Το ετήσιο συνέδριο του Marie Claire για την ενδυνάμωση των γυναικών επέστρεψε στο Cape Sounio και ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία. Ο τίτλος του 7oυ Marie Claire Power Trip ήταν Women Taking Action και στόχος του να ενισχύσει τις γυναικείες φωνές, να γιορτάσει τα επιτεύγματά τους και να προσφέρει την έμπνευση και τα εργαλεία που θα οδηγήσουν στην αλλαγή.
Η Tonni Ann Brodber, επικεφαλής της Γραμματείας του Women’s Peace and Humanitarian Fund (WPHF) του ΟΗΕ συζήτησε με τη Galia Loupan, Chief Content Officer, Marie Claire International, και αποτέλεσε μία από τις πιο δυναμικές και συγκινητικές στιγμές του φετινού Power Trip.
Η μόδα ως μέσο έκφρασης και αυτοδιάθεσης
Η Tonni Ann Brodber, με καταγωγή από το Τρινιντάντ και Τομπάγκο, άνοιξε τη συζήτηση με μια αναφορά στο φόρεμά της – ένα κομμάτι από τον οίκο Club Officials, εμπνευσμένο από την πολιτιστική της κληρονομιά: «Στην Καραϊβική ο πολιτισμός είναι γεννημένος από πολλές διαφορετικές καταγωγές, μερικές φορές από ανθρώπους που αναγκάστηκαν να έρθουν κοντά, αλλά γεννήθηκε κάτι πολύ όμορφο. Η ενδυμασία είναι τρόπος έκφρασης, και για μένα, είναι σημαντικό να τιμώ τις ρίζες μου μέσα από το στυλ και τα χρώματα της Καραϊβικής!».
Μας υπενθύμισε, επίσης, πως η μόδα δεν είναι ποτέ επιφανειακή, αλλά μπορεί να είναι πράξη ενδυνάμωσης, ειδικά για τις γυναίκες. «Σε πολλούς πολιτισμούς, η δημιουργία ρούχων θεωρείται “γυναικεία δουλειά” και, επομένως, είναι υποτιμημένη. Ακόμα και τώρα, όταν μιλάμε για μόδα, νιώθουμε σχεδόν την ανάγκη να απολογηθούμε. Όμως, η μόδα είχε πάντα να κάνει με τον έλεγχο ή την ενδυνάμωση. Το δικαίωμα να επιλέγουμε τι θα φορέσουμε, πώς θα το φορέσουμε, πού θα το φορέσουμε είναι πράξη αυτοδιάθεσης και ενδυνάμωσης. Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να μιλάμε για τη μόδα, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Θα έπρεπε να είμαστε υπερήφανες».
Μιλώντας για γυναίκες στην Ουκρανία, που έχουν καταταγεί στον στρατό της χώρας, που βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία από το 2022, και δημιούργησαν τα Yari Lingerie, σειρά εσωρούχων σχεδιασμένων ειδικά για τις ανάγκες των γυναικών στο μέτωπο είπε ότι πρόκειται για «ένα προϊόν που γεννήθηκε μέσα σε πόλεμο, με σκοπό να φέρει άνεση και αξιοπρέπεια. Είναι πράξη ενδυνάμωσης» και εξήγησε πώς «η μόδα μπορεί να αποτελέσει μέσο έκφρασης της γυναικείας ελευθερίας».
Δεν πρέπει να ντρεπόμαστε να μιλάμε για τη μόδα, είναι κομμάτι της ταυτότητάς μας. Θα έπρεπε να είμαστε υπερήφανες
Το Women’s Peace & Humanitarian Fund
Το Women’s Peace & Humanitarian Fund (WPHF) είναι ένα ειδικό ταμείο του ΟΗΕ που ιδρύθηκε για να στηρίζει γυναίκες σε περιοχές συγκρούσεων και κρίσεων, να χρηματοδοτεί τις πρωτοβουλίες τους και να είναι δίπλα στους σε τυχόν δικαστικές διαμάχες. Όπως εξήγησε η επικεφαλής του: «Οι γυναίκες θέλουν να οικοδομήσουν ειρήνη, αλλά συχνά δεν έχουν πρόσβαση σε πόρους ή σε πλατφόρμες. Το ταμείο μας προσφέρει οικονομική ενίσχυση για επιχειρηματικότητα, ψυχολογική υποστήριξη, πρόσβαση στη δικαιοσύνη. κθρίως για θύματα σεξουαλικής βίας, και φροντίζει ώστε οι γυναίκες να μετέχουν στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις».
Για να γίνει πιο σαφής γύρω από τις δράσεις του ταμείου ανέφερε ξανά ως παράδειγμα τις δικηγόρους στην Ουκρανία τις οποίες στήριξε το Ταμείο για να φτιάξουν τη σειρά εσωρούχων τους, καθώς και τις 170+ πρωτοβουλίες που χρηματοδοτούνται στη χώρα. Αναφέρθηκε και στη μακροχρόνια παρουσία του Ταμείου στην Παλαιστίνη, με στόχο να δοθεί φωνή σε Παλαιστίνιες που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Όσον αφορά στην Παλαιστίνη, το ταμείο έχει συνεργαστεί με τοπικές γυναικείες οργανώσεις από το 2020, δίνοντας φωνή σε Παλαιστίνιες ακτιβίστριες ώστε να εκφράσουν τις ανάγκες τους για ειρήνη και δικαιοσύνη. Να εξηγήσουν τι θέλουν ώστε να υπάρξει ειρήνη. Αυτό που συμβαίνει τώρα με τους αιχμαλώτους με συγκίνησε. Είμαι μητέρα και σκέφτομαι πώς θα ένιωσαν εκείνες όταν τα παιδιά τους δεν γύρισαν το βράδυ από τη συναυλία. Σκέφτομαι και τις μητέρες στην Παλαιστίνη. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει δικαιοσύνη για αυτές τώρα πια. Αν δεν βρίσκονται μπροστά στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων, πώς θα καταλάβουμε τι σημαίνει ειρήνη και δικαιοσύνη γι’ αυτές. Αυτό προσπαθούμε τώρα».
