Παρακολουθώντας την ένοχη απόλαυση που λέγεται GNTM, είναι δύσκολο να μην θέλεις να δημιουργήσεις έναν ψεύτικο λογαριασμό στα social για να γράψεις τα πραγματικά σου αισθήματα για κάποιες από τις διαγωνιζόμενες χωρίς να σε συλλάβουν για τριάντα διαφορετικά είδη ρητορικής μίσους. Είναι βέβαιο ότι σχεδόν κανείς δεν το βλέπει για λόγους που έχουν να κάνουν με τη μόδα – και το “σχεδόν” γράφεται για λόγους στατιστικού λάθους, οπότε δεν είναι ακριβώς σοκ ότι κάποιες τα δίνουν όλα σε κακία προκειμένου να συζητηθεί το όνομά τους τώρα που γυρίζει. Ούτε εκπλήσσεται κανείς για το μοντάζ που δυναμιτίζει καταστάσεις, τα ριάλιτι έτσι κάνουν τηλεθέαση, όχι όταν όλοι ζουν αγαπημένοι σε ένα σπιτάκι στην εξοχή.
Όμως ακριβώς επειδή δεν πρόκειται για θεατρικό δρώμενο με κακογραμμένους ρόλους αλλά για αληθινούς κακοαναθρεμμένους ανθρώπους, υπάρχει και ένα όριο στην μοχθηρία που κάθε απεγνωσμένο επίδοξο μοντέλο προτίθεται να επιδείξει προκειμένου να ξεχωρίσει. Μια ομάδα πέντε κοριτσιών μιλούν στην κάμερα με παραισθήσεις μεγαλείου που ας πούμε ότι δικαιολογούνται επειδή προφανώς είχαν πολύ υποκειμενικούς γονείς, αλλά και εξοργιστική περιφρόνηση, επιθετικότητα και κακία για άλλες διαγωνιζόμενες, πολύ μετά τα όρια του bullying και της κακεντρέχειας.
Το twitter τις δικάζει με χρήστες να γράφουν εξαιρετικά σκληρά αστεία εναντίον τους και ότι κάποιες εκ των πέντε μπορεί να είναι έξω και να τα διαβάζουν είναι μια κάποια ικανοποίηση για χιλιάδες ανθρώπους που κατάφεραν να τις αντιπαθήσουν με πάθος μέσα σε τόσο λίγο χρόνο. Είναι όμως κρίμα και ταυτόχρονα απορίας άξιο, ότι υπάρχουν ακόμα γυναίκες που πιστεύουν ότι για να προχωρήσουν και να ξεχωρίσουν πρέπει ντε και καλά να ανήκουν στην κατηγορία της bitch – και μάλιστα το βασικό είδος, που δεν είναι πνευματώδης ή φλεγματική, απλά ξινή, κατά φαντασίαν ανώτερη και εκφραστικά, επιεικώς περιορισμένη. Εκτός από το γελοίο της υπόθεσης που ίσως δεν αντιλαμβάνονται, το ζήτημα είναι κυρίως πρακτικό: ποια εταιρία θα επιλέξει ένα μοντέλο – πρωταθλήτρια κακοήθειας έναντι ενός άλλου, με καλύτερο χαρακτήρα που δεν θα έχει κάνει το αγοραστικό κοινό να προτιμά να κόψει το χέρι του παρά να αγοράσει ο, τι κι αν διαφημίζει; Η απάντηση βρίσκεται στη σημερινή ζήτηση της περσινής τριάδας της φωτιάς, και τρώγεται κρύα.
