Η γκαλερί a.antonopoupou.art παρουσιάζει τη νέα δουλειά της Γεωργίας Λαλέ με τίτλο «Εν Τούτω Νίκα» από τις 23/10 έως τις 29/11. Η γνωστή για το ακτιβιστικό της έργο καλλιτέχνης, δημιουργός της «Ροζ Σημαίας», μας καλεί σε ένα ταξίδι στο χρόνο, στους αγώνες και στον πόνο των γυναικών, με οδηγό την Άννα (μορφή από το σχολικό αναγνωστικό Αλφαβητάριον, 1955, της Α΄ δημοτικού), από την αρχαιότητα ώς τις μέρες μας.
Χρησιμοποιώντας την εικαστική γλώσσα των επιτύμβιων στηλών, ξεκινά την πορεία της από το Μεγάλο Ανάγλυφο των Ελευσίνιων Μυστηρίων (440-430 π.Χ.), με τη μητέρα -θύμα βιασμού και θεά της καλλιέργειας – Δήμητρα και την κόρη της -θύμα γυναικοκτονίας και Θέα του Άδη- Περσεφόνη να ευλογούν το οδοιπορικό της.
Χρησιμοποιώντας την εικαστική γλώσσα των επιτύμβιων στηλών, ξεκινά την πορεία της από το Μεγάλο Ανάγλυφο των Ελευσίνιων Μυστηρίων (440-430 π.Χ.), με τη μητέρα -θύμα βιασμού και θεά της καλλιέργειας – Δήμητρα και την κόρη της -θύμα γυναικοκτονίας και θέα του Άδη- Περσεφόνη να ευλογούν το οδοιπορικό της.
Η διαδρομή, παρέα με την Άννα, συνεχίζεται με δύο επιτύμβιες στήλες του 5ου και 4ου αιώνα π.Χ. Στη στήλη της Αμεινοκλείας, η Άννα βοηθά την μητέρα της να ετοιμαστεί για την πορεία της στον Κάτω Κόσμο. Στο έργο Πιετά, τη βλέπουμε νεκρή στην αγκαλιά της μητέρας της, σε ένα έργο-φόρο τιμής στις μητέρες που χάνουν τα παιδιά τους είτε από το οπλισμένο χέρι των συντρόφων τους είτε από τη κρατική αμέλεια είτε από τη βαρβαρότητα και το μίσος του πολέμου.
Μέσα από το ταξίδι, η Άννα -η κάθε Άννα- παρακολουθεί και βιώνει τον πόνο της απώλειας, του σεξισμού και της κουλτούρας ενοχοποίησης των θυμάτων. Μαθαίνει παράλληλα ότι η ενότητα και η αλληλεγγύη σπάνε την αλυσίδα της σιωπής και την κακοποίησης. Κρατά σφιχτά τα χέρια της γιαγιάς της και της μαμά της, μας κοιτά κατάματα, και μας λέει: Εν Τούτω Νίκα!
Τα έργα έχουν δημιουργηθεί από σεντόνια, δωρεές γυναικών και θηλυκοτήτων που ζουν στην Ελλάδα, υπό την προϋπόθεση να έχουν ξεκουραστεί πάνω τους και να έχουν ονειρευτεί έναν δίκαιο κόσμο.
Τα έργα της Γεωργίας Λαλέ έχουν ως αφετηρία μια προσωπική εμπειρία. Όπως είχε πει σε συνέντευξή της στο Marie Claire: «Έχω βιώσει σεξιστικές συμπεριφορές και έμφυλη βία και σε έναν επαγγελματικό χώρο και στις προσωπικές μου σχέσεις. Έχω βρεθεί αντιμέτωπη με διλήμματα του τύπου “πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε εμένα και την τέχνη σου”. Αλλά έχουμε και στην οικογένειά μας μια ιστορία γυναικοκτονίας.
»Η αδερφή του παππού μου από την πλευρά του μπαμπά μου, Μαρία Λαλέ, δολοφονήθηκε από τον άντρα της στον Λαγκαδά περίπου το 1930, γιατί αρνήθηκε να τραγουδήσει σε έναν γάμο. Είχε πένθος γιατί είχε πεθάνει ένας αδερφός της από φυματίωση, ήτανε και λεχώνα. Όταν γυρίσανε από τον γάμο ο άντρας της τη χτύπησε τόσο βάναυσα, που κατέληξε. Αυτός ο άνθρωπος δεν δικάστηκε ποτέ».
«Η αδερφή του παππού μου από την πλευρά του μπαμπά μου, Μαρία Λαλέ, δολοφονήθηκε από τον άντρα της στον Λαγκαδά περίπου το 1930, γιατί αρνήθηκε να τραγουδήσει σε έναν γάμο»
Δεν υπήρξε καν άτυπη απονομή δικαιοσύνης – για παράδειγμα να τεθεί ο δράστης στο περιθώριο. Απεναντίας, η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας ήταν να συγκαλύψει το έγκλημα, «να μην πάει φυλακή, να μη μαθευτεί, για να μη μείνει το παιδί ορφανό, το οποίο παιδί αργότερα αυτός έδωσε για υιοθεσία. Βρήκε μια άλλη γυναίκα, να κάνει τα ίδια, και συνέχισε τη ζωή του».
Η νέα έκθεση αντλεί εικαστικές αναφορές από το Αλφαβητάριον του 1955, με εικονογράφηση του Κ. Γραμματόπουλου. Η γκαλερί θα δέχεται δωρεές σεντονιών κατά την διάρκεια της έκθεσης.
Info
Διάρκεια: 23/10 – 29/11/2025. a.antonopoupou.art, Αριστοφάνους 20, 4ος όροφος, Αθήνα, τηλ. 210 3214994, www.aaart.gr
