Έντεκα χρόνια από τη στιγμή που ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία, η βία, ο εκτοπισμός και η έλλειψη πρόσβασης σε βασικά αγαθά συνεχίζουν να θέτουν τις ζωές των παιδιών σε κίνδυνο. Μόλις εχθές τρία παιδιά σκοτώθηκαν από στρατιωτικό μηχανισμό που δεν είχε εκραγεί στο Χαλέπι, αναφέρουν τα στοιχεία της UNICEF.
Θα περίμενε κανείς τη δεκαετία του 2020 οι πόλεμοι να έχουν σταματήσει, μα όπως φαίνεται γίνονται όλο και περισσότεροι, όλο και σφοδρότεροι. Την ώρα που κάθε ένα δευτερόλεπτο ένα παιδί στην Ουκρανία γίνεται πρόσφυγας (στοιχεία UNICEF), με την κατάσταση να χειροτερεύει διαρκώς, τα πράγματα παραμένουν αποκαρδιωτικά και για τη Συρία. Πάνω από 14,6 εκ. Σύριοι χρειάζονται στήριξη, ανάμεσά τους και 5,3 εκ. εκτοπισμένοι στο εσωτερικό της χώρας.
«Τα παιδιά στη Συρία έχουν γνωρίσει μόνο πόλεμο»
Μόνο το 2021 σχεδόν 900 παιδιά έχασαν τη ζωή τους ή τραυματίστηκαν στη Συρία. Μαζί με αυτά ο συνολικός αριθμός όσων έχουν πεθάνει ή τραυματιστεί από την αρχή της κρίσης αγγίζει τα 13,000 παιδιά.
«Σχεδόν 5 εκ. παιδιά γεννήθηκαν στη Συρία από το 2011 και έπειτα. Το μόνο που γνωρίζουν είναι ο πόλεμος και οι διαμάχες. Σε πολλά μέρη της Συρίας συνεχίζουν να ζουν υπό τον φόβο της βίας, των ναρκοπεδίων και των όπλων που έχουν μείνει αχρησιμοποίητα ή χωρίς να έχουν εκραγεί», σημειώνει ο πρέσβης της UNICEF στη χώρα, Bo Viktor Nylund.
Η κρίση στη Συρία συνεχίζει να επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογία, αλλά και τη σωματική υγεία των παιδιών. Μόνο την περσινή χρονιά ένα στα τρία παιδιά είχαν σημάδια ψυχολογικών προβλημάτων στα οποία περιλαμβάνονται οι κρίσεις άγχους, η θλίψη, η κούραση ή τα προβλήματα στον ύπνο.
Και ενώ τα στοιχεία της UNICEF δεν είναι ξεκάθαρα, ιδίως για τα παιδιά με αναπηρία, είναι αυταπόδεικτο πως εκείνα κουβαλούν διπλό βάρος αναφορικά με τις απειλές για την υγεία και την ασφάλειά τους, αλλά και για την πρόσβαση σε βασικά αγαθά όπως η τροφή. Επιπλέον, βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο κακοποίησης και ανεπαρκούς εκπαίδευσης. Για τις οικογένειές τους, όπως και για τις περισσότερες στη χώρα, οι περιορισμένες δυνατότητες εργασίας, οι διαρκώς αυξανόμενες τιμές, τα ποσοστά φτώχειας και οι ελλείψεις σε βασικά αγαθά και υπηρεσίες, αποτελούν σημαντικές προκλήσεις για τη φροντίδα των παιδιών.
«Είμαι χαρούμενος που μπορώ να πάω και πάλι στο σχολείο, να παίξω με τους φίλους μου και να μάθω καινούρια πράγματα», είπε ο 12χρονος Azzam, ο οποίος έχασε το ένα του πόδι όταν βρέθηκε στο επίκεντρο πολεμικής διαμάχης. Σήμερα, παρακολουθεί μαθήματα στα σχολεία που στηρίζει η UNICEF στη χώρα.
Η ιστορία της Maram
«Αν τρώω λαχανικά θα μεγαλώσει το πόδι μου;», ρωτούσε η Maram από τη Συρία τη μαμά της. «Ήταν πολύ μικρή όταν συνέβη και εγώ προσπαθούσα να κρατήσω την ψυχραιμία μου κάθε φορά που με ρωτούσε», θυμάται η μητέρα του κοριτσιού που στα 4 της χρόνια έχασε το πόδι της, από τους βομβαρδισμούς στην πόλη τους.
Οι συνεχείς διαμάχες ανάγκαζαν την οικογένεια να μετακινείται διαρκώς, με αποτέλεσμα τα πάντα (μαζί και το σχολείο) να είναι ρευστά για το μικρό παιδί. Πέρα από αυτό, η ίδια έχανε μαθήματα, καθώς πολλά παιδιά την κορόιδευαν επειδή χρησιμοποιούσε πατερίτσα.
Αφού απέκτησε ένα προσθετικό μέλος και άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα στο κέντρο στήριξης παιδιών της UNICEF στο Χαλέπι της Συρίας, η μικρή Maram χαμογελά και πάλι. Νιώθει αυτοπεποίθηση και είναι ενθουσιασμένη με το σχολείο. «Μου αρέσει ο τρόπος που οι εθελοντές μάς φέρονται. Είναι φιλικοί και πολύ πρόθυμοι», λέει.
