Ήρωες της πρώτης γραμμής. Γιατροί, νοσηλευτές και νοσηλεύτριες γίνονται οι πρωταγωνιστές της ζωής μας, δίνοντας καθημερινά μια γενναία μάχη απέναντι στον ιό, που κατάφερε το ακατόρθωτο, να φέρει ολόκληρο τον πλανήτη σε lockdown. Αυτοί οι ήρωες είναι εκείνοι δεν βλέπουν τις οικογένειές τους, κάνουν συνεχόμενες εφημερίες, δίνουν τη ψυχή τους για κάθε πολίτη που νοσεί και που φτάνει στις πόρτες των ειδικά διαμορφωμένων νοσοκομείων, με την ελπίδα για το καλύτερο.

Ένα τέτοιο νοσοκομείο είναι και το Ερρίκος Ντυνάν Hospital Center, που ανταποκρινόμενο στις αυξημένες ανάγκες του Εθνικού Συστήματος Υγείας, έθεσε στη διάθεση της Πολιτείας 12 κλίνες ΜΕΘ, καθώς και 53 κλίνες νοσηλείας σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο του 6ου ορόφου. Και τα δύο τμήματα είναι απομονωμένα και μπορούν να νοσηλεύσουν με απόλυτη ασφάλεια  ύποπτα ή/και επιβεβαιωμένα περιστατικά Covid-19. Με αυτή την κίνησή του το συγκεκριμένο νοσοκομείο, συμμετέχει στη μεγάλη εθνική προσπάθεια για την αντιμετώπιση της πανδημίας.

H κινητή μονάδα υγείας, είναι εγκατεστημένη από την αρχή της πανδημίας στον προαύλιο χώρο του Ερρίκος Ντυνάν, όπου γίνονται και οι απαραίτητες εξετάσεις για τον Covid-19.

Η Προϊσταμένη εποπτείας της νοσηλευτικής διεύθυνσης του Ερρίκος Ντυνάν, Βασιλική Κόρκα, μιλά στο Μarie Claire για αυτό το επάγγελμα – λειτούργημα αλλά και για τα νέα δεδομένα, μετά την εμφάνιση του κορωνοϊού και στη χώρα μας.

Επέλεξες ένα πολύ ιδιαίτερο επάγγελμα. Πώς ξεκίνησαν όλα;
Όταν ήμουν δεκαεπτά ετών, δυστυχώς έχασα τον πατέρα μου από οξεία λευχαιμία. Την περίοδο που ήταν άρρωστος, όποτε επέστρεφε στο σπίτι από τις χημειοθεραπείες, θυμάμαι να περιγράφει σχεδόν με δέος τη φροντίδα των νονηλευτριών και πόσο σημαντικό ήταν για εκείνον η σωστή τους περιποίηση. Από τότε ήξερα ότι θα ακολουθήσω το ίιδιο επάγγελμα κι έτσι επέλεξα τη σχολή νοσηλευτικής. Eργάζομαι ως νοσηλεύτρια εικοσιτρία χρόνια και στο Ερρίκος Ντυνάν είμαι από το 2000, είκοσι χρόνια δηλαδή. Στην εποπτεία μετακινήθηκα το 2015. Ως τότε ήμουν προϊστάμενη στο τμήμα επειγόντων, στα εξωτερικά ιατρεία (ως το 2010) και υπεύθυνη στις δράσεις του κινητού ιατρείου. Αν ξεκινούσα από την αρχή, πάλι τη νοσηλευτική θα επέλεγα.

Τι είναι αυτό που αγαπάς στη συγκεκριμένη εργασία;
Σε ολα  τα ανθρωποκεντρικά επαγγέλματα, όπως είναι η νοσηλευτική, το επίκεντρο είναι ο άνθρωπος και οι ανάγκες του. Αυτό που με έλκυσε στην τέχνη και στην επιστήμη της Νοσηλευτικής είναι η ουσιαστική φροντίδα του ανθρώπου σε μια από τις πιο δύσκολες καταστάσεις, να είναι άρρωστος, περιορισμένος στο νοσοκομείο και απομακρυσμένος από όσα τον στήριζαν και του έδιναν χαρά. Οι νοσηλευτές είναι αυτοί που παρίστανται στον άρρωστο, καλύπτοντας όχι μόνο τις ανάγκες νοσηλείας αλλά τις ανάγκες επικοινωνίας. Γι’ αυτό το λόγο άλλωστε παρατηρείται το φαινόμενο ο ασθενής, ειδικά σε μακρά νοσηλεία, να αποκτά ισχυρό δεσμό με τους νοσηλευτές.
Τι είναι αυτό που σε δυσκολεύει;
Οι δεξιότητες του επαγγέλματος  που έχω λόγω γνώσεων και εμπειρίας, μου επιτρέπουν να ξέρω τι να κάνω σε διάφορα περιστατικά και έτσι δεν αντιλαμβάνομαι κάτι που μπορεί να με δυσκολέψει. Ωστόσο πάντα η συναισθηματική φόρτιση σε κάποια δύσκολα περιστατικά, φαίνεται να μου καταπονούν περισσότερο τον ψυχικό μου κόσμο, διότι εργάζομαι με τον στόχο ο ασθενής να γίνει καλά και να γυρίσει στην οικογένεια του.

