Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Scrimp, ενα εβδομαδιαίο διαδικτυακό ημερολόγιο το οποίο προβάλλει ιστορίες της πραγματικής ζωής από ανώνυμους αναγνώστες . Αυτή τη φορά διαβάζουμε την ιστορία μιας 23χρονης που ζει με τους γονείς της και κάνει το καλύτερο που μπορεί για να μαζέψει κάποια χρήματα.
Δουλειά: Υπεύθυνη παραγωγής σε μια start up δισκογραφική εταιρεία
Ηλικία: 23
Τοποθεσία: Λος Άντζελες
Μηνιαίο Εισόδημα: 2,600 Δολάρια
Ενοίκιο: 0 Δολάρια
Αυτή την εποχή ζω σε ένα σπίτι στο Fernando Valley, στο σπίτι των γονιών μου. Τα χρήματα που μαζεύω σκοπεύω να τα διαθέσω στην μετακόμιση σου. Όταν βρω το δικό μου σπίτι, σχεδιάζω να ξοδεύω το πολύ πολύ 1200-1,300 δολάρια στο νοίκι.
Οι στόχοι
Ο Μακροπρόθεσμος στόχος μου είναι να μετακομίσω στο δικό μου διαμέρισμα, χωρίς να φοβάμαι για το πώς θα πληρώσω το ενοίκιο μου. Είμαι υπερβολικά τυχερή και για το γεγονός ότι βρήκα δουλειά αμέσως μετά το κολλέγιο και για το ότι ζω με τους γονείς μου, δύο παράγοντες που θα με βοηθήσουν να γίνω πλήρως οικονομικά ανεξάρτητη στο άμεσο μέλλον. Αν καταφέρω και συνεχίζω να μαζεύω έτσι τα χρήματα μου, θα φτάσω στο στόχο μου πολύ πιο γρήγορα από όσο υπολόγιζα. Στην πραγματικότητα θα είμαι έτοιμη να μετακομίσω γύρω στον Αύγουστο του 2018, ένα χρόνο μετά την επιστροφή μου στο πατρικό μου σπίτι. Νομίζω πως πάντα είχα ένα άγχος για τα χρήματα. Μήπως αυτή η σχέση μου με τα λεφτά είναι κομμάτι της γυναικείας μου φύσης; Τα χρήματα έβρισκαν πάντα τον τρόπο να με σοκάρουν. Πάντως είμαι φανατική καταναλώτρια των εκπτώσεων, έτσι οι αριθμοί με πολλά μηδενικά δεν με έλκουν μιας και τρέμω την ιδέα του χρέους.
Τα εργαλεία μου
Το μόνο που χρειάζομαι είναι ένα banking app. Οι γονείς μου με δίδαξαν από μικρή πως ό,τι δεν μπορείς να το πληρώσεις πρέπει δουλέψεις για να το αγοράσεις. Νομίζω ότι ακούγομαι σαν ανώμαλη όταν λέω ότι δεν μπορώ να αφήσω κανέναν λογαριασμό απλήρωτο, ή ότι δεν μπορώ να αγοράσω κάτι που θα έθετε σε κίνδυνο την ικανότητα μου να το αποπληρώσω.
Πάντα κοιτάζω αν έχω ξεχάσει να πληρώσω κάτι και φυσικά το κομπιουτεράκι στο κινητό μου είναι η αγαπημένη μου εφαρμογή.
Δευτέρα με Παρασκευή, ξεκινάω με το πρωινό μου, το οποίο περιλαμβάνει έναν καφέ. Ξεκίνησα να τον φτιάχνω στο σπίτι, λιγότερη ζάχαρη, μικρότερη σπατάλη μεγαλύτερο boost,μιας και ο καφές της μαμάς μου σε κάνει τούρμπο, έπειτα φτιάχνω ένα εύκολο πρωινό με βρώμη.
Το απόγευμα Ποτέ δεν ξεκουράζομαι κατά τη διάρκεια της ημέρας, η δουλειά μου είναι απαιτητική. Εργάζομαι σε μια startup δισκογραφική και είμαι η μόνη εργαζόμενη, πέραν του ιδιοκτήτη. Είμαι το παιδί για όλες τις δουλειές. Σε αυτή τη δουλειά τρως όταν τρώει ο καλλιτέχνης.
Τις μέρες που είμαι στο στούντιο, τρώω κατά τη διάρκεια της δουλειάς χωρίς να ξέρω καν τι ώρα είναι. ;Άλλες φορές απλά τρέχω σε ραντεβού από τη μια άκρη της πόλης στην άλλη για να παραστώ σε επανωτά meeting.
Τα καύσιμα συνεχώς ακριβαίνουν, χρειάζομαι πάνω από 50 δολάρια. H κίνηση στο Λος Άντζελες είναι κάτι αναπόφευκτο, αλλά με τις δικές μου ακατάλληλες ώρες εργασίας, καταφέρνω και δεν κολλάω στην κυκλοφορική συμφόρηση για πάνω από μισή ώρα και η δουλειά μου καλύπτει όλα τα έξοδα μετακίνησης που αφορούν σε επαγγελματικά meeting. Όσο ήμουν στο πανεπιστήμιο κινούμουν στην πόλη με Uber ή με τα λεωφορεία και έδινα 100 δολάρια τον μήνα. Το Λος Άντζελες είναι μεγάλο, οπότε πρέπει να βρεις τρόπο να πάρεις αυτοκίνητο, διαφορετικά δεν μπορείς να επιβιώσεις. Το παρκάρισμα είναι μια άλλη πικρή ιστορία αφού για να βρεις δωρεάν πάρκινγκ πρέπει να ψάξεις πολύ και η θέση που θα βρεις θα είναι πολύ μακριά από το ραντεβού σου. Έτσι σπαταλάω τουλάχιστον 20 δολάρια σε έξοδα πάρκινγκ.
