Για κάποιες από αυτές τις παραστάσεις η προηγούμενη σεζόν ήταν η πρώτη. Άλλες έχουν ήδη λιώσει τα παπούτσια τους πάνω στο σανίδι χωρίς να εξαντλήσουν τη δυναμική τους. Όλες όμως αποτελούν μια ξεχωριστή θεατρική εμπειρία, που θυμόμαστε για καιρό μετά και συστήνουμε στους φίλους μας να μη χάσουν με τίποτα.
Μικρές και μεγαλύτερες παραγωγές, από λιγότερο ή περισσότερο γνωστούς συντελεστές, που τιμούν το θέατρο και την αποστολή του και μας υπενθυμίζουν τους λόγους για τους οποίους απλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή την ανταλλαγή συναισθημάτων, ιδεών, ενέργειας σε πραγματικό χρόνο ανάμεσα στους ηθοποιούς και το κοινό.
«Ανεξάρτητα Κράτη» σε σκηνοθεσία Γιώργου Παλούμπη
Δεκέμβριος 1977. Ο γιατρός Βασίλης Τσιρώνης, μετά από καταδίωξη της αστυνομίας, κλείνεται στο διαμέρισμά του στο Φάληρο μαζί με την οικογένειά του, αρνείται να παραδοθεί και κατόπιν τετράμηνης πολιορκίας το κηρύσσει «Ανεξάρτητο Κράτος». 11 Ιουλίου 1978. Τρίτη ξημερώματα γύρω στις 4:00. Στα γραφεία γνωστής εφημερίδας φτάνει η είδηση του θανάτου του γιατρού μετά την εντολή του υπουργείου δημόσιας τάξης για επέμβαση και λήξη της πολιορκίας. Μέσα σε αυτά τα γραφεία, γινόμαστε μάρτυρες της ζωής των δημοσιογράφων του οργανισμού, από εκείνη την ημέρα μέχρι και την επέτειο του θανάτου του Βασίλη Τσιρώνη, ακολουθώντας τη φανταστική ιστορία της Μαρίας Θεοφίλου, μιας νεαρής δημοσιογράφου η οποία αποφασίζει να εισχωρήσει στην υπόθεση και να μάθει την αλήθεια σχετικά με τις συνθήκες του θανάτου του. Ήταν αυτοκτονία όπως ισχυρίστηκε η αστυνομία ή κρατική δολοφονία; Μια παράσταση αιχμηρής πολιτικής κριτικής, που ρίχνει μια λοξή ματιά στην πρόσφατη ιστορία μας για να σχολιάσει καυστικά την διαπλοκή ΜΜΕ – εξουσίας στη χώρα μας και να μας προβληματίσει για το σήμερα.
Info
Κείμενο: Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Γιώργος Παλούμπης. Θέατρο Χώρα από 5/10. 2ος χρόνος. Προπώληση: www.more.com
«Φάουστ» σε σκηνοθεσία Άρη Μπινιάρη
Η βασισμένη στο ομώνυμο έργο του Γκαίτε παράσταση επιστρέφει με ανανεωμένη διανομή, για να μας ταξιδέψει ξανά στο υποσυνείδητο ενός από τους πιο συναρπαστικούς χαρακτήρες της δυτικής λογοτεχνίας. Μια εμβυθιστική εμπειρία, ένα περιπετειώδες ψυχικό ταξίδι στις ανεξάντλητες πτυχές ενός ήρωα που αποτελεί διαχρονικά σύμβολο της ανθρώπινης εξερεύνησης, των ηθικών διλημμάτων, του υπαρξιακού αδιεξόδου. Η ιστορία του Φάουστ έρχεται στο σήμερα και ο ήρωας βρίσκεται σε ψυχοθεραπευτική διαδικασία, σε μια αγωνιώδη καταβύθιση στο ανεξερεύνητο μέχρι τώρα ασυνείδητό του. Το ψυχικό, όμως, αυτό ταξίδι έχει «σατανικές» προεκτάσεις. Οι κρυφές δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής, οι ασυνείδητες επιθυμίες και τα καταπιεσμένα ένστικτα, οι φόβοι και οι ενοχές, που κατοικοεδρεύουν στο ψυχικό του υπογάστριο, τον προ(σ)καλούν σε έναν πρωτόγνωρο αγώνα με τον σκιώδη αυτόν κόσμο. Και είναι ακριβώς αυτές οι σκιές, αυτό το περιφρονημένο κομμάτι της ύπαρξης, που θα τον οδηγήσει στη μεγαλύτερη ιδεώδη και συνάμα θρησκευτική εμπειρία: τον έρωτα.
