2025: Μια χρονιά που, αντί να σηματοδοτεί πρόοδο, μας φέρνει αντιμέτωπες με μια σκληρή πραγματικότητα: οπισθοχωρήσεις στις πολιτικές ισότητας, νομοσχέδια κατά των τρανς ανθρώπων, διάλυση προγραμμάτων ποικιλομορφίας στους εργασιακούς χώρους και ένα γενικευμένο κύμα αντίδρασης προς ό,τι διαφορετικό. Μέσα σε αυτό το τοπίο, πολλοί από εμάς αναρωτιόμαστε:
Πώς μπορούμε να είμαστε αληθινές σύμμαχοι για τους LGBTQ+ συναδέλφους μας — και όχι απλώς συμμέτοχες σε μια επιφανειακή «στήριξη του Pride» που τελειώνει στις 30 Ιουνίου;
Η απάντηση δεν είναι απλή, αλλά είναι ξεκάθαρη: χρειάζεται παρουσία, υπευθυνότητα και δράση. Και όχι, δεν είσαι μόνη αν νιώθεις μπερδεμένη ή ανήσυχη — ακόμα και οι καλές προθέσεις χρειάζονται καθοδήγηση.
Η Dr. Sarah Saska, συνιδρύτρια και CEO της Feminuity, μιας διεθνώς αναγνωρισμένης εταιρείας που εξειδικεύεται στην ποικιλομορφία, ισότητα και ενσωμάτωση στον χώρο εργασίας, προσφέρει ένα πρίσμα μέσα από το οποίο μπορούμε να δούμε πιο καθαρά τι σημαίνει πραγματική υποστήριξη. Όχι απλώς σημαίες και αναρτήσεις. Αλλά συγκεκριμένα βήματα, ενσυναίσθηση και συστήματα που αλλάζουν πράγματι ζωές.
Δεν Είναι στη Φαντασία σας
Μόνο τα τελευταία δύο χρόνια, στις ΗΠΑ έχουν προταθεί πάνω από 600 νομοσχέδια κατά των LGBTQ+ ατόμων—πολλά από αυτά στοχεύουν ξεκάθαρα τα τρανς και μη δυαδικά άτομα. Στον Καναδά, οι ίδιες τάσεις εμφανίζονται με άλλα ονόματα, αλλά ίδιες συνέπειες: περιορισμοί στην εκπαίδευση, την υγεία και τη δημόσια έκφραση.
Στο εργασιακό περιβάλλον, τα προγράμματα ισότητας περικόπτονται σιωπηλά. Οι εσωτερικές κοινότητες (ERGs) διαλύονται. Πολιτικές, έγγραφα και εταιρικές σελίδες «καθαρίζονται» από οποιαδήποτε αναφορά στις LGBTQ+ ταυτότητες. Πολλοί εργαζόμενοι επιλέγουν να διατηρούν χαμηλό προφίλ —όχι γιατί άλλαξαν, αλλά γιατί το ρίσκο είναι πια υπερβολικά μεγάλο.
Αν νιώθεις ότι δεν ξέρεις πώς να σταθείς σύμμαχος φέτος, δεν είσαι μόνη.
View this post on Instagram
Ασφάλεια, όχι σλόγκαν
Η ορατότητα δεν σημαίνει πάντα ασφάλεια. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ανοιχτοί για την ταυτότητά τους ούτε στον χώρο εργασίας, ούτε online, ούτε καν στην ομάδα τους.
Πάνω από το 1/3 των LGBTQ+ εργαζομένων δηλώνουν ότι νιώθουν λιγότερη ασφάλεια στο να είναι «εκτός της ντουλάπας» σήμερα σε σχέση με πριν από πέντε χρόνια. Πολλοί δεν κρύβονται—απλώς γνωρίζουν πως η ασφάλεια δεν είναι εγγυημένη.
Τι μπορείς να κάνεις:
-
Μην υποθέτεις τίποτα για την ταυτότητα κάποιου με βάση την εμφάνιση ή τον σύντροφό του.
-
Μην πιέζεις κανέναν να κάνει coming out ή να «εκπροσωπήσει» την LGBTQ+ κοινότητα.
-
Μην απαιτείς από όλους να δηλώνουν ποιες αντωνυμίες προτιμούν, αλλά δημιούργησε χώρο για όσους θέλουν.
-
Μίλα όταν ακούγεται κάτι προσβλητικό, ακόμη κι αν δεν είναι κάποιος ανοιχτά LGBTQ+ παρών.
Η ασφάλεια δεν εξαρτάται μόνο από τα πρόσωπα στο δωμάτιο. Εξαρτάται και από τα συστήματα πίσω από αυτά.
Συστήματα, όχι Σύμβολα
Η ασφάλεια δεν είναι τυχαία. Χτίζεται μέσα από τα συστήματα: από τις προσλήψεις μέχρι τα επιδόματα, τις αξιολογήσεις και τη διαχείριση συγκρούσεων.
