Ενώ η Βενετία υποφέρει από τον υπερτουρισμό, οι κάτοικοί της ετοιμάζονται να ανακτήσουν ένα κομμάτι γης μόνο για εκείνους: αγνοούν τους θρύλους που θέλουν το νησί Ποβέλια να είναι «στοιχειωμένο» και αναλαμβάνουν, από την 1η Αυγούστου, να το μετατρέψουν σε δημόσιο πάρκο, ανοιχτό όμως μόνο σε ντόπιους, όχι στους τουρίστες που έχουν κατακτήσει, ούτως ή άλλως, την ιστορική πόλη.
Ο αγώνας για το δικαίωμα χρήσης του ξεκίνησε το 2014, όταν τέθηκε σε δημοπρασία. Μια γυναίκα, η Patrizia Veclani, δημιούργησε τότε την ομάδα Poveglia per Tutti (Ποβέλια για Όλους) με σκοπό τη διάσωσή του από ιδιώτες επενδυτές. Μέσα από έναν έρανο κατάφερε να συγκεντρώσει 460.000 ευρώ και να το κατοχυρώσει.
Η ίδια χαρακτήρισε «ψυχολογικά τραυματική» τη σκέψη ότι θα μπορούσε να καταλήξει στον πιο πλούσιο πλειοδότη, προσθέτοντας πως «θα ήταν σαν να αποφάσιζε η Ρώμη να πουλήσει τη Φοντάνα ντι Τρέβι. Η Βενετία και η λιμνοθάλασσά της είναι ένα σώμα».
Η Patrizia Veclani, δημιουργός της ομάδας Poveglia per Tutti, χαρακτήρισε «ψυχολογικά τραυματική» τη σκέψη ότι θα μπορούσε να καταλήξει στον πιο πλούσιο πλειοδότη, προσθέτοντας πως «θα ήταν σαν να αποφάσιζε η Ρώμη να πουλήσει τη Φοντάνα ντι Τρέβι. Η Βενετία και η λιμνοθάλασσά της είναι ένα σώμα».
Ακόμα και αν άνοιγαν τον δρόμο για το νησί στους 30 εκατομμύρια τουρίστες που εκτιμάται ότι κατακλύζουν κάθε χρόνο τη Βενετία, πάντως, ίσως κάποιοι να αποθαρρύνονταν από την ανατριχιαστική ιστορία του, την οποία μαρτυρούν μέχρι σήμερα το φρούριο και το εγκατελειμμένο νοσοκομείο, που περιβάλλονται από πυκνό δάσος, σπίτι πλέον για έναν αρκετά μεγάλο πληθυσμό λαγών.
Ήταν τον 18ο αιώνα όταν μια επιδημία πανώλης οδήγησε στη μετατροπή του σε χώρο καραντίνας για τα εμπορικά πλοία που έφταναν από το εξωτερικό αλλά και για όσους παρουσίαζαν συμπτώματα της φοβερής ασθένειας. Οι αγροικίες που υπήρχαν μέχρι τότε στην περιοχή έγιναν κοιτώνες όπου έμεναν οι ασθενείς και υποβάλλονταν σε πρωτόγνες θεραπείες όπως η αφαίμαξη.
Ήταν τον 18ο αιώνα όταν μια επιδημία πανώλης οδήγησε στη μετατροπή του σε χώρο καραντίνας για τα εμπορικά πλοία που έφταναν από το εξωτερικό αλλά και για όσους παρουσίαζαν συμπτώματα της φοβερής ασθένειας. Οι αγροικίες που υπήρχαν μέχρι τότε στην περιοχή έγιναν κοιτώνες όπου έμεναν οι ασθενείς και υποβάλλονταν σε πρωτόγνες θεραπείες όπως η αφαίμαξη.
Καθώς άρχισαν να συσσωρεύονται νεκροί, θάβονταν σε μαζικούς τάφους. Οι αρχές της Βενετίας εκτιμούν ότι πάνω από 160.000 άνθρωποι θάφτηκαν στο νησί ανάμεσα στον 18ο και τον 19ο αιώνα.
Τον 19ο αιώνα το Ποβέλια έγινε άσυλο για ψυχικά ασθενείς, οι οποίοι συχνά απομονώνονταν και υποβάλλονταν σε πειραματικές θεραπείες. Έκλεισε οριστικά το 1968, και έκτοτε το νησί είχε παραδοθεί στην εγκατάλειψη. Ωστόσο η θλιβερή ιστορία του τροφοδότησε για δεκαετίες φήμες για φαντάσματα, οδηγώντας πολλούς «κυνηγούς» τους μέχρι εκεί – όπως το συνεργείο της αμερικανικής τηλεοπτικής εκπομπής «Ghost Adventures».
Τώρα οι κάτοικοι της Βενετίας υπόσχονται να του δώσουν την ευκαιρία για μια νέα, διαφορετική ζωή: «Οι μνήμες του είναι βυθισμένες στον πόνο, αλλά θα το μετατρέψουμε σε τόπο χαράς» σύμφωνα με ένα άλλο μέλος της ομάδας Poveglia per Tutti, τον Massimo Pera.
Επισκεφτείτε το Ποβέλια μέσα από το παρακάτω βίντεο:
