Η Δώρα έχει μια ζωή «στρωμένη». Ιδανική, θα έλεγε κανείς. Πόσο απέχει όμως το «είναι» από το «φαίνεσθαι»; Και ποιο θα επικρατήσει τελικά σε μια μάχη που αρχικά μοιάζει χαμένη από χέρι;
Ένα απρόσμενο γεγονός ταρακουνά την καθημερινότητα της βαθιά, την κάνει να στραφεί στον εαυτό της, να επαναξιολογήσει τα «θέλω» της. Τότε, εκεί λίγο πριν τα σαράντα, ξεκινά το δικό της προσωπικό ταξίδι προς την ενηλικίωση, την ψυχική και τη σεξουαλική απελευθέρωση.
Η «Ιστορία της Λ», το πρώτο μυθιστόρημα της Πουά (κατά κόσμον Βούλα Σωμαρακάκη) που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ελευθερουδάκης, ισορροπεί μοναδικά ανάμεσα στην τρυφερότητα και τη σκληράδα, όπως άλλωστε και η ίδια η ζωή. Η συγγραφέας κάνει μια γενναία βουτιά στη γυναικεία ψυχοσύνθεση και σκιαγραφεί τους φόβους, τις αγωνίες αλλά και τα όνειρα της σύγχρονης γυναίκας. Εσείς πόσο εύκολα θα αλλάζατε τη ζωή σας και θα ρισκάρατε να χάσετε τα όσα γνωρίζετε για να ζήσετε εκείνα που ονειρεύεστε;
Πριν διάβασουμε τη συνέντευξη που παραχώρησε στο Marie Claire, ας δούμε μερικά στοιχεία για την πλοκή του βιβλίου:
Μέσα στη βεβαρημένη καθημερινότητα που ζει και τις απαιτήσεις της οικογενειακής της ζωής, η Δώρα παλεύει διαρκώς. Με τους δαίμονές της. Με τη μοναξιά που βιώνει μέσα στη μακρόχρονη σχέση της και την απιστία. Με τη ματαίωση και το αίσθημα του αδιέξοδου που της δημιουργεί ο φαύλος κύκλος της απόφασης που κάθε τόσο παίρνει και άλλες τόσες αναιρεί να σταθεί στα πόδια της και να ζήσει με τον τρόπο που επιθυμεί.
Όλα αλλάζουν, μετά από μία επίπονη αποβολή, όταν και αποφασίζει να εστιάσει στον εαυτό της και να επαναπροσδιορίσει τις αξίες της, με κέντρο πλέον την αχόρταγη επιθυμία της για σεξουαλική και ψυχική επαφή.
Πολλές φορές το εξώφυλλο «μαρτυρά» μέρος της ιστορίας και της ατμόσφαιρας του βιβλίου. Στην «Ιστορία της Λ» βλέπουμε το διάσημο «Φιλί». Πώς συνδέεται ο πίνακας του Κλιμτ με την ηρωίδα σας;
Το διάσημο “φιλί” του Κλιμτ υπήρξε για μένα μια μεγάλη στιγμή αποκάλυψης και για αυτό μου ήταν ξεκάθαρο από την αρχή ότι θα έντυνε το εξώφυλλο του βιβλίου. Τη στιγμή που είδα τον πίνακα, ολόκληρη η ιστορία του βιβλίου ξεδιπλώθηκε μπροστά μου και η ηρωίδα συνάντησε τον πίνακα που μίλησε για όλα αυτά που ένιωσε και αισθάνθηκε δίπλα σε έναν μεγάλο έρωτα.
Μία εικόνα κατάφερε να αποδώσει όσα μέχρι τότε προσπαθούσα να αγγίξω με το μελάνι των σκέψεών μου, όμως είναι τόσο όμορφο όταν υπάρχει αυτή η απόλυτη ταύτιση μεταξύ εικόνας και λέξεων. Το βιβλίο είχε βρει αυτό που θα το ολοκλήρωνε, γιατί αυτό άλλωστε κάνει η τέχνη της ζωγραφικής, γεμίζει τις σιωπές μας με έναν μαγικό τρόπο. Κάπως έτσι, αυτή η ιερότητα της στιγμής του πιο τρυφερού φιλιού, ελπίζω να περνάει και μέσα από την ιστορία του βιβλίου.
