Η Gwenaelle Chauvin είχε ένα ενδιαφέρον βιογραφικό: Η μητέρα δύο παιδιών είχε ιδρύσει δύο επιχειρήσεις, τη μία εκ των οποίων είχε διοικήσει για πολλά χρόνια μαζί με τον συνέταιρό της. Κι όμως στα 55 χρόνια της είχε απογοητευτεί τόσο από την άκαρπη μακροχρόνια αναζήτηση εργασίας, ώστε ελλείψει χρημάτων αναγκάστηκε να μετακομίσει ξανά με τη μητέρα της.
Η ιστορία της έγινε αφορμή ώστε η Le Monde να παρουσιάσει, σε ένα νέο άρθρο της, το φαινόμενο των «NER»: των γυναικών 55-61 ετών περίπου, που είναι ακόμα πολύ νέες για να βγουν στη σύνταξη αλλά ταυτόχρονα θεωρούνται πολύ «μεγάλες» για να βρουν δουλειά. Παρόλο που οι λεγόμενοι «NEET» («νέοι άνθρωποι που δεν εργάζονται ούτε σπουδάζουν ούτε κάνουν την πρακτική τους») έχουν απασχολήσει τις κυβερνήσεις ήδη από τη δεκαετία του ‘80, οι «NER» παραμένουν διαχρονικά αόρατες, αλλά σύμφωνα με γαλλικές εθνικές στατιστικές αντιστοιχούν στο 21% του ενεργού πληθυσμού στις ηλικίες 55 – 61. Το ποσοστό τους κορυφώνεται στα 60 και κατόπιν μειώνεται, όταν κάποιοι εγκαταλείπουν το εργατικό δυναμικό λόγω προβλημάτων υγείας ή αναπηρίας.
Η Le Monde παρουσιάζει, σε ένα νέο άρθρο της, το φαινόμενο των «NER»: των γυναικών 55-61 ετών περίπου, που είναι ακόμα πολύ νέες για να βγουν στη σύνταξη αλλά ταυτόχρονα θεωρούνται πολύ «μεγάλες» για να βρουν δουλειά.
Και οι άντρες αντιμετωπίζουν προβλήματα ανεργίας στη μέση ηλικία, ωστόσο τρεις στους τέσσερις ανέργους στην κατηγορία 55-61 είναι γυναίκες, όπως γράφει η Le Monde, ενώ μετά τα 62 χρόνια οι γυναίκες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να είναι άνεργες ή να μην έχουν βγει στη σύνταξη.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει επιπλέον επιπτώσεις στις εργαζόμενες γυναίκες μέσης ηλικίας: Για παράδειγμα μια πρόσφατη έρευνα (National Bureau of Economic Research) αναδεικνύει το λεγόμενο «πρόστιμο της εμμηνόπαυσης», που αναφέρεται στη μείωση του εισοδήματος των γυναικών εκείνη την περίοδο κατά μέσο όρο κατά 4,3%. Η πλατφόρμα γυναικείας ενδυνάμωσης The Female Quotient χολιάζει σχετικά: «Το στίγμα κρατά τις γυναίκες σιωπηλές, χωρίς υποστήριξη και κακοπληρωμένες, αλλά μιλώντας για αυτό μπορούμε να αλλάξουμε το σενάριο. Όταν οι γυναίκες υποστηρίζονται, παραμένουν στο εργατικό δυναμικό – και επιτυγχάνουν. Και όταν μιλάμε για την εμμηνόπαυση ως κάτι παραπάνω από ένα ζήτημα υγείας, και ως ένα ζήτημα εργασίας, αλλάζουμε το σύστημα».
