Ποιο φαντάζεστε ότι αναδείχτηκε ως το πιο ενοχλητικό είδος πελάτη ξενοδοχείου σύμφωνα με έρευνα της Expedia; Πάνω από εκείνους που διαρκώς παραπονούνται ή που χαριεντίζονται δημόσια, πάνω ακόμα κι από αυτούς που μιλάνε στο κινητό δυνατά ή κάνουν κατάληψη στο τζακούζι μέχρι να βράσουν, τα δολοφονικά βλέμματα των υπόλοιπων πελατών στρέφονται με μεγάλη πλειοψηφία εναντίον των αδιάφορων γονιών. Όχι από ανησυχία ή αποδοκιμασία για τα όποια parenting skills τους, που ποσώς ενδιαφέρουν τον άνθρωπο που θέλει να πιει αμέριμνος το κοκτέιλ του στο υπαίθριο μπαρ, αλλά επειδή οι τσιρίδες των παιδιών τους τον κάνουν να θέλει να καρφώσει τη διακοσμητική ομπρελίτσα στο μάτι του από απόγνωση.
Τα παιδιά στα μεγάλα ξενοδοχεία ασφαλώς και έχουν τα ίδια δικαιώματα που έχουν όλοι οι πελάτες, εκτός αν πρόκειται για adults only που δεν έχουν κανένα. Υπάρχουν μάλιστα ειδικές παιδικές πισίνες, δραστηριότητες και χώροι για να ψυχαγωγούνται με ασφάλεια, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μπορούν να συνοδεύουν τους γονείς τους όπου επιθυμούν. Η βασική λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά και κάνει ορισμένους γονείς ευπρόσδεκτους όσο και η πανούκλα, είναι ο μίνιμουμ σεβασμός στους ανθρώπους που ας πούμε ότι είναι τρελοί και δεν θέλουν να ακούνε δυο εννιάχρονες να τραγουδάνε Παπαρίζου ουρλιάζοντας στην πισίνα (και) των ενηλίκων. Που δεν καταλαβαίνουν γιατί μια μητέρα πρέπει να φωνάξει στον πιτσιρικά γιο της ότι ήρθε το φαγητό από απόσταση τριάντα μέτρων, πάνω από τα κεφάλια ανθρώπων που προσπαθούν να χαλαρώσουν. Που δεν πιστεύουν ότι τα χημικά στην πισίνα μπαίνουν για να κάνει το παιδί της την ανάγκη του μέσα (αληθινή ιστορία). Που σε τελική ανάλυση δεν χρειάζεται να εξηγήσουν γιατί δεν θέλουν να τους ενοχλούν στις διακοπές τους τα παιδιά ανθρώπων που για τους δικούς τους λόγους έχουν επιλέξει να μην τα μαθαίνουν να συμπεριφέρονται πολιτισμένα όταν βρίσκονται μεταξύ άλλων ανθρώπων, οι οποίοι δεν είναι συγγενείς τους, δεν πληρώνονται για να αντέχουν το σαματά και δεν έχουν αναπτύξει μηχανισμούς απομόνωσης του συγκεκριμένου θορύβου όπως προφανώς πολλοί γονείς έχουν κάνει λόγω του ενστίκτου της επιβίωσης όλων.
Ναι, τα παιδιά είναι παιδιά και θα φωνάξουν και θα κλάψουν και θα τρέξουν, αλλά όχι απαραίτητα όλα και ταυτόχρονα και παντού – και στα ξενοδοχεία των καλοκαιρινών διακοπών άλλωστε, μιλάμε για ένα πολύ διαφορετικό είδος χάους και δαιμονισμένης συμπεριφοράς, που όποιος δεν το ζήσει, αδύνατον να κατανοήσει. Οι γονείς που τους επιτρέπουν να γίνονται ανυπόφορα και να καταστρέφουν τις ηλιόλουστες ημέρες των άλλων είναι άλλωστε το αντιπαθέστερο γκρουπ πελατών, όχι τα παιδιά.
