Η ατομική παρουσίαση της Μαριάννας Λούρμπα Aegean Reveries, τα εγκαίνια της οποίας πραγματοποιήθηκαν στις 11 Ιουνίου στο Somewhere Boutique Hotel της Βουλιαγμένης, αποτελεί μια υδάτινη διερεύνηση των μορφολογικών και υλικών συνθηκών της αιγαιοπελαγίτικης αρχιτεκτονικής και του παράκτιου τοπίου. Αντλώντας από τους αρχέτυπους όγκους και τις επίπεδες όψεις παραθαλάσσιων δομών, η Λούρμπα απομονώνει την ουσία τους: ασβεστωμένες μάζες, στρογγυλεμένες γωνίες και αδρές επιφάνειες που κυριαρχούν στον αιγαιοπελαγίτικο ορίζοντα.
Η οικονομία των μέσων—χαρακτηριζόμενη από ακριβείς γραμμές και μετρημένα χωρικά διαστήματα—επιτρέπει σε κάθε έργο να διαμορφώνει έναν ανοιχτό διάλογο ανάμεσα στην αφαίρεση και τη γεωμετρία. Η τελευταία, εμφανής στους μορφοπλαστικούς όγκους που λειτουργούν ως αυτόνομες συνθετικές μονάδες, υπερβαίνει τον απλό διακοσμητικό χαρακτήρα, εξυπηρετώντας έναν συγκεκριμένο χωρικό και δομικό ρόλο εντός του εικονογραφικού πεδίου.
Παράλληλα, το χρώμα λειτουργεί ως επιφάνεια και ως παράγοντας διαμόρφωσης του χώρου. Η παλέτα της Λούρμπα, με τα έντονα μπλε, τις θερμές ώχρες και τα βελούδινα λευκά, παραπέμπει στις μεταβαλλόμενες χρωματικές κλίμακες του αιγαιοπελαγίτικου φωτός, ενώ παραμένει συνεπής στις αφαιρετικές γεωμετρίες της. Μέσω της εφαρμογής λεπτών στρώσεων χρώματος, η καλλιτέχνις επιτυγχάνει διακριτικές τονικές διαβαθμίσεις και διαφάνειες, ενισχύοντας την αλληλεπίδραση μεταξύ επιφάνειας και βάθους. Με αυτόν τον τρόπο, το χρώμα σμιλεύει αρμονικά την αντίληψη των κενών χώρων και των προεξοχών.
Στα έργα της Λούρμπα η υλικότητα και η τεχνική συγκλίνουν, τονίζοντας τη δέσμευσή της στη δομική καθαρότητα. Πιο συγκεκριμένα, σε επιλεγμένα έργα η καλλιτέχνις ενσωματώνει υλικά με υφές—παραπέμποντας στα ασβεστοκονιάματα που συναντώνται στις αιγαιοπελαγίτικες κατοικίες—τα οποία προσθέτουν μία απτική διάσταση στις επίπεδες επιφάνειες. Αυτή η πειθαρχημένη επανάληψη γεωμετρικών μοτίβων αποκαλύπτει μια πρακτική ανάλογη της αρχιτεκτονικής σχεδίασης, όπου οι μετρήσεις είναι ακριβείς και η συνθετική ισορροπία αδιαπραγμάτευτη.
Μέσω αυτής της μεθοδικής ενασχόλησης με την υλικότητα και την τεχνική, η Aegean Reveries λειτουργεί ως μορφή οπτικής αρχαιολογίας, αποκαλύπτοντας συστηματικά την εγγενή λογική της παράκτιας τοπογραφίας και ανασυνθέτοντάς την σε ένα αφηρημένο περιβάλλον που πυροδοτεί τον στοχασμό πάνω στη μορφή, τη χρωματικότητα και την υλική παρουσία.
