Δύο χρόνια μετά τη διάγνωσή του, τον Αύγουστο του 2023, με ορθοκολικό καρκίνο, ο ηθοποιός James Van Der Beek συνειδητοποιεί ότι η ζωή του δεν θα είναι ποτέ η ίδια. «Συνεχίζω αυτό το ταξίδι» είπε σε συνέντευξή του ο 48χρονος σταρ του «Dawson’s Creek». «Είναι μια διαδικασία που πιθανότατα θα συνεχιστεί για όλη την υπόλοιπη ζωή μου».
Η ζωή του με τον καρκίνο είναι σαν «μια εργασία πλήρους απασχόλησης», όπως είπε, για να προσθέσει ότι έχει κάνει πολλές αλλαγές στη διατροφή και την άσκησή του ώστε να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερη ευεξία. Η προτεραιότητά του αυτή τη στιγμή είναι να βρει την ομορφιά του να ζεις «με πιο αργούς ρυθμούς, δίνοντας προτεραιότητα στην ξεκούραση, επιτρέποντας αυτή να είναι η δουλειά μου».
Ο ηθοποιός τόνισε επίσης πόσο σημαντικά είναι τα τσεκάπ: ο ίδιος έκανε εξετάσεις για πρώτη φορά στα 46 του χρόνια, χωρίς να γνωρίζει ότι η οδηγία προβλέπει πλέον να τις αρχίζεις νωρίτερα, στα 45 σου. «Νόμιζα ότι ήμουν ένα βήμα μπροστά», είπε. «Έτρωγα όσο πιο καλά μπορούσα. Ήμουν υγιής. Το καρδιαγγειακό μου ήταν σε εκπληκτική κατάσταση. Στο μυαλό μου, δεν υπήρχε κανένας λόγος για τον οποίο θα μπορούσα να πάρω μια θετική διάγνωση».
«Έτρωγα όσο πιο καλά μπορούσα. Ήμουν υγιής. Το καρδιαγγειακό μου ήταν σε εκπληκτική κατάσταση. Στο μυαλό μου, δεν υπήρχε κανένας λόγος για τον οποίο θα μπορούσα να πάρω μια θετική διάγνωση».
Σιγά σιγά ωστόσο έχει αρχίσει να υποδέχεται ξανά ένα είδος κανονικότητας στη ζωή του, συμμετέχοντας στη σειρά «Elle», πρίκουελ του «Legally Blonde»: «Το σπουδαιότερο όταν δουλεύεις είναι ότι μεταξύ του “action” και του “cut”, o καρκίνος παύει να υπάρχει. Ήταν διασκεδαστική εμπειρία, με φοβερό καστ, φοβερή παραγωγή, όλοι εκεί είναι πραγματικά ταλαντούχοι».
Στο σπίτι, έχει να αντιμετωπίσει και τις προκλήσεις της ανατροφής των παιδιών του, Olivia, 14 ετών, Joshua, 13 ετών, Annabel, 11 ετών, Emilia, 9 ετών, Gwendolyn, 7 ετών, Jeremiah, 3 ετών, που έχει αποκτήσει με τη σύζυγό του, Kimberly Van Der Beek.
«Ήρθα αντιμέτωπος με τον θάνατο» έχει πει σε μια παλαιότερη ανάρτησή του. «Όταν απουσίαζα για θεραπείες, δεν μπορούσα να βοηθήσω ως σύζυγος τη γυναίκα μου. Δεν μπορούσα να είμαι ο πατέρας που παίρνει τα παιδιά του και τα βάζει για ύπνο και είναι εκεί γι’ αυτά. Δεν μπορούσα να παρέχω γιατί δεν εργαζόμουν». Βρήκε τη δύναμη, μεταξύ άλλων, στον διαλογισμό: «Εκεί ήρθε η απάντηση: και μόνο που υπάρχω, αξίζω την αγάπη του Θεού. Και αν αξίζω την αγάπη του Θεού, τότε δεν έχω τη δική μου αξία; Το ίδιο ισχύει και για εσάς».
