Στη δεκαετία του ‘90 γεννήθηκε το κίνημα της Σχεσιακής Αισθητικής, όπου μια ομάδα καλλιτεχνών πειραματίζονταν με την αλληλεπίδραση μεταξύ δημιουργών και θεατών σε συμμετοχικές εκδηλώσεις, απορρίπτοντας τα συμβατικά έργα τέχνης.
Σε αυτό το περιβάλλον ο Hans Hemmert διοργάνωσε το 1997 στη βερολινέζικη γκαλερί Galerie Gebauer ένα πάρτι όπου ζήτησε από τους καλεσμένους του να φορέσουν προσθετικά «ανυψωτικά ποδιών» ώστε να φτάσουν όλοι ακριβώς στο ίδιο ύψος: στα δύο μέτρα. Και η ονομασία αυτού ήταν, πολύ ταιριαστά, «Level», «επίπεδο».
Ο Hemmert είχε γεννηθεί στη βαυαρική ύπαιθρο και μεγαλώνοντας είχε σπουδάσει Φιλοσοφία, προτού αποφασίσει ότι οι εικαστικές τέχνες ήταν ο προορισμός του και αρχίσει σπουδές στην Akademie der Künste και κατόπιν στο λονδρέζικο Σεν Μάρτινς. Ξεκίνησε την καλλιτεχνική διαδρομή του με ατσάλινα γλυπτά, αλλά σύντομα τον κέρδισε ο αέρας σαν πρώτη ύλη, λόγω της ελαφρύτητας και της ευρείας διάθεσής του, με τον οποίο άρχισε να πειραματίζεται σε μπαλόνια και άλλα φουσκωτά παιχνίδια.
Στο εννοιολογικό πάρτι του 1997, ωστόσο, δούλεψε με έμψυχα κυρίως υλικά, θέλοντας να διερευνήσει τη σπάνια εμπειρία της σωματικής και κοινωνικής ισότητας που μπορεί να πυροδοτήσει η τροποποίηση ενός τόσο τυχαίου μεγέθους όσο το ύψος του καθενός μας, το οποίο τουλάχιστον υποσυνείδητα επηρεάζει την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας και τους άλλους. Τι μπορεί να συμβεί στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις μας όταν χάνεται αυτό το μέγεθος;
Δείτε ένα σχετικό βίντεο:
