Το εκδοτικό φαινόμενο των βιβλίων Outlander της Diana Gabaldon που ενέπνευσε την τηλεοπτική υπερπαραγωγή του καλωδιακού δικτύου FX συνεχίζει την επιτυχημένη παρουσία του και στη χώρα μας με την κυκλοφορία του δέκατου βιβλίου της σειράς με τίτλο «Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους», το οποίο και ολοκληρώνει την ελληνική μετάφραση του πέμπτου βιβλίου της αμερικανικής έκδοσης «The Fiery Cross».
Το Marie Claire σε συνεργασία με τις εκδόσεις Anubis σου δίνουν τη δυνατότητα να διαβάσεις πρώτη ένα απόσπασμα από το βιβλίο που κυκλοφορεί στα βιβλιοπωλεία από τις 6 Ιουνίου. Μέχρι τότε μπορείς να κάνεις προπαραγγελία εδώ, ενώ μπορείς να διαβάσεις και τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.
Η υπόθεση
Άνοιξη 1771. Μετά τα επεισοδιακά γεγονότα στο γάμο της Τζοκάστα, ο Τζέιμι Φρέιζερ καλείται να συγκροτήσει ξανά την πολιτοφυλακή του, φεύγοντας από το Ρίβερ Ραν με νέες εντολές. Στις περιπέτειες που θα ακολουθήσουν, η ζωή του θα κινδυνέψει – πράγμα που, ωστόσο, θα βελτιώσει τις σχέσεις του με τον Ρότζερ. Μια αναπάντεχη συνάντηση θα οδηγήσει τον πατέρα και τον σύζυγο της Μπριάννα να αναζητήσουν ενωμένοι τον άνθρωπο που της προκαλεί εφιάλτες και να γυρέψουν εκδίκηση. Παράλληλα, με την Κλαιρ να προειδοποιεί για τον επερχόμενο πόλεμο, το ζεύγος Μακένζι αναρωτιέται μήπως το καλύτερο σχέδιο δράσης είναι τελικά η επιστροφή στο μέλλον – μαζί με τον μικρό Τζέμι αυτή τη φορά… Η συνέχεια μιας πολυδιάστατης σειράς, που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και ενθουσίασε εκατομμύρια αναγνώστες σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η αποκλειστική προδημοσίευση αποσπασμάτων από το «Ανάμεσα σε Δύο Κόσμους»
«Θα τον βοηθήσει η σημαία της ανακωχής αν είναι ακόμη εκεί, όταν αρχίσουν οι πυροβολισμοί;»
Η απάντηση σε αυτό -την οποία προφανώς ήξερε κι η ίδια- ήταν «Μάλλον όχι». Το ίδιο ήξερε κι ο Τζέιμι, που δεν μπήκε στον κόπο να το πει. Δεν μπήκε, επίσης, στον κόπο να πει ότι μπορεί να μη φτάναμε σε ανταλλαγή πυρών. Η ατμόσφαιρα ήταν βαριά και μύριζε μπαρούτη κι ιδρώτα νευρικότητας.
«Θα γυρίσει» είπε ξανά ο Τζέιμι, αν και πιο μαλακά αυτή τη φορά. Άγγιξε το πρόσωπό της κι έστρωσε μια τούφα από τα μαλλιά της. «Σ’ το υπόσχομαι, κοπελιά μου. Θα ’ναι καλά.»
Ο φόβος έσβησε λίγο, καθώς έψαχνε την αλήθεια στο πρόσωπό του. Φάνηκε να βρίσκει κάποια επιβεβαίωση, γιατί μέρος της έντασης έφυγε από πάνω της, κι ένευσε καταφατικά. Ο Τζέιμι έσκυψε και τη φίλησε στο μέτωπο κι ύστερα έφυγε να μιλήσει στον Ρομπ Μπερνς.
Η Μπρι στάθηκε και τον κοίταξε για λίγο, ύστερα έλυσε τα κορδόνια του καπέλου της και κάθισε δίπλα μου σε έναν βράχο. Τα χέρια της έτρεμαν ελαφρά. Πήρε μια βαθιά ανάσα κι έσφιξε τα γόνατα για να τα ακινητοποιήσει.
«Υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω τώρα για να βοηθήσω;» ρώτησε γνέφοντας προς το ανοιχτό ιατρικό μπαούλο μου. «Θέλεις να πάω να φέρω τίποτα;»
Κούνησα το κεφάλι. «Όχι, έχω ό,τι μου χρειάζεται. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε.» Μόρφασα ελαφρά. «Αυτό είναι το πιο δύσκολο.»
Κάγχασε κοφτά, σαν να συμφωνούσε απρόθυμα, και χαλάρωσε με μεγάλη δυσκολία. Επιθεώρησε τον εξοπλισμό που περίμενε, σμίγοντας ελαφρά τα φρύδια: τη φωτιά, το βραστό νερό, το πτυσσόμενο τραπέζι, το μεγάλο κουτί με τα εργαλεία και το μικρότερο πακέτο που είχε τα είδη έκτακτης ανάγκης.
«Τι έχει εκεί μέσα;» ρώτησε δείχνοντας με την μπότα της το σακί από καραβόπανο.
«Οινόπνευμα κι επιδέσμους, νυστέρι, λαβίδες, πριόνι ακρωτηριασμού, αιμοστατικές γάζες. Θα φέρνουν εδώ τους τραυματίες, αν μπορούν, ή σε κάποιον από τους άλλους γιατρούς. Αν χρειαστεί, όμως, να πάω σε κάποιον στο πεδίο -κάποιον πολύ άσχημα για να μπορεί να περπατήσει ή να μεταφερθεί- μπορώ να πάρω αυτό εδώ και να πάω αμέσως.»
[…]
«Τι στο καλό είπες στον πατέρα σου;» ρώτησα με την άκρη του στόματός μου. «Όταν ήρθες, και μιλούσατε στα γαελικά.»
«Α, αυτό.» Ένα απαλό ρόδισμα έβαψε για λίγο τη χλομάδα της. «Με μάλωνε, ρωτούσε τι νόμιζα πως έκανα – ήθελα να αφήσω το παιδί μου ορφανό, είπε, διακινδυνεύοντας τη ζωή μου μαζί με τη ζωή του Ρότζερ;» Τράβηξε μια κόκκινη τούφα από το στόμα της και μου χαμογέλασε αχνά, προκλητικά. «Του είπα λοιπόν κι εγώ, αφού ήταν τόσο επικίνδυνο, γιατί διακινδύνευε κι εκείνος να κάνει εμένα ορφανή, αφήνοντάς σε εδώ, μμ;»
Γέλασα, αν και φρόντισα να το κάνω κι αυτό αθόρυβα.
«Δεν είναι επικίνδυνα για σένα, είναι;» ρώτησε κοιτάζοντας γύρω το στρατόπεδο της Πολιτοφυλακής. «Εδώ πίσω, εννοώ.»
Κούνησα το κεφάλι. «Όχι. Αν πλησιάσει εδώ η μάχη, θα φύγουμε, αμέσως. Δε νομίζω όμως –»
Με έκοψε ο θόρυβος ενός αλόγου που πλησίαζε γρήγορα και ώσπου να εμφανιστεί ο αγγελιαφόρος είχα σηκωθεί, μαζί με το υπόλοιπο στρατόπεδο. Ήταν ένας από τους νεαρούς υπασπιστές του Τράιον, χλομός από την έξαψη που έβραζε μέσα του.
«Να είστε έτοιμοι» είπε κρεμασμένος από τη σέλα του, με κομμένη την ανάσα.
«Και τι θαρρείς πως κάνουμε απ’ όταν χάραξε;» είπε ο Τζέιμι ανυπόμονα. «Για τ’ όνομα του Θεού, τι συμβαίνει, άνθρωπέ μου;»
Πολύ λίγα, απ’ ό,τι φαινόταν, αυτά τα λίγα όμως ήταν αρκετά σημαντικά. Ένας ιερέας από την πλευρά των Ρυθμιστών είχε έρθει να μιλήσει με τον Κυβερνήτη.
«Ένας ιερέας;» τον έκοψε ο Τζέιμι. «Kουακέρος, εννοείς;»
«Δεν ξέρω, κύριε» είπε ο υπασπιστής, ενοχλημένος που τον είχαν διακόψει. «Οι κουακέροι δεν έχουν κληρικούς, όλοι το ξέρουν αυτό. Όχι, ήταν ένας ιερέας ονόματι Κάλντγουελ, ο αιδεσιμότατος Ντέιβιντ Κάλντγουελ.»
Ανεξάρτητα από τη θρησκευτική σχέση, ο Τράιον δεν είχε συγκινηθεί από την έκκληση του απεσταλμένου. Δεν μπορούσε και δεν ήθελε να ασχοληθεί με έναν όχλο κι αυτό ήταν όλο. Αν διαλύονταν οι Ρυθμιστές, υποσχόταν να λάβει υπ’ όψιν όποια δίκαια αιτήματα του έθεταν με τον κατάλληλο τρόπο. Έπρεπε, όμως, να διαλυθούν μέσα σε μία ώρα.
«Μπορείς, θέλεις, μέσα σε κουτί;» μουρμούρισα όσο πιο σιγά μπορούσα, μισοτρελαμένη από την αναμονή. «Μπορείς, θέλεις, μ’ ένα γατί;» Ο Τζέιμι είχε βγάλει το καπέλο κι ο ήλιος έλαμπε πάνω στα πυρρόξανθα μαλλιά του. Η Μπρι γέλασε πνιχτά, τόσο από το σοκ, όσο κι επειδή το διασκέδαζε.
«Δεν μπορούσε, δεν ήθελε, μ’ έναν όχλο» μουρμούρισε με τη σειρά της. «Δεν μπορούσε, δεν ήθελε… να πάρει τ’ όπλο;»
«Μπορεί, όμως» είπα σιγά. «Και πολύ φοβάμαι ότι θα το κάνει.»
******
Είχαμε προχωρήσει στην άλλη πλευρά της αυλής, στο πηγάδι. Υπήρχε ένας μισογεμάτος κουβάς στο χείλος, ζεστός και γλυφός από την κάψα της ημέρας. Ανέβασε τα μανίκια, ένωσε τα χέρια κι έριξε νερό από τον κουβά στο πρόσωπό του· μετά, τίναξε με δύναμη το κεφάλι, πιτσιλώντας τις ορτανσίες της κυρίας Σέρστον.
«Μήπως θυμήθηκε ο Κυβερνήτης πώς ήταν οι άντρες που είχαν τον Ρότζερ;» ρώτησα και του έδωσα μια τσαλακωμένη λινή πετσέτα από το χείλος του πηγαδιού. Την πήρε και σκούπισε το πρόσωπό του, κουνώντας το κεφάλι αρνητικά.
«Μόνο ο ένας. Εκείνος που ’χε το σήμα, που μίλαγε περισσότερο. Είπε πως ήταν ένας τύπος ξανθομάλλης, πολύ ψηλός και γεροδεμένος. Πράσινα μάτια τού φάνηκε πως είχε. Φυσικά, ο Τράιον δεν πρόσεξε και πολύ την εμφάνισή του, αφού ’χε άλλα στο μυαλό του κείνη την ώρα. Αυτό, όμως, το θυμόταν.»
«Χριστέ κι Απόστολε» είπα, συγκλονισμένη από μια σκέψη. «Ψηλός, ξανθομάλλης και με πράσινα μάτια. Λες να ήταν ο Στίβεν Μπόνετ;»
Τα μάτια του γούρλωσαν και με κοίταξε για μια στιγμή πάνω από την πετσέτα, με πρόσωπο κατάπληκτο. «Χριστέ μου» είπε κι άφησε την πετσέτα αφηρημένα. «Δε μου πέρασε απ’ το μυαλό κάτι τέτοιο.»
Ούτε κι εμένα είχε περάσει. Όσα ήξερα για τον Μπόνετ δεν ταίριαζαν με το προφίλ των Ρυθμιστών. Οι περισσότεροι ήταν φτωχοί κι απελπισμένοι άνθρωποι, όπως ο Τζο Χόμπσον, ο Χιου Φόουλς κι ο Έιμπελ Μακλέναν. Κάποιοι ήταν εξοργισμένοι ιδεαλιστές, όπως ο Χάσμπαντ κι ο Χάμιλτον. Ο Στίβεν Μπόνετ μπορεί να είχε υπάρξει κατά καιρούς φτωχός κι απελπισμένος – ήμουν όμως αρκετά σίγουρη πως η ιδέα να ζητήσει αποζημίωση από την Κυβέρνηση διαμαρτυρόμενος δε θα περνούσε από το μυαλό του. Να την πάρει με τη βία, σίγουρα. Να σκοτώσει κάποιον δικαστή ή σερίφη από εκδίκηση για κάποιο αδίκημα, πιθανότατα. Όμως – όχι, ήταν γελοίο. Αν ήμουν σίγουρη για κάτι που είχε να κάνει με τον Στίβεν Μπόνετ, ήταν πως δεν πλήρωνε φόρους.
