Γιος ενός Έλληνα εικαστικού και set designer και μιας Γερμανίδας, ο Φαίδων Παπαμιχαήλ είχε ζήσει ήδη από παιδί σε τρεις διαφορετικές χώρες (Ελλάδα, ΗΠΑ, Γερμανία). Μεγαλώνοντας, μετουσίωσε τις ποικιλόμορφες επιρροές του σε μια πλούσια καλλιτεχνική διαδρομή στον κινηματογράφο, ως διευθυντής φωτογραφίας σε συνεργασία με σκηνοθέτες όπως οι James Mangold, Alexander Payne, Wim Wenders, Oliver Stone, George Clooney και πλήθος σημαντικών ηθοποιών (Christian Bale, Nicolas Cage, Russell Crowe, Cameron Diaz, Joaquin Phoenix, Dustin Hoffman κ.λπ.).

Ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές αυτής της διαδρομής ήταν οι δύο υποψηφιότητές του για ΌσκαρNebraska» σε σκηνοθεσία Alexander Payne, «The Trial of the Chicago 7» σε σκηνοθεσία Aaron Sorkin).

Ανάμεσα στις κορυφαίες στιγμές αυτής της διαδρομής ήταν οι δύο υποψηφιότητές του για Όσκαρ («Nebraska» σε σκηνοθεσία Alexander Payne, «The Trial of the Chicago 7» σε σκηνοθεσία Aaron Sorkin).

Από το 1992 (αρχής γενομένης από το «The Sketch Artist») δοκιμάζεται και στη σκηνοθεσία. Με αυτή την ιδιότητα πρωτίστως υπογράφει τη νέα ταινία μυθοπλασίας «Όταν το Φως Πέφτει», που βγαίνει στους κινηματογράφους στις 8 Μαΐου. Κεντρική ηρωίδα η Clara, ένα μοντέλο από τη Γεωργία, η οποία βρίσκει δουλειά στην Ελλάδα και παίρνει μαζί της τη φίλη της Ella για διακοπές στα ελληνικά νησιά.

Φωτογραφία της ταινίας «Όταν το φως πέφτει»

Ο Altin, ο Veton και ο Eddy είναι νεαροί Αλβανοί λαθρομετανάστες που ζουν σε ένα εγκαταλελειμμένο παραθαλάσσιο ξενοδοχείο. Η Clara και η Ella εξερευνούν τον χώρο όταν συμβαίνει ένα ατύχημα, αλλά οι Αλβανοί δεν μιλούν ούτε μία λέξη αγγλικά για να συνδράμουν. Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται και οι παρεξηγήσεις οδηγούν σε μια σπειροειδή πορεία προς τη βία και την εκδίκηση. Εκθέτοντας τη δυσχερή θέση μιας κοινωνικής ομάδας που παίζει σημαντικό ρόλο στην ελληνική οικονομία, η ιστορία αναδεικνύει τις συνέπειες του φόβου, της προκατάληψης και της εκμετάλλευσης. Στο πολυεθνικό καστ βρίσκουμε και τον διεθνώς διακεκριμένο ηθοποιό Μάκη Παπαδημητρίου.

Λίγες μέρες πριν από την κυκλοφορία του φιλμ, ο Παπαμιχαήλ παρέδωσε ένα masterclass στην Ελληνοαμερικανική Ένωση, όπου μοιράστηκε την ιστορία της ζωής του. Θυμήθηκε όταν, στα εφηβικά χρόνια του, στη διάρκεια διακοπών για σκι, πήρε για πρώτη φορά στα χέρια του μια κάμερα super 8 και άρχισε να εξερευνάει τη μαγεία του κινηματογράφου.

Στα εφηβικά χρόνια του, στη διάρκεια διακοπών για σκι, πήρε για πρώτη φορά στα χέρια του μια κάμερα super 8 και άρχισε να εξερευνάει τη μαγεία του κινηματογράφου.

Αγάπησε και τη ζωγραφική, εμπνευσμένος από τον πατέρα του. Στις αρχές των 80s, στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου, σπούδασε Καλές Τέχνες και Φωτογραφία. Αλλά στον κινηματογράφο βρήκε τις χαρές της συλλογικής εργασίας και άπειρες δυνατότητες να αφηγείται ιστορίες μέσα από την κινούμενη εικόνα.

Φωτογραφία της ταινίας «Όταν το φως πέφτει»

Με ρίζες από διαφορετικές χώρες και «πολύ διαφορετικές επιρροές από την Ευρώπη», σήμερα δεν αισθάνεται να ταυτίζεται με μία μόνο εθνική ταυτότητα αλλά «ανήκω στον κόσμο» όπως είπε χαρακτηριστικά στο masterclass. Ωστόσο αφιερώνει μεγάλο μέρος του χρόνου του στην Ελλάδα και ειδικά στο Λεωνίδιο όπου, όπως έχει πει σε μια παλαιότερη συνέντευξή του, «ζουν οι γονείς μου και βρίσκεται το σπίτι μου. Προφανώς κάποια στιγμή στο μέλλον θα μετακομίσω μόνιμα στο Λεωνίδιο. Είναι απίθανο να παραμείνω στις Ηνωμένες Πολιτείες μέχρι το τέλος της ζωής μου».

