Η Nina George γνώρισε την μεγάλη επιτυχία με 20 χρόνια καθυστέρηση. Έχει γράψει συνολικά 26 βιβλία και πολλά διηγήματα αλλά και άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά αλλά η “καταξίωση” ήρθε με το  “Μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο”. Μεταφράστηκε σε 33 γλώσσες, έμεινε δύο χρόνια στις λίστες των best seller στη Γερμανία, μπήκε στη λίστα των New York Times, ήταν το δημοφιλέστερο βιβλίο στην Αγγλία για το καλοκαίρι 2015 σύμφωνα με τον Independent. Έγινε επίσης best seller στην Ιταλία, την Πολωνία, την Ολλανδία και άλλες χώρες. Φυσικά αγαπήθηκε πολύ και στην χώρα μας όταν κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος. Όσο αναμένεται να αγαπηθεί και “Το βιβλίο των ονείρων”  που κυκλοφορεί από τις ίδιες εκδόσεις. Με αφορμή το νέο της βιβλίο μίλησε στο Marie Claire για την αγάπη της για το γράψιμο, των κόσμο των βιβλίων, την ακτιβιστική της δράση αλλά και τα όνειρα.

Τα βιβλία ήταν πάντα μέρος της ζωής σου; Ασφαλώς! Άρχισα να διαβάζω από πολύ μικρή ηλικία, πριν καν πάω σχολείο. Το πρώτο βιβλίο που ερωτεύτηκα ήταν το Legends of the Greek and Latins, ιστορίες για τους θεούς, την αγάπη, το μίσος, το δράμα, τη ζήλεια, την εκδίκηση και τον θρίαμβο, για τους χαμένους κόσμους που ίσως δεν είναι και πολύ μακριά από τον σύγχρονο κόσμο.  Τα βιβλία παραμένουν για μένα ένας τόπος για να βρω τον βαθύτερο εαυτό μου. Με το να διαβάζω είναι να σαν να ξαναδιαβάζω τον εαυτό μου, τις αρχές μου, την υπομονή μου. Τα βιβλία είναι από τους πιο κοντινούς μου φίλους, μέντορες, αγαπημένους και η συναισθηματική μου ασφάλεια: σε αυτή την ασφάλεια που μου παρέχουν μπορώ να νιώθω και να σκέφτομαι ελεύθερα.

Μπορούν τα βιβλία να αλλάξουν τον κόσμο; Μαθαίνεις να ακούς και να κατανοείς τους άλλους. Είναι η τελευταία τάση να μιλάς, να εξελίσσεις τον εαυτό σου σε κάθε πεδίο, να έχεις πάντα μια άποψη για όλα και να μην μετακινείσαι ούτε λίγο -στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις ομιλίες του TEDx, να είσαι αρεστός και αγαπητός από τους άλλους, στέλνοντας πάντα μηνύματα μέσα από σένα. Αλλά ποιος ακούει; Αυτό οδηγεί σε μία ζωή, κατά τη γνώμη μου, που βασίζεται στο “έξω”, εξαρτάται από τις εξωτερικές αντιδράσεις και το εσωτερικό “πάσχει”. Τα βιβλία σε οδηγούν στο αληθινό εσωτερικό εαυτό σου και σε βοηθούν να θεραπευτείς. Αυτό που δείχνουν προς τα έξω δεν είναι ο εαυτός σου. Αν θέλεις να μάθεις ποιος είσαι: πάρε ένα βιβλίο. Είναι αποδεδειγμένο ότι μια κοινωνία στην οποία τα βιβλία έχουν κυρίαρχη θέση στην καθημερινή ζωή των παιδιών αλλά και των ανθρώπων γενικά, έχει πάντα επίγνωση για την ακραία πολιτική, τις ψεύτικες ειδήσεις και βοηθά τους ανθρώπους να μείνουν ενωμένοι σε ένα είδος κοινής συναισθηματικής κοινότητας. Αν δεν υπάρχουν βιβλία, οι θρησκευτικοί και οι πολιτικοί ηγέτες θα αναλάβουν να μας οδηγήσουν σε αυτή την κοινότητα. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αυτό δεν είναι και η καλύτερη ιδέα.