Ένα από τα πιο δυνατά μηνύματα της ομιλίας της ήταν η αναγνώριση της ανάγκης να συμμετέχουν οι γυναίκες στις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, έναν από τους θεμελιώδεις στόχους του WPHF:
«Πριν από τη δεκαετία του ’90, η σεξουαλική βία δεν θεωρούνταν καν έγκλημα πολέμου. Οι γυναίκες ανάγκασαν τη διεθνή κοινότητα να το αναγνωρίσει. Αυτό είναι το είδος της αλλαγής που φέρνουν οι γυναίκες όταν βρίσκονται στο τραπέζι. Δεν βλέπουμε τις γυναίκες στα Μέσα, στην πρώτη γραμμή.
Όταν οι γυναίκες βρίσκονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, τα πράγματα προχωρούν διαφορετικά, πιο σταθερά. Ας είμαι ξεκάθαρη: Χρειαζόμαστε τους άνδρες στο τραπέζι. Άνδρες φεμινιστές, άνδρες που σκέφτονται διαφορετικά. Τους χρειαζόμαστε ως συμμάχους, που φτιάχνουν τον χώρο για να ακουστούν οι γυναίκες.
Δεν πρόκειται απλώς για τις διαφορές στη βιολογία, αλλά για διαφορετική οπτική γωνία, βασισμένη στις εμπειρίες της καθημερινότητας και στη φροντίδα των επόμενων γενεών. Βλέπουμε πράγματα που είναι αόρατα στα μάτια των ανδρών που έχουν δύναμη. Γι’ αυτό πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρξει χώρος γι’ αυτές τις γυναίκες να ακουστούν και ότι έχουμε την ποικιλία της οπτικής στο τραπέζι. Δεν μπορεί να υπάρξει, για παράδειγμα, δικαιοσύνη χωρίς να ονομάσουμε τη βία και την αδικία. Πρέπει να σκεφτούμε τι σημαίνει ειρήνη για τον καθένα, για τον κάθε πληθυσμό.
Στην Ουκρανία, πάνω από 68.000 γυναίκες υπηρετούν στον στρατό, 1.000 από αυτές βρίσκονται στο μέτωπο. Αλλά ποιος μένει πίσω για να στηρίξει τους ηλικιωμένους, την κοινωνία, να προστατεύσει τα παιδιά ή να τα εκπαιδεύσει. Οι γυναίκες. Υποστηρίζουμε πάνω από 170 έργα που δεν είναι μεμονωμένα, αλλά στοχεύουν στη βιωσιμότητα. Ένα παράδειγμα είναι η υποστήριξη σε διαδικτυακές υπηρεσίες ψυχικής υγείας.
Θυμηθείτε την ανασφάλεια που νιώθουμε όλοι όταν ακούμε στις ειδήσεις για τον πόλεμο. Φανταστείτε τώρα drones να πετούν βόμβες πάνω από το κεφάλι μας. Την ίδια στιγμή, οι άντρες που επιστρέφουν από το μέτωπο με πληγές σε σώμα και ψυχή – ποιος θα τους υποδεχτεί; ποιος θα τους φροντίσει; Η μητέρα, η αδερφή, η γιαγιά, η θεία, η σύζυγός τους. Οι γυναίκες ξανά. Ο πόλεμος αφήνει βαθιές ψυχικές πληγές και το ταμείο μας είναι εδώ για να στηρίξει αυτές τις γυναίκες».
Οι γυναίκες ανάγκασαν τη διεθνή κοινότητα να αναγνωρίσει τη σεξουαλική βία ως έγκλημα πολέμου. Αυτό είναι το είδος της αλλαγής που φέρνουν οι γυναίκες όταν βρίσκονται στο τραπέζι.
«Η ειρήνη δεν είναι σύνθημα. Είναι επιλογή»
Η συνέντευξη κορυφώθηκε με την προβολή ενός βίντεο από τη νέα καμπάνια του WPHF. Με φόντο γυναίκες που υποστηρίζουν κοινότητες σε εμπόλεμες ζώνες, ακούστηκε το βασικό μήνυμα: «Η ειρήνη δεν είναι δεδομένη. Είναι επιλογή. Επιλογή να ακούμε, να φροντίζουμε, να χτίζουμε, να αντιστεκόμαστε.
Θα ήθελα έναν κόσμο όπου η ειρήνη δεν ορίζεται μόνο ως η απουσία πολέμου, αλλά ως παρουσία δικαιοσύνης, ισότητας και φροντίδας. Έναν κόσμο που τιμά τις διασυνδέσεις μας, ακόμη και όταν αυτές είναι άβολες. Μπορούμε να διαφωνούμε, να ακούμε και να μη δαιμονοποιούμε τον άλλον. Η μόδα, η πολιτική, η αλληλεγγύη και η φροντίδα δεν είναι ξεχωριστά, είναι αλληλένδετα. Και ότι η γυναικεία φωνή δεν είναι μόνο απαραίτητη στον διάλογο για την ειρήνη· είναι καθοριστική. Μπορούμε να χτίσουμε ειρήνη και να είμαστε και υπέροχα ντυμένες την ίδια στιγμή».
Δείτε όλα όσα έγιναν στο 7ο Marie Claire Power Trip εδώ.