Από πού εμπνευστήκατε την Δώρα, την κεντρική σας ηρωίδα;
Η Δώρα είναι το προϊόν που γεννήθηκε μέσα από διάφορες προσωπικές εμπειρίες, ατελείωτες ώρες παρατήρησης της γυναικείας φύσης και δράσης, άπειρους προβληματισμούς και καμιά εκατομμύρια κύματα προκειμένου να αποτελέσει έναν χαρακτήρα που ισορροπεί μεταξύ ρεαλισμού και ρομαντισμού, στα αυστηρά όρια της μυθοπλασίας.
Με άλλα λόγια, ήθελα η ηρωίδα μου να είναι μια γυναίκα με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά με τα οποία θα μπορέσει εύκολα να ταυτιστεί ο αναγνώστης, ωστόσο έτοιμη να τα αναιρέσει όλα προκειμένου να πάει παρακάτω με τη ζωή της κι όλο αυτό να μπορεί να σταθεί στα όρια της πραγματικότητας χωρίς να χαθεί το ήθος και η αυθεντικότητα.
Η Δώρα είναι μια γυναίκα που όλοι γνωρίζουμε λίγο έως πολύ ή σίγουρα μας θυμίζει κάποια από το κοντινό μας περιβάλλον. Η Δώρα μπορεί να είμαστε εμείς ή αυτό που θα θέλαμε να γίνουμε, αυτό που απεχθανόμαστε ή αυτό που μας κάνει να νιώθουμε ότι θέλουμε να κατανοήσουμε βαθύτερα.
H Δώρα φέρει κομμάτια δικά σας;
Η Δώρα ως αποκύημα της πένας μου δεν θα μπορούσε να μην φέρει κομμάτια από εμένα, ωστόσο δεν είμαι εγώ. Το κομμάτι της ταύτισής μου μαζί της είναι περισσότερο συμβολικό, καθώς η Δώρα αντιπροσωπεύει περισσότερο τις αλλαγές που επιθυμούμε στη ζωή μας για να κατακτήσουμε κάτι παραπάνω, τις επιθυμίες και την στροφή που κάνουμε στον εαυτό μας προκειμένου να αφουγκραστούμε τις εσωτερικές μας ανησυχίες και τις βαθύτερές μας ανάγκες. Υπό αυτό το πρίσμα, η Δώρα είναι ο χαρακτήρας που κάποιος μπορεί να νιώσει πολύ οικεία ή ακόμα και να ταυτιστεί και σε κάποιον βαθμό εκφράζει και εμένα με τις επιλογές που έχω κάνει στη ζωή μου.
Με ποια εμπόδια έρχεται αντιμέτωπη και πώς τα διαχειρίζεται;
Τα εμπόδια που καλείται να αντιμετωπίσει προέρχονται κυρίως από όλο το φάσμα των αξιών μέσα στο οποίο έχει γεννηθεί και έχει μεγαλώσει, τα κοινωνικά πρότυπα που έρχονται και γίνονται βαρύ φορτίο και μια τοξική πατριαρχία που βασιλεύει ακόμα και στις μέρες μας. Όταν ο κλοιός σφίγγει σε βαθμό που πλέον δε μπορεί να ανασάνει με όλα αυτά που έχει κάνει στη ζωή της και τα οποία σε μεγάλο βαθμό την καθορίζουν, όταν νιώθει ότι δεν αναγνωρίζει πλέον ποια είναι και τι επιθυμεί η ίδια για τον εαυτό της, αποφασίζει να κάνει μια τεράστια στροφή προς τα μέσα και να δουλέψει ξανά με όλα της τα εργαλεία αλλά με διαφορερικό προσανατολισμό και με άλλα κέντρα. Και κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι της προς την ενηλικίωση.