Οι χαρακτήρες της νέας του ταινίας «βασίζονται σε χρόνια στενής γνωριμίας με Αλβανούς εργάτες στην Ελλάδα και στις ιστορίες τους. […] Χωρίς πραγματικούς κακούς ή ήρωες, συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Είναι σπαρακτικό να βλέπεις πως τελικά φταίνε οι συνθήκες και όχι οι άνθρωποι».

Οι χαρακτήρες της νέας του ταινίας «βασίζονται σε χρόνια στενής γνωριμίας με Αλβανούς εργάτες στην Ελλάδα και στις ιστορίες τους. […] Χωρίς πραγματικούς κακούς ή ήρωες, συμβαίνουν άσχημα πράγματα. Είναι σπαρακτικό να βλέπεις πως τελικά φταίνε οι συνθήκες και όχι οι άνθρωποι».

Οι τοποθεσίες της ιστορίας του «Όταν το Φως Πέφτει», οι χώροι όπου κινούνται οι τουρίστες και τα καταφύγια των μεταναστών, όπως και ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζονται, είναι φορτισμένα με συμβολισμούς. «Η αντίθεση μεταξύ των ζωηρών χρωμάτων της μικρής νησιωτικής πόλης και της φυσικά αποχρωματισμένης παλέτας του εγκαταλελειμμένου ξενοδοχείου ταιριάζει με την εξέλιξη της ιστορίας και αντανακλά τη σύγκρουση των δύο κόσμων. Και το πόσο κοντά είναι τελικά αυτοί οι δύο. Στη νότια Ευρώπη, οι τουρίστες και οι εργάτες βρίσκονται πολύ συχνά μόλις ελάχιστα μέτρα μακριά» έχει σχολιάσει ο Παπαμιχαήλ, προσθέτοντας: «Το ίδιο ισχύει και για τις τοποθεσίες. Δίπλα στα τουριστικά ξενοδοχεία βρίσκουμε το παλιό ερείπιο, που φιλοξενεί καταληψίες και “λαθρομετανάστες”».

Φωτογραφία της ταινίας «Όταν το φως πέφτει»

Μιλώντας για τον κινηματογράφο παγκοσμίως και τη θέση της Ελλάδας σε αυτόν, παρέθεσε ένα ρητό του Όρσον Ουέλς, ότι «900 χρόνια ειρήνης στην Ελβετία δημιούργησαν την Κου Κλουξ Κλαν και 900 χρόνια πολέμου στην Ιταλία δημιούργησαν την Αναγέννηση», σχολιάζοντας εμμέσως ότι μέσα από αντίξοες συνθήκες μπορεί να βγουν αριστουργήματα, όταν οι αντιξοότητες μετουσιώνονται σε υλικό καλλιτεχνικής δημιουργίας.

Για τον ελληνικό κινηματογράφο, συγκεκριμένα, ανέφερε ενδεικτικά ότι παρόλο που μεγαλώνοντας δεν είχε ιδιαίτερη επαφή μαζί του, τον γνώρισε σε μεγάλο βαθμό μέσα από ένα φεστιβάλ ελληνικών ταινιών στις ΗΠΑ. Ανάμεσα στις ταινίες που του αρέσουν είναι ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου, αν και πρόσθεσε ότι πέρα από το Greek Weird Wave «υπάρχουν διάφορα αφηγηματικά στυλ» και πως από την ελληνική παραγωγή κάθε χρονιάς «ξεχωρίζω τρεις, τέσσερις ταινίες».

Ανάμεσα στις ταινίες που του αρέσουν είναι ο «Κυνόδοντας» του Γιώργου Λάνθιμου, αν και πρόσθεσε ότι πέρα από το Greek Weird Wave «υπάρχουν διάφορα αφηγηματικά στυλ» και πως από την ελληνική παραγωγή κάθε χρονιάς «ξεχωρίζω τρεις, τέσσερις ταινίες».

Διαφώνησε με την άποψη ότι «δεν βγαίνουν καλές ελληνικές ταινίες» όπως σχολίασε κάποιος από το κοινό. Απεναντίας πιστεύει πως «για παράδειγμα δεν βλέπω πολλές ενδιαφέρουσες ταινίες να έρχονται από την Ιταλία, παρόλο που αποτελεί δεξαμενή κινηματογραφιστών όπως οι Παζολίνι, Αντονιόνι, Φελίνι, Ντε Σίκα. Και έχω συνεργαστεί με τον Gabriele Muccino, στο “Κυνήγι της ευτυχίας”. Αισθάνομαι ότι αναλογικά με το μέγεθος της ελληνικής βιομηχανίας, τις δυνατότητες χρηματοδότησης και την υποστήριξη των νέων κινηματογραφιστών, από την Ελλάδα βγαίνουν περισσότερες ενδιαφέρουσες δουλειές».

Δείτε το τρέιλερ της νέας του ταινίας:

Info

«Όταν το Φως Πέφτει», από τις 8 Μαΐου στους κινηματογράφους από τη Feelgood. Σκηνοθεσία: Φαίδων Παπαμιχαήλ. Πρωταγωνιστούν: Elensio, Nini Nebieridze, Silvio Goskova, Juxhin Plovishti, Jurgen Marku, Μάκης Παπαδημητρίου.

 

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below