Είναι άνθρωποι που χαρίζουν απλόχερα το χρόνο, τις αντοχές και τα αποθέματα αγάπης που έχουν, στους άλλους. Συναντήσαμε μερικούς από αυτούς τους εθελοντές της διπλανής ή και λίγο πιο μακρινής πόρτας και συνομιλήσαμε για το Marie Claire Δεκεμβρίου.

Aπό τις Εβίτα Τσιλοχρήστου, Μία Κόλλια
Φωτογράφος: William Faithful

Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος, ιδρυτής της Κοινωνικής Κουζίνας «Ο Αλλος Ανθρωπος»

Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος εδώ και 12 χρόνια, όταν άναψε το πρώτο τσουκάλι για τους ανθρώπους που έψαχναν φαγητό στα σκουπίδια, δεν έχει σταματήσει να μαγειρεύει ενώπιον όλων, για να σπάσει την ντροπή και την ενοχή που συνοδεύουν την ανέχεια και την πείνα και να μαζεύει τρόφιμα για άπορες οικογένειες. «Μετά από τόσα χρόνια η Κοινωνική Κουζίνα παραμένει ως είχε. Η μόνη διαφορά είναι ότι έχουν δημιουργηθεί κι άλλες σε όλη την Ελλάδα. Franchise αλληλεγγύης δηλαδή! Δίνω σε ανθρώπους απ’ όλη τη χώρα τα εργαλεία που χρειάζονται, από κατσαρόλες μέχρι ό,τι άλλο είναι αναγκαίο, και την τεχνογνωσία για να μπορούν να λειτουργήσουν όπως εμείς». Η δική του κουζίνα που εδρεύει πια στη Μεγάλου Αλεξάνδρου 109 στον Κεραμεικό απασχολεί και ανέργους ενώ στηρίζεται από την ιδιωτική πρωτοβουλία – και η παραμικρή βοήθεια είναι πολύτιμη. Καθημερινά, επτά ημέρες την εβδομάδα, από τις 9 έως τις 7 το πρωί ξεκινά να προσφέρει πρωινό (καφέ, τσάι και φαγητό) και συνεχίζει με το φαγητό. «Τώρα πια δίνουμε τρόφιμα σε 450 οικογένειες -σε 10 οικογένειες τα τρόφιμα όλου του μήνα- και μαγειρεύουμε 300 μερίδες φαγητό την ημέρα». Ο Κωνσταντίνος εξακολουθεί να στηρίζεται μόνο από ιδιώτες: «Το κράτος είναι μόνο λόγια». Το ενοίκιό του είναι 830 ευρώ το μήνα, ενώ αυτή τη στιγμή έχει απλήρωτο το ηλεκτρικό από το καλοκαίρι που ξεπερνά τις 4.000 ευρώ. «Ασφαλώς και έχω κουραστεί, όμως παίρνω κουράγιο από τον κόσμο, αλλά πάνω απ’ όλα παίρνω δύναμη από τα παιδιά. Με φωνάζουν να μιλήσω στα σχολεία και όταν τελειώνω, τρέχουν πάνω μου και με αγκαλιάζουν. Αυτή η αγκαλιά δεν συγκρίνεται με τίποτα».