Πότε ξεκίνησε η ιδέα της κινητής μονάδας για τον κορωνοϊο στο νοσοκομείο Eρρίκος Ντυνάν;

Το Ερρίκος Ντυνάν είναι μια δομή υγείας από το 2000, με πλήρη ανάπτυξη τμημάτων, με άριστο επιτελείο ιατρών, με μια ικανότατη ομάδα νοσηλευτών που στόχο έχει την προσφορά υψηλών υπηρεσιών υγείας. Επίσης στα πλαίσια της κοινωνικής προσφοράς, από το 2014 με την κινητή μονάδα υγείας, προσφέρει υπηρεσίες υγείας στην κοινότητα. Το νοσοκομείο πρόσφατα απέκτησε την κορυφαία διαπίστευση Joint Commission International, για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών και την ασφάλεια των ασθενών. Στα πλαίσια αυτής της διαπίστευσης είχε προβλέψει σχέδιο διαχείρισης φυσικών καταστροφών και επιδημιών. Έτσι, όταν ξεκίνησε η επιδημία, το νοσοκομείο αξιοποίησε την κινητή μονάδα υγείας, ως χώρο διαχείρισης των πιθανών και υπόπτων περιστατικών. Πέτυχε έτσι την γρήγορη και ασφαλή διαχείριση αυτών πριν μπουν στο νοσοκομείο, διασφαλίζοντας ταυτόχρονα και την ασφάλεια των υπολοίπων νοσηλευόμενων και των εργαζομένων.

Η δική σου σχέση ποια είναι με αυτό;

Είμαι προϊστάμενη λειτουργίας της κινητής μονάδας υγείας. Τα τελευταία χρόνια έχουμε πραγματοποιήσει με την κινητή μας μονάδα, πληθώρα δράσεων εταιρικής κοινωνικής ευθύνης σε συνεργασία με δημοτικούς κι άλλους φορείς, προσφέροντας δωρεάν εξετάσεις σε άτομα που έχουν ανάγκη, με την ευθύνη της Διεύθυνσης Εμπορικής Ανάπτυξης, Marketing & Επικοινωνίας του νοσοκομείου.

Πόσοι άνθρωποι νοσηλεύονται με κορωνοϊό;

Εμείς όπως και τα υπόλοιπα ιδιωτικά νοσοκομεία δεν νοσηλεύουμε θετικά περιστατικά. Το βάρος αυτό πέφτει στις δημόσιες δομές. Εμείς ακολουθούμε τις οδηγίες του ΕΟΔΥ και πάντα σε επικοινωνία μαζί του, διαχειριζόμαστε τα πιθανά και ύποπτα, όπου ή τους στέλνουμε στο σπίτι για απομόνωση αφού γίνει ο έλεγχος ή αν χρήζουν νοσηλείας -ενημερώνοντας πάντα τον ΕΟΔΥ- τους νοσηλεύουμε για λίγο σε ειδικό τμήμα, ώσπου να βγει το αποτέλεσμα του τεστ. Αν αυτό είναι θετικό διακομίζονται σε νοσοκομείο αναφοράς καθ’ υπόδειξη του ΕΟΔΥ, διαφορετικά συνεχίζουν την νοσηλεία στο νοσοκομείο μας.

 

Άρα έχεις έρθει σε επαφή με κρούσματα. Ποια είναι η πιο ιδιαίτερη  περίπτωση;
Ναι και όσο περνά ο καιρός, βγαίνουν όλο και περισσότερα τεστ θετικά. Όλες οι περιπτώσεις έχουν κάτι το ιδιαίτερο, η  κατάσταση είναι τόσο καινούργια που κάθε φορά αιφνιδιάζει. Εκείνο που είναι κοινό είναι οι προεκτάσεις οι κοινωνικές που έχουν. Μετά το σοκ και την αποδοχή ότι κάποιος είναι πιθανά θετικό περιστατικό, η πρώτη ερώτηση που κάνουν όλοι, είναι αν κινδυνεύει η οικογένεια τους και αν τους έχουν μεταδόσει τον ιό. Στη συνέχεια αναρωτιούνται πώς μπορούν να απομωνοθούν.