Εκεί γύρω στα σαράντα ξεκινά το δικό της προσωπικό ταξίδι προς την ενηλικίωση και την απελευθέρωση. Πόσο δύσκολο είναι να βγει κανείς από την comfort zone του εκεί που όλα μοιάζουν «στρωμένα»;
Έχω την πίστη ότι οι προηγούμενες γενιές ήταν λιγότερο προνομοιούχες στο δικαίωμα της ελευθερίας της προσωπικής επιλογής με τους όρους που μπορούμε να συζητάμε σήμερα ή η ενηλικίωση ερμηνευόταν με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν που γίνεται στις νεότερες γενιές και ελπίζω ότι τα πράγματα θα είναι πολύ καλύτερα για τις μεθεπόμενες.
Φυσικά καμία απόφαση δεν είναι εύκολη όταν θέλουμε να πάμε παρακάτω, θα χρειαστεί να ξεβολευτούμε και να ξεβολέψουμε ενώ πολύ συχνά δεν υπάρχει και ο χρόνος για τέτοιου είδους ενδοσκόπηση γιατί όταν όλα είναι “στρωμένα” πολύ δύσκολα κάποιος θα “μετακινηθεί”, αφού δεν θα αναγνωρίσει και το λόγο για να το κάνει. Και ενώ για άλλους αυτό μπορεί να είναι προτεραιότητα, κάποιοι άλλοι μπορεί να το θεωρήσουν πολυτέλεια.
Όπως και να έχει, για να περάσει κάποιος από το σημείο Α στο σημείο Β, θα χρειαστεί κόπος, ανάγκη και κίνητρο αλλά το κέρδος είναι μοναδικό για τον καθένα ξεχωριστά και κάθε ενηλικίωση είναι καλοδεχούμενη όποτε κι αν της επιτρέψουμε να έρθει.
Και τι έχει να κερδίσει σε περίπτωση που κάνει αυτό το βήμα;
Το κέρδος για τον καθένα είναι διαφορετικό. Η Δώρα βίωσε έντονα συναισθήματα που δεν πίστευε ποτέ ότι θα νιώσει, κατανόησε τις ανάγκες της και ήρθε αντιμέτωπη με όλους τους φόβους και τα κοινωνικά στερεότυπα που την κράταγαν μακριά από τις επιθυμίες της, την ανάγκη της να ζήσει όπως πραγματικά επιθυμεί, τον επαναπροσδιορισμό των αξιών της προκειμένου να πορευτεί στη ζωή με περισσότερες ελευθερίες και μια πιο ανέμελη ματιά, αυτό που πάντα στην πραγματικότητα ήταν αλλά αρνούνταν πεισματικά να αποδεχτεί, καθώς η κοινωνία περιμένει πάντα να λειτουργούμε με βάσει την παραγωγικότερη μορφή του εαυτού μας.
Η Δώρα ανακαλύπτει μια ευάλωτη φύση και την αγκαλιάζει γιατί έχει να μάθει πολλά από αυτήν. Μαθαίνει ότι η αδυναμία δεν είναι μειονέκτημα, αλλά μπορεί να γίνει εξαιρετικό σημείο γνώσης και επαφής με την αρχέγονη φύση μας.
Τι μαθήματα ζωής μπορεί να πάρει ο αναγνώστης από την Ιστορία της Λ; Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα βιβλίο γυναικείας ενδυνάμωσης;
Δεν είμαι σίγουρη ότι η Δώρα αποτελεί καλό παράδειγμα ενδυνάμωσης ωστόσο μπορεί να διαβαστεί και ως τέτοιο. Ο λόγος είναι γιατί η Δώρα πολιορκείται από πολύ έντονα συναισθήματα που την έχουν κατακλύσει, αυτή είναι η αφετηρία της και καμιά φορά αυτή δεν είναι και η πιο ορθή αφετηρία προκειμένου να παρθούν αποφάσεις.