Σοφία Κατού, εθελόντρια στο ΠΙΚΠΑ Βούλας, καθηγήτρια Αγγλικών

Η Σοφία Κατού είναι εθελόντρια στο ΠΙΚΠΑ Βούλας εδώ και 13 χρόνια ανελλιπώς. Ξεκίνησε τυχαία και δεν σταμάτησε ποτέ.
«Ο γιος μου στην Δ’ Δημοτικού έγινε φίλος με ένα παιδί από το ορφανοτροφείο. Αφού πήρα την έγκριση από εκεί, τον παίρναμε συχνά στο σπίτι για να περνούν χρόνο μαζί. Οταν τον γύριζα πίσω, με έβλεπαν τα άλλα παιδιά και ήθελαν και εκείνα να μένω λίγο μαζί τους να παίζουμε. Ετσι, από τότε ασχολούμαι με αυτά τα παιδιά, μία με δύο φορές την εβδομάδα. Είναι διαφορετικών ηλικιών και διαφορετικών προβλημάτων. Πηγαίνουμε σινεμά, σε μουσεία, για σουβλάκια στη Γλυφάδα, θέατρο, μπορεί να πάμε και στην εκκλησία ή και να μαγειρέψουμε – ανάλογα με το τι δύνανται πρακτικά να κάνουν και την ηλικία τους. Οσα έχουν πολύ βαριές παθήσεις, αλλά μπορούν τουλάχιστον να δουν τον ήλιο τα βγάζουμε μια βόλτα μέσα στο ίδρυμα με το καροτσάκι». Εκεί φιλοξενούνται παιδιά που έχουν εγκαταλειφθεί από τους γονείς του, παιδιά κυρίως με προβλήματα εγκεφαλικά, κινησιολογικά κ.ά. «Η ουσία για όλα τα παιδιά με πρόβλημα είναι ότι διψούν να βρεθούν με τον “κανονικό” κόσμο, διψούν για επικοινωνία, θέλουν να νιώσουν φυσιολογικά. Με δυο λόγια, διψούν να ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο. Ακόμα και παιδιά με πολύ βαριές περιπτώσεις, που δεν επικοινωνούν καθόλου με το περιβάλλον, μπορεί να χαμογελάσουν αμυδρά όταν τους προσφέρεις κάτι. Λυγίζω όταν με ρωτούν πώς θα ήταν άραγε η ζωή τους αν δεν τα είχε παρατήσει η γυναίκα που τα γέννησε – δεν ξέρουν καν τι σημαίνει “μητέρα” και δεν χρησιμοποιούν τη λέξη! Λυγίζω, επίσης, με την αντίδραση των άλλων όταν υιοθετείται ένα παιδί. Τα περισσότερα χαίρονται που το βλέπουν να φεύγει και να πηγαίνει σε μια οικογένεια, όμως εκείνα με τις βαριές αναπηρίες, που είναι εκεί πάρα πολλά χρόνια και δεν τα υιοθετεί κανείς, μας ρωτούν “Γιατί όχι εμένα;”. Πρέπει, όμως, να μάθεις να αντέχεις και να μην αντιδράς με υπερβολή. Αντέχεις, όμως, γιατί η αγάπη και η ανταπόδοση που παίρνεις από αυτά τα παιδιά δεν συγκρίνονται με τίποτα».
Χρυσαφένια Δεμέτη, εθελόντρια «Διαβάζω για τους άλλους», εργαζόμενη στην Ειδική Εκπαίδευση

Η Χρυσαφένια Δεμέτη δεν είναι καινούρια όσον αφορά τον εθελοντισμό και την προφορά, καθώς ό,τι έχει σπουδάσει αλλά και η επίσημη εργασία της σχετίζονται με την αρωγή στο συνάνθρωπο. Φοίτηση στη Σχολή Βρεφονηπιοκόμων, πέρασμα από τη Νοσηλευτική (που δεν ολοκλήρωσε) και σπουδές στην Εργοθεραπεία είναι όσα έχει κάνει, ενώ δουλεύει ως αναπληρώτρια του υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων στην Ειδική Εκπαίδευση. Μια ζωή, λοιπόν, ταμένη στον άνθρωπο. Η Χρυσαφένια είναι εθελόντρια, παρότι βαθιά μέσα της θα ήθελε να μη χρειάζεται ο εθελοντισμός. Πιστεύει ότι τα αγαθά που προέρχονται από αυτόν θα έπρεπε να τα παρέχουν οι δομές του κράτους. Υποστηρίζει ότι μια βλάβη μετατρέπεται σε αναπηρία όταν η κοινωνία δεν έχει ισότιμες παροχές για τους πολίτες της. «Ενα σοβαρό κράτος πρόνοιας προλαβαίνει περιστατικά ανθρώπων που χειροτερεύουν από την εγκατάλειψη. Και το λέω διότι έχω ασχοληθεί πολλές φορές με διαφορετικές ευάλωτες ομάδες. Οσο γι’ αυτό που κάνω τώρα με τους τυφλούς, με ενθουσιάζει πραγματικά. Ξεκίνησα να διαβάζω σε ανθρώπους τρίτης ηλικίας με προβλήματα περιορισμένης ή και ανύπαρκτης όρασης συμμετέχοντας σε εκδηλώσεις γι’ αυτούς. Επεσα τυχαία πάνω στον ιστότοπο και μου άρεσε πολύ η ιδέα των μαγνητοφωνήσεων για τυφλούς. Δυστυχώς, επί COVID είχαν παγώσει όλα, αλλά τώρα δειλά-δειλά ο οργανισμός ξεκινά τις διαδικασίες. Κάναμε δοκιμαστικά ηχογραφήσεων μέσω Zoom για να περάσουμε το πρώτο τεστ από ένα συμβούλιο που έχει και τυφλούς ως μέλη του. Αν περάσεις αυτό το στάδιο, μετά ακολουθεί ειδική εκπαίδευση ανάγνωσης διαφορετικών τύπων κειμένων. Δεν περίμενα ότι τα πιο δύσκολα θα ήταν τα λογοτεχνικά κείμενα και όχι τα τεχνικά όπως τα πανεπιστημιακά – στα λογοτεχνικά είναι ασαφή τα όρια χρωματισμού της φωνής! Ακόμα και τα παιδικά ή τα παραμύθια, όπου πρέπει να κάνεις χαριτωμένες φωνές, προκύπτει να είναι πιο βατά! Είναι λίγο σαν υποκριτική όλο αυτό».

