Η στήλη της εφημερίδας Guardian όπου αναγνώστες στέλνουν τις προσωπικές τους ιστορίες και αναμένουν απαντήσεις από ειδικούς, είναι μία από τις πιο επιτυχημένες.
Μία πρόσφατη εξομολόγηση μάς τράβηξε το ενδιαφέρον, καθώς δείχνει πώς μία σχέση μπορεί να επηρεάσει τη ζωή, την ψυχολογία μας, αλλά και την εξέλιξή μας. Η απάντηση της Annalisa Barbieri, συντάκτριας επί των προσωπικών σχέσεων στην εφημερίδα Guardian, είναι ξεκάθαρη.
Η προσωπική μαρτυρία της γυναίκας
«Από τότε που βγήκα στη σύνταξη δουλεύω ως εθελόντρια σε ένα μουσείο. Περίπου εφτά χρόνια πριν ξεκίνησα μία σχέση με έναν από τους εθελοντές – συναδέλφους μου. Είναι λιγάκι νεότερος, δεν έχει παντρευτεί, αλλά συζεί εδώ και πολύ καιρό με τη σύντροφό του, χωρίς να έχουν παιδιά.
Εγώ έχω δύο υπέροχα παιδιά. Έχουν ενηλικιωθεί πια, αλλά εγώ δεν έκανα καμία τρυφερή σχέση μετά το διαζύγιό μου. Έχουν περάσει σχεδόν 20 χρόνια από την επώδυνη εκείνη εμπειρία.
Με τον σύντροφο που έχω τώρα μοιραζόμαστε πολλά κοινά ενδιαφέροντα και η σχέση μας είναι καλή και σε πνευματικό και σε σεξουαλικό επίπεδο. Η κοπέλα του, πιθανολογώ, πως γνωρίζει για τη σχέση μας, αλλά επιλέγουν να συνεχίσουν να είναι μαζί. Λέει πως δεν κάνει καθόλου σεξ μαζί της.
Στη διάρκεια της σχέσης μας είναι δοτικός, τρυφερός και γενναιόδωρος, αλλά πάντα κρατά και μια μικρή απόσταση. Εκφράζει τα συναισθήματά του μόνο στη διάρκεια του σεξ ή αν του το ζητήσω εγώ. Συναντιόμαστε μία φορά την εβδομάδα, συνήθως εκείνος αποφασίζει το πότε, ενώ σπάνια συναντιόμαστε περισσότερες φορές. Πάλι εκείνος αποφασίζει το πότε. Έχω χωρίσει μαζί του αρκετές φορές, αλλά επιστρέφω. Νιώθω αόρατη στη ζωή του και η ανασφάλεια με οδηγεί στον χωρισμό. Η θλίψη μου, όμως, όταν χωρίζουμε είναι μεγάλη και έτσι οι χωρισμοί δεν κρατούν πάνω από μερικές εβδομάδες.
Μετά την τελευταία φορά που το διαλύσαμε, ανακάλυψα πως έχει δημιουργήσει μια “ιδιαίτερη φιλία” με μία άλλη εθελόντρια. Ο ίδιος ισχυρίζεται πως με αγαπά και δεν θέλει να χωρίσουμε, αλλά ταυτόχρονα με κατηγορεί, επειδή προσπαθώ να τον χειραγωγήσω και να καταστρέψω την νέα του φιλία.
Έχω μήνες να κοιμηθώ. Για την ακρίβεια από τότε που έμαθα για εκείνη. Θεωρώ πως και η σύντροφός του το γνωρίζει. Τα παιδιά και οι φίλοι μου δεν μπορούν να κατανοήσουν γιατί παραμένω σε αυτή τη σχέση και γιατί ανέχομαι αυτή την κατάσταση για τόσο καιρό. Δεν νομίζω πως μπορώ να συνεχίσω να πηγαίνω στο μουσείο, αν και αγαπώ αυτή μου την ασχολία. Νιώθω γελοία στα 76 μου να στεναχωριέμαι τόσο για το τέλος μιας σχέσης. Το μέλλον, όμως, διαφαίνεται βαρετό, χωρίς σεξ και χωρίς αγάπη. Πώς θα καταφέρω να ξεφύγω από αυτόν τον πόνο;»
Η απάντηση της ειδικού
«Το εύκολο θα ήταν να σε χαρακτηρίσω ως την “άλλη γυναίκα“, μα στη ζωή τα πράγματα δεν είναι πάντα τόσο απλά. Είναι φανερό από το γράμμα σου πως έχει βρεθεί μπλεγμένη σε μία κατάσταση την οποία ποτέ δεν είχες προβλέψει.
Για να σου απαντήσω ζήτησα τη βοήθεια του ψυχαναλυτή, Stephen Blumenthal, ο οποίος επευφημεί το ότι φέρνεις στο προσκηνιο το ζήτημα του σεξ σε μεγαλύτερες ηλικίες και θέλουμε και οι δύο να σε διαβεβαιώσουμε πως δεν υπάρχει τίποτα το μεμπτό στο να θέλεις μία ζωή γεμάτη πάθος και εμπειρίες.
“Πρέπει, όμως, να ξεκαθαρίσεις τι πραγματικά θέλεις. Φαίνεται πως περιμένεις από τον σύντροφό σου να γίνει κάτι που δεν είναι. Φαίνεται από το γράμμα σου πως εσύ θέλεις μια σοβαρή σχέση”, σημειώνει ο ψυχαναλυτής.
Καταλαβαίνω πως η προσωπική σου ζωή δεν ήταν εύκολη, οπότε θεωρώ πως όσα σου προσφέρει αυτός ο άντρας σου φαίνονται μοναδικά. Προσωπικά, πιστεύω -και το γεγονός πως φεύγεις από μία κατάσταση όταν αυτή σε πιέζει με έπεισε- πως μένεις σε αυτή τη σχέση επειδή ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει ξεκάθαρη δέσμευση. Αυτό συμβαίνει συνήθως όταν οι άνθρωποι φοβούνται να προχωρήσουν σε κάτι μόνιμο, δηλαδή φοβούνται μήπως πληγωθούν.
Ίσως στην αρχή του δεσμού σας αυτή η αβεβαιότητα να σου ταίριαζε, αλλά δεν νομίζω πως την αποζητάς πια. Τι θα συνέβαινε πιστεύεις αν συζητούσες μαζί του τα θέλω σου και του έδινες την επιλογή να είστε μαζί κανονικά; Μα εικάζω πως δεν θέλεις να μάθεις την απάντηση. Όπως είπε και ο Blumenthal “πρέπει να αναρωτηθούμε γιατί παραμένουμε σε μία κατάσταση την οποία δεν αξίζουμε και δεν θέλουμε”. Νομίζω πως ο πόνος και το άγχος σου ξεκινά από αυτό.
Δεν χρειάζεται να αφήσεις τη δουλειά σου, εξαιτίας του. Σαμποτάρεις τον εαυτό σου και δίνεις σε εκείνον μεγάλη δύναμη. Θα σου πρότεινα να αρχίσεις συζητήσεις με κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Είμαι σίγουρη πως όταν συνειδητοποιήσεις πως αυτός ο άντρας δεν μπορεί να δεσμευτεί πλήρως μαζί σου, θα πάρεις τη σωστή απόφαση και θα αναζητήσεις μια κατάσταση στην οποία δεν θα νιώθεις αόρατη ή λίγη».
