Με μεγάλο ενδιαφέρον περιμένουμε να δούμε την ερχόμενη Παρασκευή στην Επίδαυρο την εκδοχή του σπουδαίου σκηνοθέτη Ίβο βαν Χόβε για όσα συμβαίνουν σύμφωνα με τον μύθο των Ατρειδών μετά από το θάνατο του Αγαμέμνονα. Με αφορμή τα έργα του Ευριπίδη Ορέστης και Ηλέκτρα, ο Βέλγος σκηνοθέτης, που διευθύνει από το 2001 το περίφημο θέατρο Toneelgroep στο Άμστερνταμ, δίνει τη δική του περίληψη όσων συμβαίνουν στα έργα Ηλέκτρα και Ορέστης:
“Η Ηλέκτρα και ο Ορέστης είναι αδέρφια. Νέοι, πληγωμένοι, εύθραυστοι και ευάλωτοι, μετατρέπονται σε άγρια ζώα. Στην πραγματικότητα δεν γνώρισαν ποτέ τον πατέρα τους, που είχε φύγει ως αρχιστράτηγος του στρατού των Αργείων στον πόλεμο της Τροίας. Η απουσία του τον καθιστά ήρωα στα μάτια τους. Η μητέρα τους, η Κλυταιμνήστρα, είναι ο εχθρός. Το σπίτι, το πεδίο της μάχης. Αποδιωγμένοι, η Ηλέκτρα και ο Ορέστης γίνονται, από παιδιά βασιλέων, πρόσφυγες στην ίδια τους την οικογένεια, στην ίδια τους την πατρίδα”.
Σύμμαχός του σε αυτή την προσσέγιση του Ευριπίδη οι ηθοποιοί της Κομεντί Φρανσαίζ: Claude Mathieu (Κορυφαία), Cécile Brune, Sylvia Bergé, Julie Sicard (Χορός) , Éric Génovèse (Φρύγας υπηρέτης) , Bruno Raffaelli (Γέρος Μυκηναίος), Denis Podalydès (Μενέλαος) , Elsa Lepoivre (Κλυταιμνήστρα / Ελένη), Loïc Corbery (Πυλάδης) , Suliane Brahim (Ηλέκτρα), Benjamin Lavernhe (Μυκηναίος), Didier Sandre (Τυνδάρεως), Christophe Montenez (Ορέστης), Rebecca Marder (Ερμιόνη), Gaël Kamilindi (Απόλλων).
Σκηνική εκδοχή: Bart Van den Eynde και Ivo van Hove Μετάφραση στα γαλλικά: Marie Delcourt-Curvers Σκηνογραφία και σχεδιασμός φωτισμού: Jan Versweyveld Κοστούμια: An D’Huys Πρωτότυπη μουσική – Ηχητική σύλληψη: Eric Sleichim Χορογραφία: Wim Vandekeybus
Η παράσταση θα παιχτεί με ελληνικούς και αγγλικούς υπέρτιτλους την Παρασκευή 26 και θα επαναληφθεί το Σάββατο 27 Ιουλίου στις 9 το βράδυ.
Simul et singulis (Όλοι μαζί και ο καθένας μοναδικός), αυτό είναι το ρητό στο οικόσημο της Κομεντί Φρανσέζ, του θιάσου που ιδρύθηκε το 1680 από τους ηθοποιούς του Μολιέρου και είναι ένα από τα παλαιότερα και διασημότερα θέατρα στον κόσμο σήμερα. Περισσότερα από 400 άτομα εργάζονται σήμερα στην κεντρική σκηνή της στο Palais Royal στην καρδιά του Παρισιού. Το μελίσσι, ως σύμβολο του οικοσήμου, υποδηλώνει “μια πληθωρική δημιουργικότητα που ολοένα ανανεώνεται, καθιστώντας ταυτόχρονα το «Σπίτι του Μολιέρου» σχολείο των τεχνών του λόγου, χώρο ωρίμανσης και εστία δημιουργίας”.