Γρίτζαλη Δαμασκηνή, εθελόντρια Συλλόγου «Η Αγκαλιά», ιδιωτική υπάλληλος

Ο Σύλλογος «Η Αγκαλιά», ένα φιλανθρωπικό σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, στηρίζει από το 1998 κάθε μητέρα σε ανάγκη (οικονομική ή και κοινωνική) παρέχοντας βοήθεια τόσο σε εκείνη και στο παιδί κατά τη διάρκεια της κύησής του (αγέννητο παιδί) όσο και μετά τη γέννησή του, ενισχύοντάς το ηθικά, ψυχολογικά, συμβουλευτικά, εκπαιδευτικά, θεραπευτικά και υλικά, μέχρι την ηλικία των 14 ετών. Η Δαμασκηνή Γρίτζαλη είναι εθελόντρια στο σύλλογο εδώ και δύο χρόνια, παρότι ασχολείται με τον εθελοντισμό όσο θυμάται τον εαυτό της. «Mία φορά εθελοντής, για πάντα εθελοντής», τονίζει η ίδια. Εχει περάσει από τον Ερυθρό Σταυρό, το Νοσοκομείο Παίδων, έχει συνδράμει κακοποιημένα παιδιά και πολλά άλλα. «Στο Σύλλογο “Αγκαλιά” προσφέρουμε δημιουργική απασχόληση σε παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών. Είναι παιδιά από 3 χρόνων έως και Γυμνάσιο ή Λύκειο, οπότε όσα επιλέγουμε να κάνουμε προσαρμόζονται ανάλογα με την ηλικία – κατασκευές, παιχνίδια, μουσικοκινητικά, μαγειρική. Εγώ είμαι εκεί κάθε Σάββατο». Ο λόγος για τον οποίο ασχολείται με τα παιδιά δεν σχετίζεται με το ότι δεν έχει η ίδια. Ολη της τη ζωή ήθελε να προσφέρει, να δίνει αγάπη, να απαλύνει τον πόνο. «Παίρνω αγάπη όταν τη δίνω. Ειδικά με τα παιδιά, η ανταπόδοση είναι άμεση. Γινόμαστε και εμείς παιδιά με τα παιδιά. Με γεμίζει τόσο πολύ το να μπορώ να αποτελώ ασπίδα για οποιονδήποτε έχει ανάγκη, που δεν νομίζω πως θα σταματήσω ποτέ να βοηθώ όπου μπορώ. Οταν δίνεις, εσύ βγαίνεις κερδισμένος. Ακόμη και σε πολύ δύσκολες περιπτώσεις, δεν συμπεριφέρομαι ποτέ με οίκτο, δεν πηγαίνω κοντά στους άλλους από λύπηση. Η βοήθεια είναι μια τελείως διαφορετική υπόθεση και απαιτεί άλλη προσέγγιση. Εχω παρακολουθήσει ακόμη και σεμινάρια για τη σωστή διαχείριση του πόνου του άλλου, αλλά και του δικού σου ώστε να μπορείς να αντεπεξέρχεσαι όπως πρέπει».