Info
Εθνικό Θέατρο, Κεντρική Σκηνή | Κτήριο Τσίλλερ. 2ος χρόνος. Προπώληση: www.ticketservices.gr
«Θέλω να σου κρατάω το χέρι» σε σκηνοθεσία Θάλειας Ματίκα
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους «I Want to Hold Your Hand» (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που εγκαινίασε τη νέα καλλιτεχνική εποχή ενός από τα ιστορικότερα θέατρα της Αθήνας. Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Οι ήρωες μάς προσκαλούν να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Κι εμείς αναγνωρίζουμε στην παράσταση κάτι από τη δική μας ζωή.
Info
Κείμενο: Τάσος Ιορδανίδης. Θέατρο Άλφα Ληναίος Φωτίου, από 19/09. 5ος χρόνος. Προπώληση: www.more.com
«Οι γριές που μαζεύουν την τσουκνίδα – μυστικές ιστορίες των γυναικών της Θεσσαλίας» σε σκηνοθεσία Κωσταντίνου Ντέλλα
Η παράσταση που ξεκίνησε από την Πειραματική Σκηνή του Θεσσαλικού Θεάτρου και ταξίδεψε σε όλη τη χώρα αποτελεί μια σκηνική προσέγγιση της σύνδεσης της μαγείας με τη μαγειρική ως γυναικείο κώδικα της περιοχής της Θεσσαλίας. Στη σκιά της ανδροκρατικής εξουσίας, οι γυναίκες παρέμειναν στο περιθώριο χωρίς να μπορούν να έχουν λόγο στις αποφάσεις που ήταν αποκλειστικά δικαίωμα των ανδρών. Πέρα από τις υπόλοιπες εργασίες, με τις οποίες συνέβαλλαν στην οικονομική παραγωγή της οικογένειας και της κοινότητας ως εργάτριες, είχαν και την ευθύνη της τροφοδοσίας των μελών της οικογένειάς τους, πάντα όμως εντός του οίκου. Έτσι, ανέπτυξαν έναν μυστικό κώδικα, μια λανθάνουσα εξουσία, που στηριζόταν στη χρήση της μαγείας, των «πρακτικών», του ξεματιάσματος και άλλων δεξιοτήτων, μέσα από τη χρήση των υλικών που χρησιμοποιούσαν και στη μαγειρική, τα βότανα και τα χόρτα της περιοχής, το λάδι, το νερό και το αλεύρι. Τον Ιούλιο η παράσταση συμμετέχει στο Grape του Φεστιβάλ Αθηνών (21/07 – 24/07, ήδη sold-out) και επιστρέφει ξανά από το φθινόπωρο για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων.
Info
Θέατρο Σταθμός, από 6/10 έως και 25/11. 3ος xρόνος. Προπώληση: www.more.com
«Ιερά Οδός 343. Μαρτυρίες από το Δρομοκαΐτειο» σε σκηνοθεσία Βασίλη Παχουνδάκη
Μετά την περσινή επιτυχία θα πραγματοποιήσει έναν κύκλο παραστάσεων τον Ιούλιο και Αύγουστο στη Χίο και από Σεπτέμβριο επιστρέφει στο ιστορικό ξενοδοχείο Μπάγκειον. Ζωντανεύει στο σανίδι αποσπάσματα από μαρτυρίες που αντλήθηκαν μέσα από τα βιώματα ανθρώπων που έζησαν στο Δρομοκαΐτειο από την περίοδο του Βιζυηνού, του Μητσάκη και του Φιλύρα μέχρι τη δεκαετία του ‘90 και που πολλές φορές εγκαταλείφθηκαν από τις οικογένειές τους. Οι αφηγήσεις εναλλάσσονται και έρχονται να αναδείξουν, εκτός από τα βιώματα των ίδιων των ασθενών, τις απόψεις, τις εμπειρίες και τα στερεότυπα που κουβαλούν συγγενείς, φίλοι, νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό καθώς και όλοι οι «σημαντικοί άλλοι», των οποίων η στάση διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στην πορεία και την εξέλιξη της ένταξης των ψυχικά ασθενών στην κοινωνία των «υγιών». Τι είναι «τρέλα»; Γράφει ο 1+1=1: «Τρέλα είναι να ξυπνάς τη νύχτα με το μυαλό σου να σφυροκοπιέται από φωνές που σε απειλούν. Να ζητάς βοήθεια και να βρίσκεσαι καθηλωμένος με λουριά. Τιμωρημένος. Καταδίκη χωρίς αδίκημα. Χωρίς δικαστές. Χωρίς συνήγορο υπεράσπισης!».
Info
Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο της Μαρίας Φαφαλιού. Σύλληψη/ Δραματουργική επεξεργασία: Χριστίνα Λυκοτσέτα. Θέατρο «Μπάγκειον» από 28/09, 2ος χρόνος. Προπώληση: Ticketservices.
