Ο πρίγκιπας William γίνεται η φωνή μιας νέας φιλανθρωπικής κίνησης στη Βρετανία.
Ο πρίγκιπας της Ουαλίας, μίλησε με ειλικρίνεια για τη θλίψη σε μια δήλωση που μοιράστηκε για να ανακοινώσει τη συγχώνευση δύο φιλανθρωπικών οργανώσεων για το πένθος της Child Bereavement U.K. και της Winston’s Wish.
«Το πένθος είναι ο χειρότερος πόνος που θα υποστεί ποτέ ένα παιδί ή ένας γονιός, και ενώ δεν μπορούμε να αποτρέψουμε αυτές τις απώλειες, μπορούμε να διασφαλίσουμε ότι παρέχεται κάθε δυνατό είδος εξειδικευμένης υποστήριξης και φροντίδας για να βοηθήσουμε στην ανοικοδόμηση των ζωών όσων έχουν πληγεί», ανέφερε ο πρίγκιπας στη δήλωσή του. «Στα 16 χρόνια που είμαι προστάτης του Child Bereavement U.K., έχω δει τον αντίκτυπο του έργου τους που αλλάζει τη ζωή και πώς η υποστήριξη, η φροντίδα και η συμπόνια που παρέχεται προστατεύει τη μακροπρόθεσμη υγεία και ευημερία όσων ζουν με την απώλεια».
«Έχω επίσης δει την αυξανόμενη ανάγκη για υποστήριξη αυτού του είδους, και λόγω αυτής της αυξανόμενης ζήτησης είμαι ευτυχής που το Child Bereavement U.K. και το Winston’s Wish ενώνουν τις δυνάμεις τους για να επεκτείνουν τον αντίκτυπό τους», συνέχισε.
Prince William Opens Up About ‘the Worst Pain Any Child or Parent Will Ever Endure’ in New Statement https://t.co/ID7yTSrgA7
— People (@people) May 14, 2025
«Αναγνώρισαν ότι μαζί μπορούν να κάνουν πολύ περισσότερα και τους συγχαίρω που έκαναν αυτό το τολμηρό βήμα για να προσεγγίσουν περισσότερους ανθρώπους και να βοηθήσουν στη μείωση των δυσκολιών που μπορεί να προκαλέσει η ανεπίλυτη θλίψη».
Στη βραδιά συνομίλησε με τους παρευρισκόμενους και πέρα από το σοβαρό θέμα της εκδήλωσης, αστειεύτηκε και με τους συνδαιτημόνες του.
Mary Berry, Ambassador, and Prince William, Patron, Child Bereavement UK sharing a joke at last night’s dinner hosted by Prince William at Windsor Castle celebrating the charity’s 25th anniversary. pic.twitter.com/F5FvNq5TVF
— jen (@JenCarsonTaylor) May 14, 2025
Ο πρίγκιπας William έχασε τη μητέρα του, πριγκίπισσα Diana, σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα στις 31 Αυγούστου 1997. Ήταν τότε μόλις 15 ετών και ο αδελφός του, πρίγκιπας Χάρι, ήταν 12 ετών.
Είναι υποστηρικτής του Child Bereavement U.K. από το 2009 και θα παραμείνει και μετά τη συγχώνευση. Ο οργανισμός ιδρύθηκε εν μέρει από μια στενή φίλη της πριγκίπισσας Diana, την Julia Samuel, η οποία εξήρε τη συνεχή αφοσίωση του Willam στη φιλανθρωπική οργάνωση.
«Έχει βαθιά ενσυναίσθηση – αυτό πραγματικά βγαίνει προς τα έξω – και γι’ αυτό οι άνθρωποι αισθάνονται καλύτερα που τον γνωρίζουν», δήλωσε για τον πατέρα τριών παιδιών και διάδοχο του θρόνου. «Έχει τη γνησιότητα που είχε η Diana. Μπορούν να το δουν στο πρόσωπό του και να το ακούσουν στη φωνή του. Είναι ζεστός και πολύ άμεσος, όπως ακριβώς ήταν και εκείνη».
Ο πρίγκιπας της Ουαλίας έχει μιλήσει και παλαιότερα για το πώς η αείμνηστη μητέρα του τον ενέπνευσε να προσφέρει σε όσους έχουν ανάγκη.
Τον Οκτώβριο του 2024, κυκλοφόρησε ένα ντοκιμαντέρ δύο τμημάτων, με τίτλο Prince William: We Can End Homelessness, το οποίο παρακολουθούσε τον πρίγκιπα της Ουαλίας κατά το πρώτο έτος της πρωτοβουλίας του Homewards, ένα πενταετές πρόγραμμα που ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του 2023 με αποστολή να καταστήσει την αστεγία «σπάνια, σύντομη και μη επαναλαμβανόμενη».
Στο ντοκιμαντέρ, θυμήθηκε πως η πριγκίπισσα Diana πήγε τον ίδιο και τον πρίγκιπα Harry στο The Passage, το οποίο εργάζεται για να τερματίσει την αστεγία και να βοηθήσει όσους έχουν ανάγκη, όταν ήταν μικρά αγόρια.
«Πρέπει να ήμουν περίπου 11 ετών, νομίζω μάλλον τότε. Ίσως 10», μοιράστηκε. «Δεν είχα πάει ποτέ πριν σε κάτι τέτοιο. Και ήμουν λίγο ανήσυχος ως προς το τι να περιμένω. Η μητέρα μου έκανε το συνηθισμένο της κομμάτι – όλοι ένιωθαν άνετοι, χαλαροί και γελούσαν όταν βρίσκονταν γύρω της. Θυμάμαι τότε να σκέφτομαι κάπως έτσι: “Λοιπόν, αν όλοι δεν έχουν σπίτι, θα είναι όλοι πολύ λυπημένοι”. Αλλά ήταν απίστευτο το πόσο χαρούμενο ήταν το περιβάλλον. Θυμάμαι ότι είχα κάποιες καλές συζητήσεις απλά παίζοντας σκάκι και κουβεντιάζοντας, και τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι εκεί έξω που δεν έχουν την ίδια ζωή με μένα. Όταν είσαι αρκετά μικρός, δεν το ξέρεις- νομίζεις ότι η ζωή είναι αυτό που βλέπεις μπροστά σου. Δεν σκέφτεσαι να κοιτάξεις δίπλα σου ή πιο μακριά. Και έτσι όταν συναντάς ανθρώπους, όπως εγώ τότε, σου βάζουν μια διαφορετική οπτική στο μυαλό και λένε, όπως, “Έμεινα στον δρόμο εχθές”. Και είσαι σκέφτεσαι: “Ουάου”, Το θυμάμαι αυτό να συμβαίνει».
