«Το παγκόσμιο φαινόμενο του κορωνοϊού έχει αλλάξει τις ζωές και τον τρόπο σκέψης όλων μας δραματικά. Μέσα σε διάστημα λίγων μηνών, άλλαξαν και επαναπροσδιορίστηκαν οι προτεραιότητες μας, αναθεωρήθηκαν οι σκέψεις και οι αξίες μας, ενώ συμβιβαστήκαμε σε νέα μέτρα και σταθμά μιας καθημερινότητας πολύ διαφορετικής από εκείνη που βιώναμε τόσα χρόνια. Συναισθήματα όπως φόβος και συνεχές άγχος ότι θα νοσήσουμε από έναν αόρατο αλλά τόσο ύπουλο εχθρό, φώλιασαν μέσα μας και αγκιστρώθηκαν για τα καλά, αναμένοντας με ανυπομονησία τη νέα θεραπεία ή το εμβόλιο που θα μας απαλλάξει από την παρουσία του και θα σημάνει την επιστροφή μας στην κανονικότητα.
Η πορεία κάθε επαγγελματία υγείας όσο μικρή ή μεγάλη και αν είναι εμπεριέχει μέσα της μικρές και άλλοτε, μεγάλες προκλήσεις. Οι απαιτήσεις στην ιατρική καριέρα είναι πολλές και δύσκολα ξεχωρίζεις κάποια ως την πιο δύσκολη, ειδικά όταν συνδέονται με την ανθρώπινη ζωή. Όλες έχουν τη μοναδικότητά τους όπως και ο ασθενής που έχεις την ιατρική φροντίδα και θεραπεία του. Αυτή η πανδημία όμως, έχει στο σύνολο της κάτι διαφορετικό και πρωτόγνωρο. Και αυτό γιατί δεν απαιτεί μόνο μια στρατηγική διαχείρισης κρίσεων υγείας αλλά ταυτόχρονα μια ικανή διαχείριση με ανεξίτηλο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό αποτύπωμα. Οι υγειονομικοί ανά την υφήλιο καλούνται να περιθάλψουν μαζικά εκατοντάδες ασθενείς που χρήζουν νοσηλεία σε κλίνες Μονάδων Εντατικής Θεραπείας και δυστυχώς να καταγράφουν υψηλά ποσοστά θανάτων. Διεθνώς, τα συστήματα υγείας πολύ γρήγορα εξαντλούνται σε υλικά, πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, ενώ οι κυβερνητικές επιλογές και στρατηγικές αποκαλύπτονται ανέτοιμες και απροετοίμαστες σε μια απειλή Δημόσιας Υγείας.
Για πρώτη φορά όμως, λαμβάνει χώρα ανταλλαγή πληροφοριών και καλών πρακτικών με τη συμβολή των δικτύων κοινωνικής δικτύωσης, αναπτύσσοντας καινοτόμους διόδους επικοινωνίας ανάμεσα σε πολίτες διαφορετικών κρατών και εθνικοτήτων. Ποτέ άλλοτε στη σύγχρονη ιστορία, δεν υπήρξε τόσο άμεση διακίνηση και προώθηση της ιατρικής έρευνας, τεχνογνωσίας και γνώσης με την αρωγή των σύγχρονων τεχνολογιών και με προσανατολισμό το κοινό όραμα στην ανεύρεση του κατάλληλου εμβολίου και θεραπευτικού πρωτοκόλλου ενάντια στον ιό. Λόγω του γονιδιωματικού προφίλ του ιού το ανθρώπινο σύστημα που πλήττεται κυρίως είναι το αναπνευστικό. Κατά συνέπεια η ειδικότητά μου βρέθηκε να μάχεται από την αρχή στην πρώτη γραμμή και το νοσοκομείο στο οποίο εργάζομαι να αποτελεί ένα από τα βασικά νοσοκομεία αναφοράς για τον κορωνοϊό. Με αίσθημα συναδελφικής αλληλεγγύης, ιατροί, νοσηλευτές, διασώστες, συνεργεία καθαρισμού και λοιπό προσωπικό υποδεχτήκαμε τα πρώτα κρούσματα κορωνοϊού πράττοντας το καθήκον μας σε ένα νοσοκομείο με μακρά ιστορία ως σανατόριο και άρρηκτα συνδεδεμένο με την αντιμετώπιση των αναπνευστικών νοσημάτων. Το καθημερινό εργασιακό πρόγραμμα μεταβλήθηκε σημαντικά και οι βάρδιες, όπως και οι απαιτήσεις, αυξήθηκαν γεωμετρικά με απίστευτο σωματικό και ψυχικό κόστος. Σε κάθε εφημερία ένα πράγμα ρωτάμε όλοι, πόσοι βγήκαν από τη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και πόσοι επέστρεψαν σπίτι, στους αγαπημένους τους. Κάθε εξιτήριο, μια μεγάλη νίκη για το προσωπικό.
