Eξέπεμψε για πρώτη φορά το παράξενο σήμα του στο χώρο των παραστατικών τεχνών πριν από δεκαεπτά χρόνια, και από εκείνη τη στιγμή δεν σταμάτησε να αφουγκράζεται το νέο, να ανοίγει διόδους προς το μέλλον, να δημιουργεί «σκηνές» στους πιο απρόσμενους χώρους, να αποκαλύπτει πλευρές της πόλης που δεν είχαμε δει και δημιουργικές δυνάμεις που δεν ξέραμε ότι υπάρχουν. Το MIRfestival 2025 έρχεται και πάλι να προσγειωθεί στην πόλη από τις 21 μέχρι τις 30 Νοεμβρίου, προσκαλώντας Έλληνες και ξένους καλλιτέχνες να φωτίσουν τη ζωή μας με τον δικό τους τρόπο, πρεσβεύοντας ότι η σύγχρονη τέχνη δεν είναι κάτι απόμακρο αλλά, αντίθετα, μας αφορά βαθιά – σήμερα, στο σκοτεινό τοπίο που έχει διαμορφωθεί από τους αλλεπάλληλους πολέμους, περισσότερο από ποτέ.
Στη φετινή διοργάνωση το επιμελητικό βλέμμα της Χριστιάνας Γαλανοπούλου συναντά τη δημιουργική ματιά δεκαέξι καλλιτεχνών ή σχημάτων του θεάτρου, του χορού και της περφόρμανς και παρουσιάζει ισάριθμα πρότζεκτ, τα περισσότερα από τα οποία έχουν δημιουργηθεί ειδικά για το φεστιβάλ, σε δώδεκα διαφορετικά σημεία της πόλης, σε χώρους πολιτισμού αλλά και σε απρόσμενους χώρους της ευρύτερης Αθήνας: Πολυχώρος Λιπασμάτων Δήμου Κερατσινίου-Δραπετσώνας, Space Baby (Μεταξουργείο), Μ54 (Ομόνοια), opbo studio (Πειραιάς). Το Οχτώ (Πολυτεχνείου ), Θέατρο Ροές (Γκάζι), Dot wip (Κουκάκι), Rabbithole (Μεταξουργείο), Σιντριβάνι στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας (Παναθήναια), PalmTree MCA (Νέος Κόσμος), MAMMOT (Σίνα 52), Cantina Social (Θησείο).
Έχοντας εξασφαλίσει την υποστήριξη της Περιφέρειας Αττικής, το MIRfestival 2025 επιστρέφει με μεγαλύτερη διάρκεια και περισσότερες παραστάσεις απ’ ό,τι τα προηγούμενα χρόνια. Επίσης με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού διοργανώνει για πρώτη φορά την Πλατφόρμα Kosmos, φέρνοντας τους νέους καλλιτέχνες από την Ελλάδα και τη Μεσόγειο σε επαφή με επαγγελματίες από ανάλογα φεστιβάλ και άλλους θεσμούς της Ευρώπης.
Το πρόγραμμα του MIR 2025
– Ξεκινά με την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου «Prometheus’ Echo/Ο απόηχος του Προμηθέα». Σε συνεργασία με τον μουσικό Enrico Malatesta παρουσιάζει, έπειτα από ανάθεση του MIR, ένα έργο-κατάθεση και αποκάλυψη: το σώμα του εργάτη που καίγεται σαν πυροτέχνημα, η ανθρώπινη μορφή που αναμετριέται με ένα αδυσώπητο όσο και υπέροχο βιομηχανικό τοπίο, το σώμα του χορευτή που αναμετριέται με το θόρυβο, ένα σώμα γιορτή και θυσία.
-Με ένα «big bang» έρχεται η ποστ-πανκ σκηνή της Αθήνας, των Βρυξελλών και του Άμστερνταμ. Η Ελένη Ρόμπερτς Καζούρη συνεργάζεται από το 2024 με τον περφόρμερ και εικαστικό καλλιτέχνη Vladimir Babinchuk σε μια κοινή έρευνα και πρακτική που επιχειρεί να συνδέσει την τέχνη της χορογραφίας με τους πολιτικούς αγώνες. Απόφοιτοι της διάσημης σχολής PARTS και κάτοικοι Βρυξελλών, παρουσιάζουν στο MIR, έπειτα από ανάθεση, την πρώτη τους χορογραφική δουλειά, το «darkwaves», χακάροντας το χορό, το εικαστικό περιβάλλον και την ηλεκτρονική μουσική, αφού συμπράττουν και με την Κύπρια μουσικό Αντωνία Κάττου.