Σε φοβίζει ο ιός;

Με αγχώνει το γεγονός ότι μιλάμε για κάτι καινούργιο, δεν γνωρίζουμε πολλά για την συμπεριφορά του και άρα μιλαμε για κάτι άγνωστο. Δεν μπορεί κανείς να προβλέψει την συμπεριφορά του και πρέπει να πάμε βήμα βήμα. Γι’ αυτό τον λόγο είναι πολύ σημαντικό να παρακολουθούμε την έγκυρη ενημέρωση του ΕΟΔΥ και του υπουργείου υγείας και να συμμορφωνόμαστε με τις οδηγίες. Κάθε βήμα γνώσης μειώνει κατά αντιστοιχία μια μονάδα φόβου.

 Τι έχει αλλάξει στην καθημερινότητά σου τώρα με τον κορωνοϊό;

Πολλά έχουν αλλάξει, πρώτα από όλα η απαγόρευση κυκλοφορίας, η διακοπή και μείωση υπηρεσιών όπως τα ΜΜΜ, άλλαξαν δραστικά το καθημερινό πρόγραμμα όλων μας. Η πίεση και η ανάγκη για ετοιμότητα στην δουλειά, την έβαλαν πρώτη, για να μην πω και μοναδική προταιρεότητα, ανθρώπινες δραστηριότητες που είχαν σχέση με την ευεξία και την ψυχική υγεία και ήταν στο καθημερινό πρόγραμμα έχουν βγει από αυτό. Η φυσική επαφή με την οικογένεια που ήταν λίθος της καθημερινότητας, για κάποιους από μας είναι απαγορευμένη προς το παρόν λόγω της επαφής μας με το ιό. Πιστεύω ότι αυτή η αίσθηση που έχουμε όλοι ότι τελούμε σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης από μόνο του διαφοροποιεί την καθημερινότητα μας.

Έχετε έρθει πιο κοντά με τους συναδέλφους σας αυτή την περίοδο;
Αν και η συναδελφικότητα και η αλληλεγγύη ήταν πάντα χαρακτηριστικά της Νοσηλευτικής ομάδας του νοσοκομείου, η αλήθεια είναι ότι αυτός ο κοινός αγώνας για την αντιμετώπιση της επιδημίας μας ένωσε ακόμη πιο πολύ όλους ,το γεγονός οφείλεται ότι όλες οι υπηρεσίες του νοσοκομείου ήταν εξαρχής παρούσες και ενωμένες για να αναχαιτίσουν αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση. Από την πρώτη στιγμή κατάθεση ψυχής και δυνάμεων έκανε η Διευθύνουσα Νοσηλευτικής μαζί με τις υποδιευθύνουσες, τις επόπτριες και τις προϊσταμένες, κάνοντας το προσωπικό να αισθάνεται πρώτα από όλα ασφαλές. Η συνεχής παρουσία της διοίκησης, ο αγώνας της ιατρικής υπηρεσίας να παρακολουθεί συνεχώς τις εξελίξεις, να είναι δίπλα στον άρρωστο και σε μας  καθώς και η υποστήριξη των λοιπών υπηρεσιών μάς έκαναν να έρθουμε πιο κοντά και να αντιμετωπίζουμε όλη αυτή την κατάσταση έχοντας τη βεβαιότητα ότι δεν είμαστε μόνοι. Και όπως ξέρετε η ψυχολογία παίζει πάντα κυρίαρχο ρόλο.
Δήμητρα Μπουλουγούρη – Βασιλική Κόρκα – Χρυσούλα Δρίτσα

Τι πιστεύεις ότι πήγε λάθος στην Ιταλία; Πέρα από τα χιλιάδες θύματα, έχουν πεθάνει και πάνω από 50 άνθρωποι από τον χώρο της υγείας.

