Newsroom

«Ντρέπομαι και θέλω να κάνω κάτι για να βοηθήσω», είπε στο Reuters.

Η ψυχολόγος και παιδοψυχολόγος, αναλύει τη σκέψη της Ρούλας Πισπιρίγκου, το πένθος που βίωνε η Τζωρτζίνα πριν φύγει από τη ζωή αλλά και πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδιά που παρακολουθούν τη συγκεκριμένη υπόθεση.

Το κέντρο που εντόπισε τη θανατηφόρα δόση κεταμίνης στην 9χρονη Τζωρτζίνα φαίνεται έτοιμο να συμβάλει στο να διαπιστωθούν οι ακριβείς συνθήκες των θανάτων.

Γονείς που αφαίρεσαν τη ζωή των παιδιών τους και προσπάθησαν να καλύψουν τα ίχνη τους.

Η υπόθεση που είχε συγκλονίσει την Ελλάδα του 1961.

Το ποσοστό τους υπολογίζεται στο 1% του γενικού πληθυσμού. Ελαφρώς υψηλότερο είναι, όμως, στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας – ενδεχομένως γιατί απολαμβάνουν την αίσθηση δύναμης που τα συνοδεύει και δεν δυσκολεύονται καθόλου να πάρουν σκληρές αποφάσεις.

Οι δολοφονίες παιδιών είναι πιο συνηθισμένες από όσο θα μπορούσαμε, και θα θέλαμε, να φανταστούμε. Μάλιστα σε ηλικίες κάτω του ενός έτους τα ποσοστά τους ισούνται με τα ποσοστά δολοφονίας ενηλίκων. Και σε πολλές περιπτώσεις, δράστες είναι οι γονείς.

«Το ξέρω αυτό το βλέμμα! Ούτε η Μήδεια το φτάνει! Ποιο μυθιστόρημα να σε χωρέσει πια, ποιο θρίλερ», γράφει σε ανάρτησή της η Χριστίνα Μπογιατζή – Η Τζωρτζίνα τα είχε πει όλα με τις ζωγραφιές της – Είχε κάνει δύο ζωγραφιές, στη μία είχε ζωγραφίσει μία καρδιά και στην άλλη ένα παιδί να κάνει κούνια – Η παιδοψυχολόγος ανέλυσε τα τρομακτικά ευρήματα που προκύπτουν.

Αν και φοβισμένη, η 9χρονη Τζωρτζίνα κραύγασε για βοήθεια αναφορικά με τα όσα φρικτά ζούσε μέσα στους τοίχους του σπιτιού της.