειακή θεραπεύτρια Kathryn Smerling (και επιβεβαιώνουν οι στατιστικές), δεν πρόκειται πάντα για την προσωπική επιλογή ενός «καλομαθημένου» παιδιού, αλλά συχνά συνδέεται με τις επισφαλείς συνθήκες ζωής, τον πληθωρισμό και τη στεγαστική κρίση.
«Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στους άντρες είκοσι και τριάντα χρονών. Μεγάλη ανασφάλεια και αστάθεια. Για κάποιους, είναι μια παρηγοριά το να μένουν στο πατρικό τους. Νιώθουν ασφαλείς με τους γονείς τους, μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο ένταση».
«Υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στους άντρες είκοσι και τριάντα χρονών. Μεγάλη ανασφάλεια και αστάθεια. Για κάποιους, είναι μια παρηγοριά το να μένουν στο πατρικό τους. Νιώθουν ασφαλείς με τους γονείς τους, μέσα σε έναν κόσμο γεμάτο ένταση».
Η ειδικός, ωστόσο, επισημαίνει ότι αυτή η φάση καλό είναι να είναι μεταβατική παρά μακροχρόνια και πως στη διάρκεια της συμβίωσης πρέπει να τηρούνται κάποιες αξίες. «Αν ο γιος δεν εργάζεται, να αναλάβει το μαγείρεμα, το πλύσιμο των ρούχων και την καθαριότητα του σπιτιού» επισημαίνει. «Έτσι διδάσκεται δεξιότητες ζωτικής σημασίας, που θα μπορεί να εφαρμόσει και στο επόμενο, δικό του νοικοκυριό. Επιπλέον, αυτή η δυναμική δεν διαταράσσει το οικογενειακό σύστημα αλλά το ενδυναμώνει».
Είναι σημαντικό τα ίδια τα παιδιά να διατηρήσουν τις ισορροπίες, ακόμα και όταν οι γονείς έχουν την τάση να τα κανακεύουν. «Είναι το μωρό μου» λέει στη Washignton Post η μητέρα του Luke, Patty, προσθέτοντας πως «απολαμβάνω να φροντίζω τους άλλους – και ο γιος μου με βοηθάει πραγματικά στο σπίτι».
Σε αντίθεση με άλλα ενήλικα παιδιά, ο Luke δεν επέστρεψε στο πατρικό του λόγω οικονομικών προβλημάτων αλλά επειδή δεν τον ικανοποιούσε η δουλειά του: «Τα οικονομικά μου ήταν μια χαρά, αλλά η δουλειά μου δεν έθρεφε την ψυχή μου. Δεν θέλω να επιστρέψω στην αγορά εργασίας». Κατανοεί, από την άλλη, πως η τωρινή συνθήκη μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για μια ερωτική σχέση: «Αν θελήσω να κάνω σχέση, κατανοώ ότι δεν μπορώ να πω σε μια γυναίκα: παρεμπιπτόντως έχω συγκάτοικο, τη μητέρα μου».