«Όχι.» Ο Τζέιμι κούνησε το κεφάλι, έχοντας φτάσει απ’ ό,τι φαινόταν στο ίδιο συμπέρασμα. Σκούπισε μια στάλα που κρεμόταν ακόμη από τη μύτη του. «Δεν έχει λεφτά τούτη η υπόθεση. Ακόμη κι ο Τράιον αναγκάστηκε να ζητήσει απ’ τον κόμη του Χίλσμπορο, για να πληρώσει την Πολιτοφυλακή του. Κι οι Ρυθμιστές –» Κούνησε το χέ-
ρι, απορρίπτοντας την ιδέα να πληρώσουν οι Ρυθμιστές κάποιον για οτιδήποτε. «Δεν ξέρω τα πάντα για τον Στίβεν Μπόνετ, απ’ όσο τον έχω δει όμως, θαρρώ πως μόνο το χρυσάφι ή η υπόσχεση για δαύτο θα τον έφερνε σε πεδίο μάχης.»
«Σωστά.» Πιατικά και μαχαιροπίρουνα ακούστηκαν αμυδρά από το ανοιχτό παράθυρο, μαζί με σιγανές φωνές σκλάβων. Το τραπέζι είχε στρωθεί για δείπνο. «Δε νομίζω να υπάρχει περίπτωση να είναι ο Μπόνετ ο Τζέιμς Μακουίστον, υπάρχει;»
Γέλασε και το πρόσωπό του χαλάρωσε για πρώτη φορά. «Όχι, Σάσεναχ. Γι’ αυτό είμαι σίγουρος. Ο Στίβεν Μπόνετ δεν ξέρει να διαβάσει, μήτε να γράψει τίποτ’ άλλο πέρα απ’ τ’ όνομά του.»
Τον κοίταξα.
«Πώς το ξέρεις αυτό;»
«Μου το ’πε ο Σάμουελ Κορνέλ. Δεν έχει συναντήσει τον Μπόνετ ο ίδιος, μα είπε πως ο Γουόλτερ Πρίστλι πήγε μια φορά να τον βρει, να δανειστεί επειγόντως λεφτά. Ξαφνιάστηκε, αφού ο Πρίστλι είναι πλούσιος -του είπε όμως πως περίμενε ένα φορτίο που ’πρεπε να το πληρώσει σε χρυσάφι- γιατί αυτός που το ’φερνε δεν έπαιρνε αποδείξεις αποθήκης, χαρτονομίσματα Διακήρυξης, ούτε καν τραπεζικά γραμμάτια. Δεν εμπιστευόταν λόγια σ’ ένα χαρτί που δεν μπορούσε να διαβάσει, μήτε κανέναν να του τα διαβάσει. Μόνο χρυσάφι δεχόταν.»
«Ναι, σαν τον Μπόνετ ακούγεται.» Κρατούσα το σακάκι του διπλωμένο στο μπράτσο μου. Το τίναξα κι άρχισα να χτυπάω την κόκκινη σκόνη από το κάτω μέρος, γυρίζοντας αλλού το πρόσωπό μου, για να αποφύγω τα σύννεφα που σηκώνονταν. «Αυτό που είπες για το χρυσάφι… λες να ήταν κατά λάθος ο Μπόνετ στον Άλαμανς; Στο δρόμο για το Ρίβερ Ραν, μήπως;»
Το σκέφτηκε για μια στιγμή και κούνησε το κεφάλι, κατεβάζοντας τα μανίκια του πουκαμίσου του.
Να σημειώσουμε ότι τα πρώτα εννέα βιβλία της δημοφιλούς σειράς Outlander κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Anubis:
- «Σάσεναχ, η Ξένη», σε μετάφραση Ειρήνης Παϊδούση
- «Σε Ξένο Χρόνο», σε μετάφραση Ειρήνης Παϊδούση
- «Παγιδευμένη στο Χρόνο», σε μετάφραση Παρασκευής Αυγουστίνου
- «Οι Φλόγες της Εξέγερσης», σε μετάφραση Παρασκευής Αυγουστίνου
- «Στη Δίνη των Αιώνων», σε μετάφραση Ιωάννας Ζαπάντη
- «Σε Ξένες Ακτές», σε μετάφραση Γιάννη Βοζίκη
- «Τα Τύμπανα του Φθινοπώρου», σε μετάφραση Διονυσίας Στεφανοπούλου
- «Στο Σταυροδρόμι των Αιώνων», σε μετάφραση Ιωάννας Γεωργοπούλου
- «O Φλεγόμενος Σταυρός», σε μετάφραση Ειρήνης Παϊδούση