Αλίκη Τσερκέζογλου, εθελόντρια, γυναικολόγος ογκολόγος, επιστημονική υπεύθυνος και διευθύντρια της Μονάδας Ανακουφιστικής Φροντίδας «Γαλιλαία»

William Faithfull
«Οποιος κάνει εθελοντισμό συνειδητοποιεί ότι περισσότερα παίρνει παρά δίνει»
Εδώ και 13 χρόνια η Αλίκη Τσερκέζογλου βρίσκεται εθελοντικά στο τιμόνι της διεύθυνσης της «Γαλιλαίας», της πρώτης μονάδας στην Ελλάδα που παρέχει, στο πλαίσιο μιας διεπιστημονικής προσέγγισης, ολοκληρωμένη ανακουφιστική φροντίδα σε καρκινοπαθείς και ασθενείς που πάσχουν από τη νόσο του κινητικού νευρώνα. O ξενώνας στα Σπάτα φιλοξενεί ασθενείς απ’ όλο το λεκανοπέδιο της Αττικής. Για την Αλίκη Τσερκέζογλου, όποιος κάνει εθελοντισμό συνειδητοποιεί ότι περισσότερα παίρνει παρά δίνει: «Η δύναμη που δίνεις στους ανθρώπους αλλά και στην οικογένειά τους για να περάσουν αυτή την πολύ μεγάλη δοκιμασία σε κάνει να δεις την καθημερινή ζωή με άλλο μάτι. Είναι πολλά τα δώρα που μπορεί να πάρει κανείς από έναν τέτοιο χώρο και δημιουργούνται αληθινές σχέσεις, διαδικασία που τη σκέφτεσαι και νιώθεις μόνο ευγνωμοσύνη».Η «Γαλιλαία» στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεές και υπήρξε όραμα του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, Νικόλαου, που υποστηρίζει ότι «οι πολλοί όταν δίνουν από λίγο μπορούν να μαζέψουν πολλά» και που δεν διστάζει να αναζητά στο διάλογο πίστης και επιστήμης το κοινό καλό από την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών. Στη «Γαλιλαία» οι πάσχοντες και οι συγγενείς τους βρίσκουν την ασφάλεια ενός νοσοκομείου, την άνεση ενός σπιτιού και κυρίως τη θαλπωρή μιας μεγάλης οικογένειας. Σαράντα πέντε γιατροί, νοσηλευτές, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, φυσιοθεραπευτές, ιερείς και πάνω από 150 εκπαιδευμένοι εθελοντέςβρίσκονται όλο το 24ωρο στο πλευρό των ασθενών και των οικείων τους στο δύσκολο ταξίδι της νόσου: από τη διάγνωση μέχρι την ύφεση ή την υποτροπή και το τελικό στάδιο. «Οταν φτάνουν σε εμάς οι ασθενείς μπορεί να έχουν εξαντληθεί οικονομικά από τις πολλαπλές θεραπείες, ενώ υπάρχει πολύ μεγάλο φορτίο για την οικογένεια. Ολο αυτό δεν αφορά μόνο εκείνον που “φεύγει”, αλλά και αυτούς που μένουν πίσω. Επομένως, είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεται κάποιος κοντά τους. Υπάρχει μάλιστα στη συνέχεια και εποπτεία από ψυχολόγο για κάθε μέλος της διεπιστημονικής ομάδας που το υφίσταται όλο αυτό». Εθελοντής στη Μ.Α.Φ. «Γαλιλαία» μπορεί να γίνει κανείς κάνοντας απλώς μια αίτηση και συμπληρώνοντας κάποιες ώρες εκπαίδευσης.

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below