-Η Mercedes Dassy ανήκει σε μια νέα γενιά περφόρμερ και δημιουργών που έχουν δυναμιτίσει τη σκηνή των παραστατικών τεχνών του Βελγίου. Η περφόρμανς «heartbreakingheartbrokenartbreak», ανάθεση για το MIR, εντάσσεται στο πλαίσιο της έρευνας για την τελευταία χορογραφική δουλειά της, που παρουσιάστηκε τον Σεπτέμβρη στην Μπιενάλε της Λυών.
-Στο κλείσιμο, ο Αμερικανός Trajal Harrell, ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες του σύγχρονου χορού, βραβευμένος με τον Αργυρό Λέοντα της Μπιενάλε Χορού της Βενετίας, πλέκει στο «A ghost dance» σύγχρονο χορό, butoh, χορούς του δρόμου, underground κουλτούρες και voguing.
-Η χορογράφος Racha Baroud και η μουσικός Kinda Hassan από τον Λίβανο (Deaf-Tones) συναντήθηκαν ενώ μαινόταν ο πρόσφατος πόλεμος στη χώρα τους. Στο «When adjusted to darkness» υφαίνουν με μουσική και κίνηση μια συγκλονιστική παύση, ένα διάκενο που αιωρείται ανάμεσα στην ανάγκη να παραμείνεις στη σιωπή και στην ανάγκη να συνεχίσεις να χτίζεις ενώ οι εσωτερικοί σου κόσμοι καταρρέουν, έναν αναστεναγμό που επιχειρεί να βρει το χώρο του μέσα στο διάβα της Ιστορίας.
-Η ανερχόμενη θεατρική συγγραφέας, δραματουργός και επιμελήτρια Rhianna Ilube από το Λονδίνο παρουσιάζει το «1884», ένα έργο για την άνοδο του ολοκληρωτισμού στις δυτικές κοινωνίες και για τη διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων με στόχο τη συγκάλυψη των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Εκείνη τη χρονιά έγινε το Συνέδριο του Βερολίνου (Berlin Conference) που καθόρισε την ιστορία της Αφρικής. Σε αυτό, οι δεκατέσσερις δυτικές χώρες που ήθελαν τα εδάφη της όρισαν τους κανόνες με τους οποίους θα τα διαμοίραζαν με βάση τα συμφέροντά τους και καταπατώντας κάθε δικαίωμα των λαών της.
-Ο Κωνσταντίνος Παπανικολάου μετά τη «Διόρθωση – Μέρος Ι» παρουσιάζει την ολοκληρωμένη εκδοχή της, σε πρεμιέρα στο MIR 2025, «Διόρθωση – the director’s cut», καταλαμβάνοντας ένα θέατρο για όλο το κοινό που πεθαίνει για απαντήσεις σε καυτά ερωτήματα: Τι είναι «υψηλή τέχνη» και τι «ποπ»; Πόσο σουρεάλ είναι το να προσπαθείς να επιβιώσεις στο καλλιτεχνικό στερέωμα του σύγχρονου πολιτισμού;
-Η arisandmartha είναι το όχημα της καλλιτεχνικής σύμπραξης των χορευτών, περφόρμερ και χορογράφων Άρη Παπαδόπουλου και Μάρθας Πασακοπούλου. Ύστερα από χρόνια πρωτοποριακής δουλειάς, δημιουργούν ένα έργο για το MIR: το «Outliers/Έκτροπα» αποτελεί το πρώτο βήμα μιας ευρύτερης έρευνας για τη δυναμική της εξουσίας που αναδύεται μέσα από το σχήμα κυριαρχίας-υποταγής και για τα ρευστά όρια μεταξύ επιτρεπτού και απαγορευμένου.
-Οι La Tierce είναι μια ομάδα χορού από την κεντρική Γαλλία. Στο «Construire un feu/Για να «χτίσεις» μια φωτιά», έξι περφόρμερ αναζητούν τη στιγμή όπου διεστάλη ο χρόνος και γεννήθηκε αυτή η πύρινη ανάγκη έκφρασης, ο χορός και η παραστατική τέχνη. Κρατώντας μόνο το ουσιαστικό από την ποίηση, την ιστορία, την τελετουργία, επιστρέφουν στην πιο α-χρονική μορφή τέχνης, αυτή που μπορεί να ανήκει σε κάθε εποχή, ακόμα και στην τέχνη που μοιράστηκαν οι άνθρωποι γύρω από μια φωτιά.
-Με μια αινιγματική χειρονομιακή γραφή που θυμίζει τους αντεστραμμένους κόσμους του David Lynch, η χορογράφος και φωτογράφος Monia Montali και ο σκηνοθέτης François Bodeux, δύο ιδιαίτεροι δημιουργοί από τις Βρυξέλλες, παρουσιάζουν το «Sur la nature des choses invisibles/Περί της φύσης των μη ορατών πραγμάτων», ένα έργο όπου αναζητούν μια οπτική γλώσσα που να συνδέει τον άνθρωπο με τον μη ορατό κόσμο και το οποίο κάνει παγκόσμια πρεμιέρα στο MIR.