Ωστόσο στην περίπτωσή της δεν γινόταν κι αλλιώς, καθώς ένιωθε ότι χανόταν σημαντικός χρόνος κι εκείνη είχε την ανάγκη να τρέξει για να προλάβει να τα νιώσει και να τα κάνει όλα.
Υπό αυτή την έννοια η Δώρα δεν έχει συναίσθηση της ενηλικίωσής της σε αυτό το ταξίδι, τα πάντα αλλάζουν κι αυτή παλεύει με τους δαίμονές της διαρκώς προκειμένου να κατανοήσει τη νέα πραγματικότητα γύρω της. Νιώθει ευάλωτη, νιώθει χαμένη αλλά στην πραγματικότητα δεν έχει υπάρξει ποτέ πιο δυνατή και αυτό είναι ένα καλό παράδειγμα για όλους μας ίσως, ότι ακόμα κι όταν νιώθουμε ότι τα πάντα δίπλα μας χάνονται, ακόμα και τότε έχουμε με κάποιον μαγικό τρόπο τη δύναμη να πάμε παρακάτω και να συνεχίσουμε την πορεία μας με τα νέα δεδομένα που κουβαλάμε.
Υπογράφετε το βιβλίο σας χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Πουά». Πείτε μας λίγα λόγια γι’ αυτή σας την επιλογή
Για την ακρίβεια χρωστάω το Πουά στον καλύτερό μου φίλο, αν και πρόσφατα έμαθα ότι μία πολύ καλή μου φίλη με φώναζε πάντα Πουά, με έχει σημειωμένη στο τηλέφωνό της ως Πουά και εγώ απλά συνέβη να το διαπιστώσω τώρα.. Εν πάση περιπτώσει, πριν από την “ιστορία της Λ” είχα ετοιμάσει ένα παιδικό παραμύθι το οποίο βρίσκεται στα χέρια αυτού του καλού μου φίλου προκειμένου να το εικονογραφήσει.
Τότε λοιπόν, μου είχε πει ότι για το παιδικό παραμύθι, το Πουά (σαφής αναφορά στο όνομά μου, Βούλα) θα ταίριαζε καλύτερα και πως το φανταζόταν να τυπώνεται με αυτό το ψευδώνυμο. Μου άρεσε πολύ η ιδέα του, ωστόσο εκείνος ακόμα αναμετράται με την εικονογράφηση, τη στιγμή που η Λ προσπέρασε και έφτασε στα σκαλιά του τυπογραφείου πρώτη, οπότε και συστήθηκα εκεί ως Πουά.
Έχετε στο συρτάρι πολλά ακόμη γραπτά. Ποιο θα είναι το επόμενο συγγραφικό σας βήμα;
Ελπίζω το επόμενο να είναι το παραμύθι που ανέφερα πιο πάνω, γιατί είναι ένα από τα γραπτά που έγραψα αφιερώνοντάς το στα παιδιά μου. Μιλάει για την διαφορετικότητα και την ανοχή μας στο διαφορετικό, οπότε θα χαιρόμουν πολύ να το δω τυπωμένο. Ταυτόχρονα η Δώρα μεγαλώνει και συνεχίζει το ταξίδι της, οπότε ίσως κάποια στιγμή να υπάρξει και “σίκουελ” με πολλή δράση και νέες περιπέτειες τις οποίες γράφω τώρα.
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει αν θα την βάλω στο τιμόνι ξανά να οδηγήσει την ιστορία, ωστόσο περιβάλλεται από πολλούς και εξαιρετικά πολύπλοκους χαρακτήρες και αυτό κάπως θα την μετατοπίσει από το κέντρο της προσοχής προκειμένου να αναδειχθούν οι σχέσεις και η αλληλεπίδραση με τους άλλους.
