Όταν η πρόσβαση σε μαρτυρίες από τα στρατόπεδα κράτησης μεταναστών γίνεται όλο και πιο δυσχερής, η Παρβάνα Αμίρι, προσφύγισσα από το Αφγανιστάν, γίνεται η φωνή του στρατοπέδου της Μόριας. Αλλάζοντας ταυτότητες (ηλικίες, φύλα, εθνότητες) αποδεικνύεται η πλέον αρμόδια ανταποκρίτρια των φρικαλεοτήτων που διαπράττονται σ’ αυτή και κάθε αντίστοιχη φυλακή. Η Παρβάνα ως η αδιαμεσολάβητη φωνή των φυλακισμένων μεταναστών καταγγέλλει τη βία, την ανισότητα, την ανελευθερία και τον ρατσισμό και επιτίθεται στη Δύση και τους θεσμούς της. Τα γράμματά της συνιστούν θαρραλέα, οργίλα και φυσικά, συγκινητικά κείμενα-ντοκουμέντα για τη μεγαλύτερη θηριωδία των τελευταίων δεκαετιών.
Tα «Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια» προτού εκδοθούν σε βιβλίο τον Απρίλιο του 2020, είχαν δημοσιευτεί σε μορφή ημερολογίου στο διαδίκτυο στην ιστοσελίδα του δικτύου Welcome to Europe, που επιμελήθηκε και την έκδοση. Πρόκειται για σπάνιες ρεπορταζιακές μαρτυρίες που έχουμε για ένα καμπ στην Ελλάδα, από τους ίδιους τους πρόσφυγες.
Λίγα λόγια από την συγγραφέα
Είμαι η Παρβάνα Αμίρι, γεννήθηκα στην επαρχία Χεράτ του Αφγανιστάν. Έχω τέσσερις αδελφές και δύο αδελφούς και είμαι το πέμπτο παιδί στην οικογένειά μου. Φύγαμε εξαιτίας των πολιτικών προβλημάτων, που αντιμετώπιζε ο πατέρας μου. Πριν τρεισήμισι χρόνια γίναμε πρόσφυγες. Αφού περάσαμε τα σύνορα μέσω του Πακιστάν, του Ιράν και της Τουρκίας, φτάσαμε στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Φτάσαμε στο προσφυγικό στρατόπεδο της Μόριας στις 18 Σεπτεμβρίου του 2019.
View this post on Instagram
Μπόρεσα να βρω τον δρόμο μου μέσα από την αλληλεγγύη των ανθρώπων. Επιθυμώ ειρήνη στον κόσμο. Επιθυμώ έναν κόσμο χωρίς σύνορα. Θέλω έναν κόσμο, όπου τα παιδιά δεν θα πεθαίνουν από τον υποσιτισμό και οι γυναίκες δεν θα πεθαίνουν από τη βία. Εύχομαι να είναι δυνατές οι καρδιές όλων εκείνων, που αναγκάζονται να φύγουν από τα σπίτια τους και να μη χάνουν τον δρόμο τους, όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Οι πιο σκληρές πέτρες είναι εκείνες, που δημιουργούνται μέσα στην υψηλή θερμότητα των ηφαιστείων.
Απόσπασμα από ποίημα της Parwana Amiri
Μπορώ να γίνω η γειτόνισσά σου;
Ή η φίλη που θα μιλάει μαζί σου;
Mπορείτε να δοκιμάσετε να μη μας βλέπετε ως αντικείμενα;
Mπορούμε να αφήσουμε πίσω τις σάπιες σκέψεις;
Να τις ανταλλάξουμε με ανθρώπινες νόρμες;
Mπορεί το παιδί μου να κρατήσει το χέρι του δικού σου παιδιού;