Παρόλο που πολλές εταιρείες υποχωρούν δημόσια από στόχους ισότητας, η ουσιαστική δουλειά συνεχίζεται:
-
96% των κορυφαίων εργοδοτών παρέχουν τρανς-συμπεριληπτική υγειονομική κάλυψη.
-
89% ενσωματώνουν την ισότητα σε διαδικασίες προσλήψεων και αξιολόγησης.
Ρώτησε τον εαυτό σου:
-
Οι ευκαιρίες εξέλιξης λαμβάνουν υπόψη την εμπειρία τρανς και μη δυαδικών εργαζομένων ή ευνοούν μόνο όσους «ταιριάζουν»;
-
Υποστηρίζουν πραγματικά τα επιδόματα τις μη ετεροκανονικές οικογένειες, τους queer γονείς και τη φροντίδα επιβεβαίωσης φύλου;
-
Όταν προκύπτει βλάβη, προστατεύονται οι LGBTQ+ εργαζόμενοι ή απλώς αποφεύγεται η σύγκρουση;
Πράξεις, όχι μόνο pride flags
Τα συστήματα δεν λειτουργούν μόνα τους. Χωρίς λογοδοσία, η ισότητα είτε παγώνει είτε κάνει βήματα πίσω.
Ρώτησε:
-
Γιορτάζει η εταιρεία σου το Pride αλλά ταυτόχρονα χρηματοδοτεί πολιτικούς που στρέφονται κατά των LGBTQ+ δικαιωμάτων; Η ουσία δεν είναι στα λογότυπα με ουράνιο τόξο, αλλά στα budget και τις συνεργασίες. Το pinkwashing —η εμπορευματοποίηση της LGBTQ+ ταυτότητας χωρίς ουσιαστική στήριξη— είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεται.
-
Υπερασπίζεται τις πολιτικές συμπερίληψης ή τις μαζεύει αθόρυβα όταν πιέζεται; Αν η εταιρεία σου λέει πως υποστηρίζει την ποικιλομορφία αλλά με την πρώτη δυσκολία κόβει θέσεις ή προγράμματα, τότε μάλλον η υποστήριξη ήταν επιφανειακή. Πίεσε να διατηρηθούν οι θεσμοί που κάνουν τη διαφορά.
-
Υπάρχει συνεχής στήριξη ή στις 30 Ιουνίου μαζεύουν τα σημαιάκια; Αν το Pride τελειώνει στην επιφάνεια μόλις αλλάξει ο μήνας, τότε δεν πρόκειται για δέσμευση. Δες αν υπάρχει συνεχής εκπαίδευση, ενεργές ομάδες εργαζομένων, υποδομές. Η συμπερίληψη είναι δουλειά για όλο τον χρόνο.
Ακόμη και τα πιο υγιή εργασιακά περιβάλλοντα χρειάζονται αναθεώρηση και φροντίδα. Η εποχή μας απαιτεί προσαρμοστικότητα: από την τεχνητή νοημοσύνη και την παγκόσμια απασχόληση, μέχρι τις δεξιότητες ενσυναίσθησης και την πόλωση του εργατικού δυναμικού.
View this post on Instagram
Το Pride δεν είναι απλώς γιορτή — είναι υπενθύμιση.
Μην ξεχνάμε πως το Pride ξεκίνησε ως πράξη αντίστασης. Στην καρδιά του ήταν γυναίκες όπως η Marsha P. Johnson και η Sylvia Rivera — έγχρωμες τρανς ακτιβίστριες που δεν ζητούσαν τίποτα λιγότερο από το δικαίωμα στην επιβίωση, την ασφάλεια και τη δικαιοσύνη.
Σήμερα, σχεδόν μισό αιώνα μετά, οι ίδιες διεκδικήσεις παραμένουν πιο επίκαιρες από ποτέ. Οι αντι-τρανς νομοθεσίες, οι επιθέσεις στις ομάδες DEI, οι απαγορεύσεις στην τέχνη, στα βιβλία και στην ίδια την ύπαρξη των queer ανθρώπων, δεν είναι μεμονωμένα φαινόμενα. Είναι όλα κομμάτια ενός ευρύτερου, ανησυχητικού μοτίβου.
Γι’ αυτό και φέτος, ας αλλάξουμε την ερώτηση. Όχι «πώς να γιορτάσω το Pride;», αλλά «ποιος νιώθει πραγματικά ασφαλής γύρω μου; Στον χώρο εργασίας μου; Στη γειτονιά μου; Στην κοινωνία μας;»
Και όταν έχεις την απάντηση, μην την προσπεράσεις. Δράσε. Γιατί το Pride δεν είναι τέλειο story στο Instagram. Είναι δέσμευση και παρουσία. Είναι η συνειδητή επιλογή να συνεχίσεις να νοιάζεσαι και να παλεύεις, ακόμα κι όταν τα φώτα σβήσουν και οι σημαίες μαζευτούν.
Όχι μόνο τον Ιούνιο, αλλά κάθε μέρα.