Το σύστημα υγείας της Ιταλίας δέχθηκε πληθώρα περιστατικών. Η πληθώρα έφερε την ανάγκη για πιο γρήγορες παρεμβάσεις μαζικά, έφερε κούραση και ίσως εκεί – δίχως να είμαι σίγουρη – στην πίεση της εργασίας, το προσωπικό φροντίζοντας τον άρρωστο, να μην φρόντισε τόσο τον εαυτό του. Επίσης ό,τι ξέρουμε, το γνωρίζουμε μετά από αυτό που αντιμετώπισαν αυτοί οι άνθρωποι εκεί, άρα καλό είναι να μην είμαστε επικριτικοί με οποιοδήποτε τρόπο αλλά αλληλέγγυοι. Καλό είναι να μην ψάχνουμε τι πήγε λάθος στην Ιταλία, αλλά να αναγνωρίσουμε ότι εξαιτίας της εμπειρίας τους, εμείς πήραμε νωρίτερα και περισσότερα μέτρα.

Υπάρχουν ελλείψεις στα ελληνικά νοσοκομεία;
Η πανδημία απέδειξε ότι κανένα σύστημα υγείας δεν είχε καταφέρει να προβλέψει μια τέτοια κατάσταση. Σαφώς και υπάρχουν ελλείψεις. Η επιδημία ανέδειξε και γιγάντωσε τις οποίες ελλείψεις. Το ανθρώπινο δυναμικό δεν είναι ποτέ αρκετό σε αυτές τις καταστάσεις, γιατί είναι και το πρώτο που εχει απώλειες, τμήματα αυξημένης φροντίδας όπως οι ΜΕΘ έχουν αυξημένη ζήτηση. Ο φόβος και ο πανικός οδηγούν στην κατάχρηση υλικών, όπως είναι τώρα οι μάσκες και τα αντισηπτικά. Τα ελληνικά νοσοκομεία έχουν λοιπόν τέτοιες ελλείψεις, αλλά τουλάχιστον είναι ορατή η προσπάθεια που γίνεται να καλυφθούν.
Πότε πιστεύεις πως θα επανέλθει η καθημερινότητα και τι θα έχει αλλάξει μέσα μας ;
Πότε θα λήξει όλο αυτό νομίζω ότι δεν μπορεί να το πει κανείς .είμαστε σε αχαρτογραφητα νερά και το σωστό είναι να παίρνουμε πληροφορίες και να δεχόμαστε μόνο ότι λέει το υπουργείο υγείας και το ΕΟΔΥ. Πιστεύω ότι ακόμα έχουμε μπροστά μας το λιγότερο ένα μήνα για να περάσουν τα δύσκολα, όχι ότι θα τελειώσει άμεσα ,θα μας απασχολήσει αρκετά πιστεύω ο κορωνοϊός.
Η πανδημία νομίζω ότι έφερε και θα φέρει σε όλους μας μια αναγκαστική αναθεώρηση αξιών, ιδεών και κυρίως προταιρεοτήτων. Πράγματα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα, πράγματα υλικά δεν έχουν πια αξία και διαφορά γιατί ο ιός δεν κάνει διακρίσεις. Η δοκιμασία αυτή πέρα από το ότι έχει ανατρέψει την καθημερινότητά μας, θα μας αναγκάσει να κάνουμε επανεκκίνηση σε πολλά πράγματα.
Η αγάπη που έχεις για τον άνθρωπο, είναι τρόπος ζωής; Πώς αλλιώς την εκφράζεις στην καθημερινότητά σου;
Η προσφορά προς τον άνθρωπο είναι τρόπος ζωής, αυτό ήταν που με ώθησε να επιλέξω την νοσηλευτική. Το να προσφέρω και να βοηθάω, εντός και εκτός υπηρεσίας, για μένα είναι κάτι απόλυτα φυσικό. Πιστεύω ότι η αλληλεγγύη, η φροντίδα και η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι θεμέλιοι λίθοι της κοινωνίας. Γι’ αυτό επειδή υπάρχουν συνάνθρωποί μας που δεν έχουν απόλυτη πρόσβαση στο υπέρτατο αγαθό της υγείας, είμαι μέλος σε μια εθελοντική ομάδα ιατρών και νοσηλευτών και εθελοντών που αφιερώνουμε τον χρόνο μας και τις γνώσεις μας σε κατοίκους ακριτικών νησιών. Η Σύμπλευση ταξιδεύει δύο φορές το χρόνο με φουσκωτά εκεί που μας έχουν ανάγκη και προσφέρει υπηρεσίες υγείας και δεν περιορίζεται σε αυτό. Φροντίζει με δικές της δυνάμεις, να καλύπτει βασικές ανάγκες σε δομές και κυρίως στο εκπαιδευτικό κομμάτι.

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below