Είμαι παντρεμένη με γιατρό και μητέρα δύο παιδιών. Όταν τα φώτα της εφημερίας σβήνουν και επιστρέφω σπίτι, καλούμαι να ανταποκριθώ σε διαφορετικές προτεραιότητες. Γυρίζοντας από το νοσοκομείο είμαι ιδιαίτερα προσεκτική στην τήρηση των μέτρων ατομικής υγιεινής, αλλά και επιφορτισμένη με άγχος και ενοχές να μη μολύνω τους δικούς μου. Υπάρχουν μέρες που δεν πλησιάζω τον σύζυγο ή τα παιδιά μου αν δεν αλλάξω πρώτα ρούχα και παπούτσια και εκείνοι περιμένουν καρτερικά να ολοκληρωθεί η ιεροτελεστία καθαριότητας. Οι δραστηριότητες των παιδιών προσαρμόστηκαν, χωρίς καν να το ζητήσω, στο δικό μου πρόγραμμα, για να μην με ενοχλούν με γέλια και παιχνίδια, έτσι ώστε να καταφέρω να ξεκλέψω στιγμές ξεκούρασης, ύπνου και προσευχής. Σταμάτησα να πηγαίνω κάτω από το παράθυρο της μητέρας μου για να μην αντικρίζει τα κατακόκκινα από το ξενύχτι μάτια μου, τις χαρακιές στο πρόσωπο από τη μάσκα και τα αποκαμωμένα και αφυδατωμένα χέρια μου από τις πολλαπλές πλύσεις.
Αντλώ δύναμη από τους ίδιους τους ασθενείς μου, από τα λόγια καρδιάς και τις ευχαριστίες τους όταν επιστρέφουν στους αγαπημένους τους. Από το πλατύ χαμόγελο που σχηματίζεται στα χείλη των συναδέλφων στο νοσοκομείο, έστω και αν δεν είναι ορατό στους ασθενείς κάτω από τη μάσκα. Από τον όρκο του Ιπποκράτη τον οποίον τιμούν με απαράμιλλη αυταπάρνηση οι «στρατιώτες» υγειονομικοί που μάχονται στην πρώτη γραμμή, όπως εγώ, σε όλον τον κόσμο. Από το σεβασμό και το φόρο τιμής στους συναδέλφους που χάθηκαν στο καθήκον.
Είμαι αισιόδοξη ότι η επιστήμη θα καταφέρει πολύ σύντομα να βρει το κατάλληλο εμβόλιο. Η επόμενη μέρα θα μας βρει περισσότερο ώριμους, με διάθεση αναθεώρησης των κοινωνικών και αξιακών προτύπων, αλλά και με ανεπτυγμένο το αίσθημα οικολογικής ηθικής και ευθύνης. Ο κορωνοϊός, όσο τρομακτικός και αν ακούγεται, θα αποτελέσει την ευκαιρία να ενισχυθούν παγκόσμια οι πολιτικές δημόσιας υγείας, καθώς και να χρηματοδοτηθεί και να ενισχυθεί η επιστημονική έρευνα, ώστε να είμαστε περισσότερο προετοιμασμένοι για μια επόμενη πανδημία στο μέλλον. Είμαι περήφανη που στα χαρακώματα της μάχης κατά του κορωνοϊού, συστρατεύτηκα και αγωνίστηκα ως η πιο ταπεινή όλων».
