Η Colleen Hoover, η συγγραφέας του «It ends with us», σε μια νέα συνέντευξή της αναγνώρισε ότι έκανε κάποια λάθη όταν συμφώνησε για την κινηματογραφική μεταφορά του στην ομώνυμη ταινία, που οδήγησε στη δικαστική διαμάχη μεταξύ του σκηνοθέτη και πρωταγωνιστή Justin Baldoni και της συμπρωταγωνίστριάς του, Blake Lively: ότι δεν είχε αρκετό έλεγχο για το αποτέλεσμα.
Αφουγκράζεται τις κριτικές που λένε ότι το θέμα της κακοποίησης υπεραπλουστεύεται στην ταινία. Δεδομένου μάλιστα ότι το βιβλίο της πηγάζει από μια επώδυνη προσωπική εμπειρία: σε ηλικία τριών ετών, έγινε μάρτυρας της κακοποίησης της μητέρας της από τον πατέρα της, ο οποίος τής πέταξε μια συσκευή τηλεόρασης. «Νιώθω ευγνωμοσύνη που η μητέρα μου κατάφερε να πάρει την απόφαση να τον εγκαταλείψει σε μια εποχή που αυτό ήταν ιδιαίτερα δύσκολο και που εκείνη ήταν άφραγκη και δεν είχε πού να πάει».
Το βιβλίο της πηγάζει από μια επώδυνη προσωπική εμπειρία: σε ηλικία τριών ετών, έγινε μάρτυρας της κακοποίησης της μητέρας της από τον πατέρα της, ο οποίος τής πέταξε μια συσκευή τηλεόρασης.
Πέρα από τις κριτικές στην ταινία, όμως, αισθάνεται ότι η δικαστική διαμάχη μεταξύ των δύο βασικών συντελεστών της επισκίασαν όχι μόνο το φιλμ αλλά ακόμα και το βιβλίο της, το οποίο «δεν ήταν μόνο το πιο δημοφιλές μου, αλλά και η ιστορία που είχε τη μεγαλύτερη σημασία για εμένα. Και ήξερα ότι είχε σημασία και για τους αναγνώστες μου».
Για τη δικαστική διαμάχη των Baldoni-Lively σχολίασε πως τη θεωρεί «απογοητευτική» και «ατυχή»: «Μου φαίνεται σαν ένα τσίρκο» είπε, λίγες εβδομάδες προτού παρουσιαστεί στο δικαστήριο να δώσει κατάθεση. «Εμπλέκονται αληθινοί άνθρωποι, με αληθινά συναισθήματα. Όλο αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο στην καριέρα ηθοποιών. Και το βρίσκω, από κάθε άποψη, θλιβερό. Προσπαθώ απλά να απέχω από τον αρνητισμό. Θα μπορούσα να αφηγηθώ τη δική μου ιστορία… αλλά δεν θέλω να τραβήξω την προσοχή».
«Όλο αυτό έχει τεράστιο αντίκτυπο στην καριέρα ηθοποιών. Και το βρίσκω, από κάθε άποψη, θλιβερό. Προσπαθώ απλά να απέχω από τον αρνητισμό. Θα μπορούσα να αφηγηθώ τη δική μου ιστορία… αλλά δεν θέλω να τραβήξω την προσοχή».
Κυρίως, αισθάνεται άσχημα για τη μαμά της: «Το βιβλίο είναι εμπνευσμένο από την ιστορία της και τώρα μας έχει προκαλέσει μετατραυματικό στρες και μόνο η σκέψη του. Νιώθω απαίσια γιατί σχεδόν αισθάνομαι ότι μετά την ταινία συνέχισε να πονάει, περισσότερο κι από ό,τι είχε πονέσει με τον μπαμπά μου, από την ασχήμια όλης αυτής της υπόθεσης. Δεν μπορώ ούτε καν να προτείνω πια το μυθιστόρημά μου. Σχεδόν ντρέπομαι να πω ότι το έγραψα. Όταν με ρωτούν με τι ασχολούμαι, απλά απαντάω, είμαι συγγραφέας. Σας παρακαλώ, μη με ρωτάτε τι έχω γράψει».