-Ο περφόρμερ και φωτογράφος Antoine Neufmars από τις Βρυξέλλες υφαίνει μια διακριτική εκμυστήρευση μεταξύ μυθοπλασίας και αυτοβιογραφίας, το «Odorama»: μια πρόσκληση να διερευνήσουμε τη μνήμη με αφορμή ένα άρωμα.
-Η χορογράφος Ανδρονίκη Μαραθάκη τα τελευταία τρία χρόνια αναπτύσσει μια πρακτική αυτοσχεδιασμού χορού υπό τον τίτλο «Let’s be comfortable in our own skin», ενώ επίσης επιμελείται τα «nightscores«, με τα οποία καλλιεργεί δίκτυα καλλιτεχνών. Στο «Η καρδιά μου ως αντίδοτο: Πρακτικές αλληλεγγύης», η καρδιά λειτουργεί ως οδηγός, φωτίζοντας την ετερότητα και απελευθερώνοντας την αγάπη ως ενσώματη πράξη αντίστασης και επιθυμίας για μια κοινή ζωή.
-Η περφόρμερ, θεωρητικός και επιμελήτρια Χριστίνα Καραγιάννη τιμά το MIR με ένα πρώτο ολοκληρωμένο χορογραφικό έργο, το «Καμουφλάζ». Εξαφανίζεται και ξαναεμφανίζεται διαρκώς, εξαπατώντας και αποπροσανατολίζοντας το βλέμμα. Αυτή η αμφίσημη και ασταμάτητη φιγούρα μάς καλεί να αναστοχαστούμε τις εμφανείς (και μη) πολιτικές ορατότητας και συγκάλυψης.
-Η χορεύτρια και περφόρμερ Θεανώ Ξυδιά κάνει τα πρώτα της βήματα στη χορογραφία με το «Μέχρι οι λέξεις να γίνουν νερό…», σε ανάθεση και συμπαραγωγή του MIRfestival. Όταν έχεις χάσει τα πάντα, τι μπορείς να ευχηθείς; Στη δίνη των στάσιμων νερών ενός σιντριβανιού στην Πλατεία Αργεντινής Δημοκρατίας, μπορείς ν’ ακούσεις τις ευχές που δεν ειπωθήκαν ποτέ, μέχρι που οι λέξεις γίνονται νερό.
-O συγγραφέας και δραματουργός Γιώργος Δασκαλάκης και ο σκηνοθέτης, ηθοποιός και drag artist Θέµης Θεοχάρογλου ενώνουν τις δυνάμεις τους με μια ομάδα ταλαντούχων νέων δημιουργών και ερμηνευτών για να μας προτείνουν ένα έργο-εμπειρία εντός και εκτός του θεατρικού χώρου, μια βόλτα σε μια Αθήνα που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Το «POVerty guide/Οδηγός εξαθλίωσης» είναι μια μετακινούμενη παράσταση πάνω και γύρω από την Ομόνοια. Ποιοι έχουν δικαίωμα στον δημόσιο χώρο; Και ποιοι αποφασίζουν ποιο κομμάτι της πόλης αξίζει να διασωθεί;
-Ο Tsolimon, ή κατά κόσμον Νίκος Τσώλης, ένας νέος περφόρμερ, μουσικός και δημιουργός συστήνεται σε όσους δεν τον ξέρουν με μια μουσική περφόρμανς που φτιάχτηκε για το φεστιβάλ: «Tsolimon – Akida: Παντελής & Ερμής». Τρανς, ελεκτρόνικα, ακουστική, απόηχοι από δημοτικά και λαϊκά, μουσικές που μας μεγάλωσαν: όλα χωράνε στον ετερόκλητο κόσμο του.
Info
Το πλήρες πρόγραμμα και κρατήσεις θέσεων στο www.mirfestival.gr. Είσοδος ελεύθερη. Για την περφόρμανς του Κωνσταντίνου Ρίζου στα Λιπάσματα, λεωφορείο του MIR θα αναχωρεί και τις τρεις μέρες από την οδό Φιλελλήνων μία ώρα πριν από την παράσταση. Μετά το τέλος της θα κατευθύνεται στο opbo studio στον Πειραιά (πολύ κοντά στο Μετρό «Δημοτικό Θέατρο»), όπου θα συνεχίζεται το πρόγραμμα του φεστιβάλ. Η πρόσβαση ωστόσο είναι δυνατή και με ιδιωτικό μέσο και με τις δημόσιες συγκοινωνίες.