Τα βράδια
Εκτός από τις άστατες ώρες που συνηθίζω να τρώω λόγω δουλειάς, ένα ακόμα γεγονός που αφορά στη σίτιση μου είναι το δεύτερο ταλέντο του αφεντικού μου, είναι φανταστικός στη μαγειρική. Πολλές φορές φέρνω φρέσκα λαχανικά από τον κήπο των γονιών μου και εκείνος φτιάχνει απίθανα γεύματα.
Κάθε βράδυ τρώω σπίτι. Επειδή όμως θέλω να έχω κοινωνική ζωή όταν αποφασίσω να φάω με τους φίλους μου έξω, πηγαίνω για σούσι που το λατρεύω. Αυτή η έξοδος μου κοστίζει περίπου 30 δολάρια.
Λατρεύω τις συναυλίες και δουλεύω στη μουσική βιομηχανία, επειδή συνήθως θέλω να πάω σε όλα, βάζω προτεραιότητες και ποτέ δεν αγοράζω πανάκριβα εισιτήρια, το μπάτζετ ανεβαίνει όταν αγοράζω μπύρα και σνακς.
Σαββατοκύριακο
Σάββατο πρωί, τα τεμπέλικα πρωινά μου ξεκινούν στις δέκα περίπου σε κάποιο γειτονικό καφέ. Έπειτα γυρνάω σπίτι και κάνω ένα μπάνιο. Τα Σάββατα είναι οι μέρες που αφιερώνω στον εαυτό μου κάνοντας μάσκες ομορφιάς και τέτοια.
Τα απογεύματα φτιάχνω τα νύχια μου και φροντίζω το κόστος τους να μην ξεπερνάει τα είκοσι δολάρια τον μήνα.
Τώρα, ετοιμάζομαι να ξοδέψω λίγα χρήματα για τα μαλλιά μου. Το μπαλαγιάζ και η αποτρίχωση κοστίζουν αρκετά χρήματα και αισθάνομαι πως δεν είμαι ακόμα έτοιμη για αυτή τη σπατάλη
Τα βράδια του Σαββάτου τα περνάω με τις φίλες μου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ωραίο για κάνεις αυτή τη μέρα τις εβδομάδας από το να πεις τα νέα σου στις κολλητές σου. Μπορεί να κανονίσουμε κάποια δραστηριότητα όπως μπόουλινγκ, θα μας κοστίσει 25 δολάρια ανά άτομο ή σε κάποιο σόου του οποίου η είσοδος κοστίζει 40 δολάρια περίπου. Όταν αισθάνομαι ότι τα έξοδα ξεφεύγουν όμως επιλέγω κάποιο ιβέντ που έχει δωρεάν είσοδο και μετά πάω για κανένα φαγητό και έπειτα για ένα ποτό. Έτσι φροντίζω να μην ξεπερνάω τα 30 δολάρια ανά έξοδο.
Τα πρωινά της Κυριακής πάω για μπραντς, αυτό μου κοστίζει περίπου 30 ευρώ.
Απόγευμα. Για να κλείσει καλά η εβδομάδα και να μπει η επόμενη πάω για hiking ή για καμία ταινία. Μια ακόμα εναλλακτική είναι να πάω στην παραλία ή στην υπαίθρια αγορά ή ακόμα και σε κάποιο μουσείο. Το Λος Άντζελες έχει πολλές επιλογές .
Όλη μας η οικογένεια ζει στην ίδια πόλη με εμάς, οπότε τα βράδια της Κυριακής τα περνάω με τα ξαδέρφια μου, τους θείους και τους παππούδες μου. Αν και οι γονείς μου με παροτρύνουν να βγαίνω με τους φίλους μου, εγώ προτιμώ να αφιερώνω μερικές ώρες της εβδομάδας στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου.
Μηνιαίο ποσό αποταμίευσης: 1,800-2,000 δολάρια.
Μετά από σκέψη έχω να δηλώσω. Ζω σε ένα σπίτι που κάποιες φορές με κάνει να αισθάνομαι πως βασίζομαι στην οικογένεια μου, αλλά πρέπει να θυμάμαι πως κάνω το καλύτερο που μπορώ για τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή. Είμαι τυχερή που οι γονείς που έχω είναι σε θέση να σηκώσουν το «οικονομικό βάρος» το οποίο τους χρεώνω σε αυτή τη φάση της ζωής μου. Τώρα στήνω την επόμενη μεγάλη μου κίνηση. Η αποταμίευση μου θα πέσουν στο μισό με το που αρχίσω να πληρώνω ενοίκιο. Επιπλέον, με το που αλλάξω γειτονιά και πάω κάπου με περισσότερη ζωή, θα βγαίνω περισσότερο. Για αυτή ακριβώς τη ζωή δουλεύω τώρα. Μαζεύω αυτή τη στιγμή που μιλάμε και αφήνομαι λίγο αργότερα.
