Για τους ανθρώπους που πενθούν ή που φροντίζουν έναν αγαπημένο με χρόνια ασθένεια τα Χριστούγεννα είναι μια ακόμα πιο δύσκολη περίοδος μέσα στη χρονιά. Στην Emma Heming Willis, συγκεκριμένα, φέρνει στο μυαλό όμορφες αναμνήσεις από την εποχή που ο σύζυγός της, Bruce, γέμιζε το σπίτι με χαρά. Σήμερα όμως μιλάει για τον «πόνο» αυτών των ημερών, μετά τη διάγνωση του 70χρονου ηθοποιού με άνοια.
Σε ένα νέο άρθρο που δημοσίευσε στην ιστοσελίδα της η 49χρονη ηθοποιός, μοντέλο και πλέον ακτιβίστρια υπέρ των φροντιστών γράφει για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει στις γιορτές, οι οποίες πλέον έχουν αλλάξει και έρχονται με ένα μείγμα από χαρούμενες αναμνήσεις και συναισθήματα πένθους.
«Για μένα, κουβαλούν αναμνήσεις, με τον Bruce να είναι στο επίκεντρο όλων. Αγαπούσε αυτή την εποχή – την ενέργεια, τον χρόνο με την οικογένειά του, τις παραδόσεις. Ήταν αυτός που έφτιαχνε τηγανίτες, που έβγαινε με τα παιδιά έξω στο χιόνι, η σταθερή παρουσία στο σπίτι σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Υπήρχε ασφάλεια στη ρουτίνα του να ξέρεις πώς ακριβώς θα εξελιχθεί η ημέρα».
«Αγαπούσε αυτή την εποχή – την ενέργεια, τον χρόνο με την οικογένειά του, τις παραδόσεις. Ήταν αυτός που έφτιαχνε τηγανίτες, που έβγαινε με τα παιδιά έξω στο χιόνι, η σταθερή παρουσία στο σπίτι σε όλη τη διάρκεια της ημέρας».
Μετά τη διάγνωση, έχει δημιουργηθεί «μια απόσταση ανάμεσα στο τότε και το τώρα, που προκαλεί πόνο».
Μάλιστα η νέα κατάσταση την έχει επηρεάσει και με «αναπάντεχους τρόπους»: «Το πένθος μπορεί να έρθει ενώ βγάζουμε τα στολίδια από την αποθήκη, ενώ τυλίγουμε δώρα… μέσα σε ένα δωμάτιο γεμάτο με κόσμο ή εκείνη την ήρεμη στιγμή που όλοι έχουν πάει για ύπνο. Πιάνω τον εαυτό μου να θυμώνω με τον Bruce ενώ παλεύω με τα γιορτινά φώτα ή κάνω πράγματα που έκανε εκείνος. Δεν τα έχω βάλει μαζί του… αλλά μου λείπει το πώς αναλάμβανε τα πάντα στις γιορτές».
Αλλά οι μικρές απολαύσεις δεν απουσιάζουν ούτε από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μας: «Θα βάλουμε μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Θα γελάσουμε και θα αγκαλιαστούμε. Και σχεδόν σίγουρα θα κλάψουμε για να μπορούμε να πενθήσουμε και να κάνουμε χώρο και στη χαρά».
«Θα βάλουμε μια χριστουγεννιάτικη ταινία. Θα γελάσουμε και θα αγκαλιαστούμε. Και σχεδόν σίγουρα θα κλάψουμε για να μπορούμε να πενθήσουμε και να κάνουμε χώρο και στη χαρά».
Πρόσφατα είχε ερωτηθεί αν έχει προετοιμάσει τις κόρες της, τη 13χρονη Mabel και την 11χρονη Evelyn, για τον θάνατο του πατέρα τους. Να σημειωθεί εδώ ότι η μετωποκροταφική άνοια είναι ανίατη και οι διαθέσιμες θεραπείες μπορούν μόνο να καθυστερήσουν την εξέλιξή της. Τότε, είχε απαντήσει ότι «δεν είμαστε ακόμα εκεί. Τα κορίτσια είναι ενημερωμένα για τη μετωποκροταφική άνοια. Αν με ρωτήσουν θα τους απαντήσω, αλλά πιστεύω ότι εστιάζουμε στο σήμερα, αυτό αφορούν κυρίως και οι ερωτήσεις τους. Αλλά αν ρωτήσουν, θα είμαι πάντα ειλικρινής».
Παραδέχτηκε φυσικά ότι ανησυχεί για ό,τι θα ακολουθήσει. «Εκεί βρίσκεται το άγχος, έτσι δεν είναι; Πότε θα έρθει το επόμενο χτύπημα; Αλλά ξέρω πως όταν και αν έρθει, θα είμαστε προετοιμασμένοι».
Παρ’ όλα αυτά, οποιαδήποτε προετοιμασία «δεν κάνει λιγότερο επώδυνη ή δύσκολη τη διαδρομή» με την ασθένεια του συζύγου της. Για την ώρα, τουλάχιστον, «είμαστε σταθερά».
