Μερικές δεκαετίες πριν από τη δημιουργία του οίκου μόδας Elisabetta Franchi, υπήρχε ένα κοριτσάκι που έντυνε και ξέντυνε τη μοναδική του κούκλα κάνοντας μάλιστα επίθεση στα τραπεζομάντιλα του σπιτιού με ψαλίδια για να της φτιάχνει φορεματάκια. «Ηδη είχα καταλάβει την αγάπη μου για τη μόδα από πιτσιρίκα και ας μην είχα ποτέ μια ιδανική παιδική ηλικία. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με άλλα τέσσερα αδέρφια και αυτήν την κούκλα που με συντροφεύει μέχρι και σήμερα. Ο πατέρας μας ήταν απών. Κι εγώ συνειδητοποίησα γρήγορα ότι έπρεπε να αρπάξω τη στιγμή, να δουλέψω σκληρά, να κάνω θυσίες», λέει η γυναίκα που έχω απέναντί μου με ένα χαμόγελο. Η Ελιζαμπέτα Φράνκι είναι αληθινός χείμαρρος: χαμογελαστή, εγκάρδια, αστεία και απίστευτα σέξι. Την αγαπάω λίγο παραπάνω από τότε που έμαθα ότι οι υπάλληλοι της εταιρείας της μπορούν να φέρουν τα ζώα τους στο γραφείο. «Λατρεύω τα σκυλιά μου, αλλά έχω την πολυτέλεια να μην τα κλειδώνω μόνα τους στο σπίτι όσο εργάζομαι. Οταν συνειδητοποίησα ότι δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι την ίδια πολυτέλεια, αποφάσισα να τους δώσω την ευκαιρία να τα έχουν μαζί τους στο χώρο εργασίας. Εχουμε βέβαια και εκρηκτικές συναντήσεις και καβγάδες, αλλά είναι μέσα στο πρόγραμμα». Η συναισθησία είναι μια έννοια που περιγράφει πολύ την Ελιζαμπέτα ως άνθρωπο. Την ενδιαφέρει η διάθεση των υπαλλήλων της, τα δικαιώματα των ζώων, ο σεβασμός στο περιβάλλον, η βιωσιμότητα στη βιομηχανία παραγωγής ρούχων. Η Ελιζαμπέτα αντιλαμβάνεται ότι ο αγώνας για έναν καλύτερο κόσμο μπορεί να δοθεί και μέσα από τις επάλξεις της μόδας. «Η παραγωγή βιώσιμων πρώτων υλών και η διαφάνεια στην αλυσίδα παραγωγής είναι πολύ σημαντικές για μένα. Ωστόσο, όταν ένα πάθος γίνεται επιχείρηση κάθε απόφαση έχει ένα κόστος. Πάλεψα πολλά χρόνια μόνη μου ενάντια στο δέρμα και τη γούνα. Σήμερα η άγνοια είναι έγκλημα. Ολοι πρέπει να ξέρουν τι φοράνε, τι υπάρχει πίσω αυτό. Ευτυχώς, το παράδειγμά μου ακολουθούν όλοι οι μεγάλοι οίκοι. Armani, Gucci, Versace, Hugo Boss, Michael Kors είπαν όχι στη γούνα. Είναι ζήτημα ηθικής».
Η Ελιζαμπέτα Φράνκι είναι Ιταλίδα με όλα τα γράμματα κεφαλαία: εντυπωσιακή, λαμπερή, αλέγκρα. «Το γεγονός ότι είμαι Ιταλίδα σημαίνει ότι έχω κάτι να υπερασπιστώ και δεν είναι μόνο το στυλ, τα ρούχα, είναι μια ολόκληρη κουλτούρα, η κουζίνα μας, η Ιστορία μας. Ξέρεις, εμείς φτιάξαμε τη Ρώμη», λέει γελώντας. «Ο ιταλικός τρόπος ζωής, η αξία που δίνουμε στην οικογένεια, ο τρόπος που μια γενιά γυναικών περνάει στην επόμενη τις ιδέες και τις αξίες της. Αληθινή Ιταλίδα σημαίνει ότι όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σου, όσο και πολυάσχολη ή διάσημη και αν είσαι, στο σπίτι σου είσαι σύζυγος, είσαι μητέρα, είσαι εκεί νη που θα στρώσει το τραπέζι για να φάει μαζί όλη η οικογένεια. Τα παιδιά μου πρέπει να ξέρουν ότι είμαι παρούσα στη ζωή και στην καθημερινότητά τους».
Κάθε φορά που σχεδιάζει μια συλλογή ερωτεύεται μια γυναίκα και δημιουργεί ρούχα για χάρη της. «Για την καλοκαιρινή μου κολεξιόν ονειρεύτηκα μια γυναίκα βγαλμένη από ένα αμερικανικό λιβάδι στα τέλη του 19ου αιώνα: το βουκολικό στοιχείο συνάντησε το μοντέρνο, τούλι, μουσελίνα και μετάξι χρησιμοποιήθηκαν και για να δώσουν όγκο, κορδέλες, μαργαριτάρια και δαντέλες επιστρατεύτηκαν για τις λεπτομέρειες».
Οσο για τον χειμώνα που έρχεται, η έμπνευση ήρθε κατευθείαν από την καρδιά. «Μούσα μου είναι η Ιταλίδα ηθοποιός Μόνικα Βίτι, ένα style icon των 70s. Εμπνεύστηκα από τον τρόπο που ντυνόταν, το μακιγιάζ της, αλλά και από το πνεύμα, τον αυτοσαρκασμό, το χιούμορ της: ήταν μια αντι-ντίβα. Την έντυσα στο μυαλό μου με τολμηρά, έντονα χρώματα που τραβάνε το βλέμμα. Τα 70s είναι η δεκαετία όπου οι γυναίκες βγήκαν στο δρόμο και διεκδίκησαν τα δικαιώματά τους. Είναι η εποχή της μίνι φούστας. Ολα μου άρεσαν τότε, η μόδα, ο τρόπος που χόρευαν. Ηταν η εποχή που αποθέωσε τη χαρά της ζωής».