Σου πήρε 20 χρόνια να γίνεις γνωστή, έχεις πει. Πιθανότατα γιατί αυτό δεν ήταν η πρόθεσή σου. Τώρα που έχει συμβεί, πώς σε κάνει να νιώθεις; Συνέβη το 2013, όταν το βιβλίο μου Little Paris Bookshop (σ.σ. “Το μικρό παριζιάνικο βιβλιοπωλείο” κυκλοφορεί επίσης από τις εκδόσεις Κλειδάριθμος) έγινε διεθνές bestseller ξεκινώντας από μία συνεχόμενη χρονιά που ήταν στην πρώτη δεκάδα των ευπώλητων. Επτά χρόνια μετά, δεν έγινα σοφότερη. Ίσως ούτε και πιο χαρούμενη με την κλασική έννοια. Η επιτυχία μου έφερε μια ανεξαρτησία 0οικονομική και χρόνου. Χρησιμοποιώ αυτή την ελευθερία για να αφοσιωθώ στην προάσπιση των δικαιωμάτων των συγγραφέων και των καλλιτεχνών, να υπερασπιστώ τα δικαιώματα των καλλιτέχνιδων και να φέρνω αντίσταση σε δεξιά κόμματα που είναι μισογύνικα και αντι-πλουραλιστικά. Με αυτή τη βάση, η καλλιτεχνική μου επιτυχία οδηγεί σε μια νέα πάλη και ευθύνη για την καλλιτεχνική ελευθερία και ως πρόεδρος του European Writers’ Council -είμαι πολύ περήφανη που έχω ελληνικές συμμετοχές στο EWC καθώς η Ελλάδα είναι η πηγή των πιο αγαπημένων μου βιβλίων και η πηγή της ευρωπαϊκής κουλτούρας, της δημοκρατίας και των τεχνών.

Κάθε φορά που ξεκινάς ένα βιβλίο σε κατακλύζει άγχος ή ενθουσιασμός; Και τα δύο. Και πολλά ακόμα συναισθήματα, από την ελπίδα μέχρι το συναίσθημα να ριχτώ στη θάλασσα και να να ξεχάσω την ιδέα του να ξαναγράψω έστω και μία πρόταση. Πάντα ήθελα να λέω την αλήθεια της ζωής μου, να είμαι ένας άνθρωπος που μπαίνει στην ύπαρξή του και ψάχνει ένα ασφαλές μέρος, αναζητά μια ασφαλή αγάπη, αποζητά την περιπέτεια την ίδια ώρα. Για περισσότερα από 28 χρόνια προσπαθώ να κατανοήσω τη ζωή και τους ανθρώπους,  οπότε όταν πρόκειται για ένα νέο μυθιστόρημα, εξαρτάται από την απάντηση στην ερώτηση: τι θα παραλείψω από την ιστορία; Το να πάρω αυτή την απόφαση είναι το δυσκολότερο.

Πόσο καιρό χρειάστηκες για να γράψεις το Βιβλίο των ονείρων; Τέσσερις μήνες γράψιμο, ένα χρόνο προσπαθώντας να βρω τον ήχο, την οπτική, τον ρυθμό, δύο χρόνια έρευνας και μία ζωή για να είμαι συναισθηματική έτοιμη για αυτή την ιστορία.

Είσαι ονειροπόλα και στην πραγματική ζωή; Ναι, είμαι. Κάθε νύχτα ζω πολλές διαφορετικές ζωές. Μιας αμαζόνας, ενός άνδρα, ενός πουλιού, της ίδιας Nina σε παράλληλο σύμπαν. Κάνω τέτοια όνειρα από τότε που ήμουν τεσσάρων, υπάρχουν μερικά που επαναλαμβάνονται και άλλα με εξελιγμένη πλοκή. Ξέρω πως όταν έχω την ικανότητα να πετάω στα όνειρά μου, είμαι σε καλό δρόμο και στην πραγματική ζωή. Όταν συνεχίζω να έχω φριχτούς εφιάλτες, στους οποίους πέφτω σε μία μεγάλη τρύπα και όλοι όσοι ξέρω απλά κοιτούν και γελούν ή φεύγουν, ξέρω ότι κάτι πρέπει να αλλάξω στη ζωή μου.

Ένα όνειρο ήταν αυτό που σε ενέπνευσε για το τελευταίο σου βιβλίο; Ονειρεύτηκα τον πατέρα μου που έχει πεθάνει και μιλούσαμε σαν να είμαστε σε παράλληλο σύμπαν. Και ξεκίνησαν μια έρευνα για τα παράλληλα σύμπαντα και βρήκα κάποιες απαντήσεις στην κβαντική αλλά και στην θρησκεία, στους μύθους, στα όνειρα αλλά και στα διάφορα στάδια που περνάει κάποιος που είναι σε κώμα. Έτσι, ξεκίνησα να γράφω την ιστορία ενός άνδρα που μπορεί να ανακαλύψει τι συμβαίνει σε μια άλλη διάσταση αν έπαιρνε λίγο διαφορετικές αποφάσεις ζωής.

Μιλάει για επιλογές που οδηγούν στην ευτυχία. Είναι αυτές και οι πιο δύσκολες στη ζωή μας ή το αντίθετο; Δεν υπάρχουν λάθος αποφάσεις, υπάρχει μόνο έλλειψη αποφάσεων. Αν σταματήσεις να κινείσαι, να προσπαθείς, να βλέπεις τι σε περιμένει στην επόμενη γωνία, είσαι χαμένος. Η ζωή έχει να κάνει με το να παίρνεις αποφάσεις, όχι να έχεις βρει τον τέλειο τρόπο.

Υπάρχει κάποιος χαρακτήρας του βιβλίου που βασίζεται σε εσένα ή κάποιον άνθρωπο από τη ζωή σου; Όχι. Συγκεντρώνω κοινά συναισθήματα, συμπεριφορές, επιθυμίες και προσπαθώ να πάρω κάτι από αυτά. Το γράψιμο για μένα είναι να βάζω την ρεαλιστική πλευρά της ζωής σε μια συμπυκνωμένη εικόνα λέξεων.

Το γράψιμο είναι η υπερδύναμή σου; Όχι, αλλά σε ευχαριστώ που το λες. Η υπερδύναμη μου είναι να κάνω τους ανθρώπους να χορεύουν. Όπου πάω και ξεκινώ να χορεύω, μετά από λίγα λεπτά η πίστα είναι γεμάτη με ένα πλήθος που χορεύει -την τελευταία φορά έκανε κάποιους σοβαρούς ανθρώπους στο Economic World Forum να χορέψουν. Προτιμώ το αργεντίνικο τανγκό αλλά και κάθε άλλο ήχο που με κάνει να μπαίνει σε swing ρυθμούς. Ακόμα κι όταν πάω να αγοράσω φαγητό στο super market: όταν ένα παίξει ένα τραγούδι που αγαπώ, ξεκινάω να χορεύω ανάμεσα στα ράφια με τα ζυμαρικά και το βούτυρο.

Σου αρέσει να διαβάζεις ή να ξαναδιαβάζεις τα βιβλία σου; Αναρωτιέμαι αν ένας συγγραφέας βρίσκει ευχαρίστηση σε αυτό. Έπειτα από ένα ή δύο χρόνια ξεκινώ να ξαναδιαβάζω τα μυθιστορήματα μου αναμένοντας να ντραπώ που δεν είμαι ακριβής, ποιητική, αρκετά καλή. Μερικές φορές εκπλήσσομαι και αναρωτιέμαι: ποιος το έγραψε αυτό; Ή ότι ποτέ δεν θα καταφέρω να αγγίξω αυτό το σημεία. Είναι σαν να μειώνεις όλη την ώρα τις ικανότητές σου και κάθε βιβλίο που γράφω είναι σαν να είναι το πρώτο μου.

Advertisement - Continue Reading Below
Advertisement - Continue Reading Below